علی نعیمی / منتقد سینما
سینماسینما: مشاغل سینمایی در سینمای ایران به دلیل نبود نگاه حرفه‌ای به صنعت سینما هیچ‌گاه جایگاه متعالی خود را پیدا نکرده است. گاه صورت مسئله مسائل اقتصادی با ادغام برخی از مشاغل به صورت کلی پاک شده و افراد حاضر در پروژه چند مسئولیت مجزا را با هم ترکیب کرده تا هزینه‌های دستمزدها را کاهش دهند و پروژه‌ای با صرفه‌تر را به مرحله نهایی برسانند. ترکیب شغل‌ها و ادغام بعضی از مشاغل و حرفه‌ها در سینما و تلویزیون به دلیل اقتصاد بیمار و نبود نگاه متعالی سازمانی در نگاه کلان است.
متاسفانه در سینمای ایران تهیه‌کننده حرفه‌ای به معنای یک کمپانی با ساز و کار و هرم تشکیلاتی نداریم که هر وظیفه‌ای به عنوان یک حرفه تعریف خودش را داشته باشد و مشخصات خودش را بخواهد عرضه کند. از طرفی سیستم تجربی و فاقد نگاه آکادمیک در سینمای ایران برخی از فیلمسازان را به صرافت می‌اندازد به بقیه مشاغل داخل سینما سرک بکشند. کارگردان فکر می‌کند چون مدیر یک پروژه است پس می‌تواند تدوین هم انجام دهد و یا فیلمنامه هم بنویسد. از طرفی سینماگران ما به جایگاه خودشان قانع نیستند.
یعنی نمی‌دانند وقتی به عنوان کارگردان بخواهند بهترین کار را ارائه بدهند خیلی بهتر از وقتی است که چند عنوان را در تیتراژ مال خود کنند اما خروجی کار ضعیف و فاقد اندازه‌های استاندارد باشد.
از این رو نمی‌توان توقع داشت سینمای ایران با چنین توقعاتی به یک باور حرفه‌ای برسد. هر گاه سینمای ایران توانست به عنوان یک هنر ـ صنعت سود و زیان و منافع اش را از راه بازار آزاد تامین کند و محتاج بودجه‌های دولتی نباشد آن وقت می‌توان امیدوار بود هر کس در سر حرفه و شاخه خودش بهترین عملکرد را ارائه بدهد.
منبع: صمت