سینماسینما، امیرعلی نصیری
مرد بازنده روایت‌گر داستان احمد خسروی (جواد عزتی) یک سرهنگ آگاهی است که در گیرودار زندگی شخصی پرمسئله‌اش، مسئول رسیدگی به پرونده‌ای رازآلود می‌شود؛ پرونده‌ای که روند کشف آن با شک‌ها و نگرانی‌های احمد در می‌آمیزد و زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فیلم گوشه‌چشمی هم به آقازاده‌ها و فساد سیستماتیک دارد.
دنیس ویلنوو (کارگردان فیلم‌های شاخصی همچون سیکاریو، تل‌ماسه و بلید رانر ۲۰۴۹) در مصاحبه‌ای می‌گوید: «… درک می‌کنم که هر ژانری قواعد خودش را دارد.*» اگر از این زاویه به مرد بازنده بنگریم، فیلم در ذیل ژانر جنایی / گنگستری، زیرژانر کارآگاهی / معمایی قرار می‌گیرد. موسسه فیلم آمریکا (AFI) مشخصات این گونه سینمایی را چنین تعریف می‌کند: «فیلم‌های ژانر جنایی / گنگستری بر روی دارودسته‌های خلافکار یا جرایم سازمان‌یافته تمرکز دارند. ممکن است زیرژانر کارآگاهی / معمایی شامل گروه کوچکی از خلافکاران باشد که به‌دنبال انجام عملی غیرقانونی هستند و ما با کارآگاهی مواجهیم که به دنبال کشف این گروه یا نیت آنهاست.»
با این مشخصات، می‌توان مرد بازنده را فیلم موفقی در این گونه سینمایی دانست و پیش‌بینی کرد که در آرای تماشاچیان جشنواره رتبه قابل‌توجهی داشته باشد و در صورت اکران هم فروش خوبی کند. اگرچه معتقدم دو نقطه‌ضعف مهم دارد: یکی زمان طولانی به‌ویژه در پرده آخر که شاید باعث شود تماشاچی فیلم را رها کند. دیگری، انتخاب جواد عزتی برای نقش اصلی؛ او نقشی را بر عهده گرفته که دست‌کم یک دهه از سن واقعی‌اش بزرگ‌تر است. چهره‌پردازی، زبان بدن و تجربه عزتی در این مسیر به کمکش آمده است، ولی برای لحظاتی این اختلاف سنی را فراموش کرده، لحنش عوض می‌شود یا واکنش‌های سریعی را نشان می‌دهد.
* ماهنامه ۲۴، شماره ۴۷، اسفند ۹۴٫