سینماسینما، حسین سلطانمحمدی:
در میان فضای رسانهای و سیاسی و مجازی، حکم نهایی این است که تلویزیون ایران را کسی نگاه نمی‌کند و همین عدم اقبال از برنامههای آن، موجب شده تا مردم به فضای مجازی بعضا بیگانه یا شبکههای ماهوارهای متوسل شوند. خب، اگر این گونه است، چه کار داریم که تلویزیون از جشنواره فیلم فجر یا در مقیاس بزرگتر، از سینمای ایران، چه می‌گوید. چه کار داریم که چند برنامه پخش خواهد شد از شبکه ۲ و ۳ و ۴ و شما و خبر؟ کسی که برای آن تره هم خرد نمی‌کند، پس چه جای اعتراض و ناراحتی؟
از طرف دیگری، کسی در قاموس عمومی تماشاگران ایرانی، برای نقد جدی منتقدان داخلی و خارجی نسبت به فیلمهای ایرانی در همه نمونهها حتی هنر و تجربه، هم تره خرد نمی‌کند که اگر میکردند، فیلمهای بظاهر مبتذل نباید فروش بالایی در اکران عمومی میداشتند، پس چه جای نگرانی که همه میآیند در چند برنامه تلویزیونی و فیلمهای جشنواره را نقد می‌کنند و این به ضرر سینماست؟ مگر نقد نویسندگان ما به طور عام، بدون تفکیک منتقد سرشناس یا درجه دوم، برای اکران و توفیق تجاری فیلمها اثرگذار است که حالا نگرانیم همه در این برنامهها فیلم نقد می‌کنند و البته «منتقدان سرشناس راضی نمیشوند که در این برنامهها بیایند و بناچار منتقدان درجه دو میآیند که به ضرر است»؟ چه ضرری؟
به علی معلم سال‌های دور که دسترسی نداریم – روحش شاد؛ از جیرانی هم راضی نبودیم و گبرلو هم محافظهکار بود و استثنای رخشان بنی اعتماد، برایش حسن سابقه شد(! )، افخمی و فراستی هم که پدر سینما را درآوردند، پس چه کسی را بیاورند تا بعضی دوستان راضی شوند؟ مهران مدیری اگر برره و پاورچین و امثال آن را بسازد و انتقادهای صریح به جامعه و روابط آن داشته باشد مقبول است، به دورهمی بیاید و اصطلاحا بر روی مبل برنامهاش، نماد صندلی داغ در ورژن خانوادگی و جویای عاشق شدن راه بیندازد، مقبول است و حرفهای در لفافه یا صریح نسبت به روند فعالیتی سیاسیون جامعه یا مردم عادی بگوید، مقبول است؛ اما برای اجرای «هفت» مردود است؟ چرا؟ مگر تلویزیون ایران را کسی نگاه می‌کند؟ اتفاقا مهران مدیری که باعث می‌شود مردم پای این برنامه بنشینند و کمی به سینمای ایران و آثار متفاوت از آثار تجاری روی اکران توجه کنند و آنها را بشناسند. این که حسن تلویزیون برای سینمای ایران خواهد بود. گبرلو و مدقق و عنقا و نبوی هم برنامههای خود را ادامه میدهند، پس دعوا برای چیست؟ چه کار دارید «هفت» چگونه تولید می‌شود؟ منتقدان سرشناسی که بزعم بعضی همکاران رسانهای، راضی نمیشوند به اینجا بیایند، به برنامههای دیگر ببرید! بگذارید همان درجه دو‌ها بیایند به هفت و اصطلاحا ضرر بزنند به سینمای ایران.
اتفاقا تجربه مصاحبه رییس‌جمهوری با رضا رشیدپور نشان داد، چگونه با این چهرههای عام اجراهای تلویزیونی برخورد کنیم. وقتی برای هفت، علاوه بر سیاست‌گزاران تلویزیون، در سازمان سینمایی، در رسانهها و در خیلی حوزهها، مدعی وجود دارد، گماردن مهران مدیری در این مسئولیت، تا اندازهای مقبول است و صددرصد قابل نفی نیست. هم به اندازه حاشیه تولید می‌شود تا بحث کنیم و هم به اندازه مردم به سینما و جشنواره توجه می‌کنند.
ما که دنبال بهانه هستیم سینما و خودمان را طرح کنیم، باید به ابزارهای متفاوت متوسل شویم شاید جواب دهد. مگر اینکه بخواهیم پشت همان شعار بی‌پشتوانه قایم شویم که تلویزیون ایران را کسی نمیبیند!