سینماسینما، محرم براتی

در گرفتاری و سخت‌گذری این روزهای سینما، اعمال سلیقه شخصی مدیرعامل موزه سینما در چینش جدول نمایش سالن‌های سینمایی این مرکز و عدم نمایش پرفروش‌ترین فیلم اجتماعی روی پرده، ترفندی نو برای سانسور و تحریم فیلم‌های اجتماعی است. سیاستی نخ‌نما که سال‌های پیش از سوی برخی نهادها به بهانه‌های اینچنین در ابعاد بزرگتر رواج داشت اما سرپیچی از مجوز و پروانه نمایش سازمان سینمایی توسط موزه سینما به عنوان زیرمجموعه سازمان سینمایی بی‌سابقه است.

مجید اسماعیلی به بهانه اینکه قصد دارد در سالن‌های سینمای موزه فیلم‌های مناسب خانواده را نمایش دهد؛ مانع از اختصاص سئانس برای نمایش فیلم  «علف‌زار» شده است. از تعریف تنگ‌نظرانه ایشان از فیلم‌های خانواده بگذریم چون هر کسی حق دارد برای خودش قالب و برداشتی متفاوت از مفاهیم مختلف داشته باشد. اما وقتی مدیر یک مجموعه دولتی متعلق به سازمان سینمایی و وزارت ارشاد اسلامی هستید باید به سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و مجوز‌های صادره از طرف آن مجموعه هم وفادار باشید و راسا اجازه اجتهاد و تفسیر پروانه صادر شده را ندارید.

کما اینکه مدیریت جدید فرهنگی کشور خصوصا مدیران سینمایی به قدر کفایت و حتی بسیار فراتر از آنچه شعار و وعده می‌دادند که ساحت فرهنگ را مبرا از امر و نهی می‌دانند؛ درگیر و دارِ حذف و ممیزی هستند. به حدی که دیگر جایی برای نگرانی یا اعمال سلیقه برای هیچ فرد یا سازمان از جمله آقای اسماعیلی نماند. خیالتان راحت؛ فیلم‌ها از نظر محتوا چنان دقیق و فریم به فریم بازبینی می‌شود که انگار قصد پاستوریزه کردن محصول را داشته باشند. 

نگرانی ایشان اگر کماکان به قوت خود باقی بود و احساس می‌کرد وظیفه دارد از نهاد خانواده در برابر فیلم‌های سینمایی مورد تایید سازمان سینمایی هم مراقبت کند کافی است با تماس تلفنی و یک پرس و جوی ساده از تعداد فیلم‌های دارای پروانه نمایش که پیشتر پشت خطِ قرمز وضعیت قرمز شهرها و تعطیلی کرونا گرفتار شده بودند اما امروز با وجود شرایط جدید از نظر همه‌گیری دیگر اجازه اکران ندارند خبری بگیرد. یا از دردسرهای روزافزون صاحبان فیلم‌ها برای راضی کردن نهادهای مختلف اطلاع بیشتری پیدا کند.

واکنش پخش‌کننده فیلم سینمایی «علف‌زار» در انتقاد به این رفتار مدیر جدید کفایت می‌کرد اما چون ممکن است تبدیل به بدعتی نو در تحریم خاموش فیلم‌ها شود و مدیران دیگر سینماهای دولتی نیز احساس تکلیف کنند که باید برای مردم تصمیم بگیرند! نیاز به واکنش اهالی سینما و البته چاره‌اندیشی ریاست سازمان سینمایی است.

 یکی باید به جناب‌شان یادآوری کند که وضع سینما به غایت بغرنج است شما مرحمت کنید نمک روی زخمِ بازِ نپاشید آقای اسماعیلی!  شما که نه برای انتخاب فیلم از طرف مردم نمایندگی دارید و نه – با این نگاه به مقوله هنر- شایستگی دروازبانی برای سبد فرهنگی مردم را؛ که سَرخود تصمیم بگیرید خانواده‌ها چه فیلمی را می‌توانند تماشا کنند یا چه فیلم مناسب آنها نیست. شک اگر دارید کافی است بدون تحدید فیلم‌های روی پرده، یک برگه نظرخواهی در ورودی یا خروجی سالن با دوگزینه خیلی شفاف جانمایی کنند که: آیا تمایل دارید به جای شما از بین فیلم‌های روی پرده از نظر محتوا انتخاب مضمونی کنیم یا تمایل ندارید؟! نتیجه را هم منتشر نکردید اشکالی ندارد فقط شما و وجدانتان؛ ما که زورمان نمی‌رسد فقط لطف کنید برای آینده این مرکز فرهنگی و مورد پسند مخاطب سینما تصمیم شخصی نگیرید که لااقل موزه سینما یا همان باغ فردوس برای فیلم دیدن بماند.

یکی دیگر از بندهای واکنش مدیرعامل موزه سینما به انتقاد سعید خانی این بود که که می‌خواهیم در موزه سینما دانش‌آموزان و کودکان فیلم ببینند؛ دم شما گرم؛ بسیار ایده مناسبی است. منتهی بدون نگرانی؛ بدون حذف و بدون رفتار غیرقانونی با فیلم‌های قانونی؛ چون علاوه بر اینکه فیلم‌ها رده‌بندی سنی دارند؛ اولیاء دانش‌‌آموزان و همچنین خانواده‌های آنها پیش از حضور برنامه گروهی برای حضور در سینما، فیلم مورد پسندشان را انتخاب می‌کنند.