سینماسینما، نغمه خدابخش

«ملاقات خصوصی» غافلگیرکننده است. یک فیلمنامه فکر شده و مستحکم دارد، تلخ است و شیرین، شیرین است و گزنده. تقابل عشق و نفرت است. عاشقانه ای است جذاب در دل پلیدی ها. حکایت تلخی است از عشقی غیرمعمول درست مانند دشتی پر از گل و خارهایی لابلای آن. فضایی که پروانه‌ی قصه مدام در آن پرسه می‌زند، سر انگشتانش لطافت گلهای ظریف را لمس می‌کند و خارها دستش را خراش می‌دهند. گاه سیاه و گاه سفید است، حس آزادی و رهایی دارد و رنج دربند بودن.
ملاقات خصوصی یک فرهاد کوهکن دارد که دیوارهای زندان دست و پای او را بسته اند، یک پروانه آزاد دارد در میان گل و گیاه، پروانه ای که به عشق فرهادش به چهار دیواری نچسب و نمور راضی می‌شود.
اولین ساخته بلند امید شمس داستانی متفاوت و تکان دهنده دارد، داستانی واقعی که تاکنون دیده و شنیده نشده است. ملاقات خصوصی تنها ۱۲۰ دقیقه نیست، فیلم ساعتها مخاطبش را درگیر می‌کند تا در ذهن آن‌را حلاجی کند. ریتم کند ابتدای روایت تعمدی است تا آرام آرام طعم عاشقانه را به مخاطب بچشاند و در یک غافلگیری او را میخکوب کند. قصه آغاز و پایان دارد، یک اثر کلاسیک و قصه‌گو با ساختاری قابل قبول است فراز و فرودهای به جای آن همراهی بیننده را می طلبد تا پا به پای شخصیتها رفته و عمق فاجعه را لمس کند. روایت ارتباط تنگاتنگی با مخاطبش برقرار می‌کند. او را عاشق می‌کند و بر او زخم می‌زند، مرهم می‌گذارد و مداوا می‌کند و التیام می‌بخشد، یک آن حس آزادی و فراغ بال در دل طبیعت را تداعی می‌کند و لحظه ای بعد او را به لجنزار می‌برد لجنزاری که بوی تعفن می‌دهد و تهوع آور است تا جایی که همچون پروانه بالا بیاورد آنچه که عشق را بازیچه قرار داده و انسانیت را زیر پا گذاشته است.

ملاقات خصوصی بیننده را بر سر دوراهی قرار می‌دهد و او را وارد بازی پیچیده ای می‌کند که گاه حق می‌دهد به داشتن آسایش با درآوردن پول کثیف و ترجیح منفعت به عشق و انسانیت و درنهایت رهایی از بند، گاه آزادی بدون معشوق را نمی‌پذیرد و رنج چهار دیواری را به جان می‌خرد و عشق را زندگی می‌کند. در جایی غیرت و خشونت برادر را به خورد تماشاگرش می‌دهد و جایی دیگر همراهی عشق بی آلایش پسر بچه را باعث می‌شود.
ملاقات خصوصی یک درام هوشمندانه روستایی فارغ از کلیشه های رایج است که بجا و درست از فضای مجازی و امروزی بهره برده و از تلفن همراه و تماس تصویری کاراکتری کاربردی خلق کرده است. از شخصیت پردازی، فضاسازی، نقش آفرینی های قابل توجه و متفاوت بازیگرانش و چفت و بست روایت نمی‌توان غافل شد.