سینماسینما، حمید عبدالحسینی*
آخرین فیلم محمدحسین مهدویان در ادامه سایر ساخته هایش وجه دیگری از تمایل او به طبع آزمایی در ژانرهای مختلف را به نمایش می گذارد. مرد بازنده در فیلمنامه به خوبی و در کوتاه ترین زمان تور قصه اش را پهن می کند و با معارفه‌ی به اندازه‌ی کاراکترها، تماشاگر را با سوژه و نقاط عطف خود درگیر می کند. درآوردن اتمسفر چنین فیلمی نیاز به کارگردانی همسو با فضا و سبک بصری و فرمالیستی خاص خود دارد و مهدویان با دکوپاژ منسجم و فکر شده که در مونتاژ نیز تکمیل شده، موفق می شود تا کلیت پیوسته ای از ایده های تماتیک و تصویری را در جریان روایت فیلم بتند. مثل هر فیلم پلیسی _ معمایی، شخصیت مامور در مرد بازنده یکی از ارکان اثر به حساب می آید و به تبع آن انتخاب بازیگرش نیز اهمیت ویژه ای داشته است؛ گزینش عزتی در نقش احمد خسروی برگ برنده‌ی فیلم است و علیرغم عدم تطابق سن و سال و گریم سنگین برای نزدیکی به خصایص ظاهری، جواد عزتی با گشودن کدهای شخصیتی و رفتاری و در نظر گرفتن لحن و بیان مترادف با کاراکتر و حتی زبان بدنی هم راستا با آن به یک دستورالعمل جامع از کنش ها و واکنشهای احمد خسروی دست می یابد.
در مرد بازنده یک خرق عادت نیز شکل می گیرد و از حیث آلودگی و فسادهای مرتبط با قربانی پرونده، تماشاگران به عوض همذات پنداری با مقتول به حمایت از قاتل و هواداری از او متمایل‌ترند.

*نویسنده و کارگردان