سینماسینما، مسعود میمی:

نیمه های شب است . از دید و بازید های نوروزی بر می گردم، به پردیس سینما “آزادی” میرسم چراغ های سینما روشن است و جوانانی خوشحال دست در دست هم  در حال بیرون آمدن از سینما هستند و خانواده های  دیگر نیز با شور و هیجان در حال بالا رفتن از پله ها و رفتن به داخل سینما هستند. به ساعت نگاه می کنم” دو و نیم” بامداد است باورم نمی شود دوباره به نئون های سینما خیره می شوم که تبلیغات فیلم ها را پخش می کنند و خیابان را غرق نور کرده است . با دلی پر از امید به خانه می رسم خبری را می خوانم، کارگردان یکی از  فیلم های پرفروش در حال اکران ، از فیلم دیگری که در حال پخش است، حمایت و برای آن تبلیغ کرده است . موجی از سرخوشی تمام وجودم را در برمی گیرد احساس می کنم سینما جایگاه واقعی خود را پیدا کرده است . با فروش فیلم ها و فضای صمیمی که در سینما جاری شده خوشحالی وصف ناپذیری بین سینما گران ایجاد گردیده . دیگر  میتوان انتظار داشت  که بر اثر این اتفاق ، نگاه ویژه تری به افراد پشت دوربین انجام پذیرد. حالا نوبت آنهاست که با بالا رفتن فروش فیلم ها ، نیم نگاهی به آنها شود تا زندگی اقتصادی آن ها پشتوانه ای محکم تری پیدا کند و  امنیت شغلی که سال ها به دنبال آن بوده اند را بدست آورند . این حمایت ها سبب خواهد شد  تا افراد بدنه سینما دیگر به شغل های حاشیه ای  روی نیآورده و با بیمه بیکاری زندگی خود را سر و سامانی دهند. حالا دیگر می توانیم با خیالی راحت سر بر بالش بگذاریم و به ستاره های درخشان سینما فکر کنیم  و با لبخندی بر لب و قلبی پراز عشق به آینده سینما؛ به جشنواره جهانی فیلم که قرار است در اردیبهشت ماه برگزار گردد و به دنبال آن با دعوت جشنواره از مهمانانی بزرگ، تقدیری با شکوه از “عباس کیارستمی” را برگزار خواهیم کرد .