سینماسینما، رضا سخایی*
اعضای شورای پروانه فیلمسازی سینمایی معرفی شدند و امید می‌رود با حضور افرادی با تجربه صنفی اما تکراری که رابطه بسیار بهتری با بدنه صنوف دارند شرایط ساختن فیلم‌ها با سلایق مختلف روان تر شود.
اما موضوع مهمی که در تمام این سال‌ها موجب شده سینما تکلیف معینی نداشته باشد نبودن ساختار مشخص با قوانین دقیق در مدل فیلمسازی کشور است و تا هنگامی که سازمان سینمایی به این سمت نرود و بخواهد با سلیقه و نظر یک جمع محدود پروانه فیلمسازی صادر کند، مجدد یک طیف دیگر که سلیقه متفاوت دارند به علت نگرانی های خود هنگام اکران باعث تحریک یا تشدید گروه های فرهنگی و مذهبی می‌شوند و نمی‌توان به آنها گفت باید تابع قانون باشند. چون قانون هنگامی تابعیت دارد که به نگارش درآمده باشد و مورد تایید خواص و رای اکثریت سینماگران باشد، قانونی که فقط در یک مجوز ساخت و نمایش خلاصه شود و مسئولیت آن بر دوش افراد محدودی باشد هزار تفسیر و نظریه می‌توان بابت آن صادر کرد و آن جمع کارشان یا به استعفا می‌انجامد یا بی‌توجهی به تفاسیر ذکر شده و عدم پذیرش مسئولیت. همیشه تلاش شده یک طیف راضی باشند و در هر دوره نوبت به یک طیف و سلیقه دیگر رسیده و هیچ کار اصولی، پایدار، تکلیف معلوم و امیدوارکننده‌ای رخ نداده. به خدا قسم که کار اصولی و باثبات انجام دادن اصلا سخت نیست و فقط نیاز به خلاقیت و طراحی دارد.
مدیریت در تمام عرصه ها یعنی خلاق بودن و راهکار دادن، اما این تعریف به سمت هماهنگ کردن، آرام کردن و نظم بخشیدن رفته است. این کار وظیفه سرپرست است نه مدیر.
اکنون بیشتر سازمان ها و دستگاهای اجرایی دارای سرپرست هستند و مدیریت در آنها وجود ندارد، چون قوانین به واسطه متخصصان حرفه‌ای از بدنه و صاحبان اصلی مشاغل مربوط به آن وزارتخانه‌ها نیامده و بیشتر به صورت موقت و تایید جواز صورت گرفته و یا اینکه توسط مجلسی ارائه شده که هیچ تخصص و شناخت کافی نسبت به ریشه آن قانون نداشته است.
*سینماگر