سینماسینما، سام بهشتی

سال ها است که در سینمای ایران از تنوع ژانر حرف می زنیم و همیشه از این نکته رنج می بریم که فیلم های ما از قواعد ژانر پیروی نمی کنند. یک مشکل عمده دیگر این است که کارگردانان سینمای ایران به دنبال تنوع ژانر هستند و بعضا برخی از تجربه ها از دست می رود و در حد ایده باقی می ماند. یک خلا بزرگ در تولیدات سینمای ایران؛ نبودن یک فیلم با مضمون  «دزد و پلیس» و محتوایی با عنوان فیلم «سرقتی و دزدی» در سینما بود. حجت قاسم زاده اصل که پیش از این فیلم های مهمی در مدیوم تلویزیون ساخته است، این بار در نخستین فیلم بلند سینمایی اش، توانایی اش را به رخ می کشد و در یک قصه جاندار و پرکشش؛ یک خلافکار مقتدر اما باهوش را با شخصیت پردازی درست و جذابش، تصویر می کند و مخاطب را دو ساعت و ربع همراه خود می کند. «روز ششم» فیلم خوش ریتم و خلاقانه ای است که سه شخصیت اصلی دارد. مصطفی زمانی ایفاگر شخصیت خلافکارِ باهوش و خلاق ماجرا است که جهان بینی متفاوتی دارد، کاراکتری که باور پذیر است، عاقلانه عمل می‌کند، با اندیشه پیش می رود و همین شخصیت سازی؛ بازیگر را به نقطه ای می رساند تا زمانی بهترین بازی خودش را در این فیلم ارائه کند. در ضلع دیگر ماجرا یک امیر جعفری خاص وجود دارد که مکملِ قوی و با نفوذی در جان گرفتن قصه محسوب می شود و در مقابل این دو شخصیت مهران احمدی تکمیل کننده قطعات این پازل است. جهان مردانه حاکم بر فضای قصه؛ یک زن هم دارد که انتخاب درستی بوده است، بهاره افشاری حضورش جدی تلقی می‌شود و در مقابل مرد متفاوت قصه، تاثیرگذاری مثبتی دارد.

شخصیت پردازی، فیلمنوشت و دیالوگ‌هایی که در طول روایت قصه از سمت کاراکترها بیان می شود و ریتم سرپای فیلم، مهمترین نقاط قوت فیلم حجت قاسم زاده اصل محسوب می شود و حیرت انگیزترین بخش ماجرا اینجا است که چرا این فیلم در لیست نهایی هیات انتخاب و داوری فجر حضور نداشت و بازهم بیانگر این نکته است که تا یک جایی «سلیقه» وجود دارد و می توان گفت بدسلیقگی وجود داشته است. از جایی به بعد بحث دانش، آگاهی و درک به میان می آید.

در یکی از لحظه های فیلم؛ احمد در مونولوگ/ نریشن‌هایی که ترجیع بند فیلم بودند، عنوان می کند: «کار سخت یک مرد اینه؛ بدونه جای درستی وایستاده یا نه»
حالا کار سختِ حجت قاسم زاده این بوده که بداند جای درستی ایستاده و فیلم متفاوت و جسورانه‌ای ساخته است.