سینماسینما، محمود گبرلو
او استاد مسلم موسیقی سنتی و اصیل ایران بود . در دل مردم نفوذ کرد آنچنان که بسیاری از مردم لحظات خاص خود را با آواز های شجریان که متاثر از مولانا و فردوسی و حافظ و حتی دعاهای مذهبی و آیات قرآن هست سپری می‌کنند و لذت می‌برند. بخصوص انبوه مومنین در لحظات ماه معنوی رمضان. در مجموع به عنوان یک هنرمند ِ ماندگار پاک و نجیب و افتخارات ایران محسوب می شود. از سوی دیگر آنچنان که دیدیم و خواندیم دیدگاه انتقادی به مدل مدیریتی و تفکر مذهبی حاکمیت درباره موسیقی داشت و یا در جریان سیاسی سال ۸۸ مخالفت خود را در گفتگو با رسانه های معاند علنی کرد. این خلاصه شخصیت شجریان در سالهای گذشته است. حال سوال پیش می‌آید مگر مطالب انتقادی او موضوع جدیدی است؟ طبیعتا خیر. این یک واقعیت آشکار است: سالها علمای بزرگوار با موسیقی کنار نیامدند و همیشه به نوعی مخالفت علنی داشتند. سابقه آن به سالهای دور برمی‌گردد. مگر یادمان رفته حضرت امام (ره) وقتی گوش دادن به رادیوی پس از انقلاب را حلال اعلام کردند چه مخالفت‌هایی ایجاد شد و هنوز تلویزیون جرات نشان دادن ساز و کنسرت را حتی به مناسبت مذهبی را ندارد. هنوز علما در قبال خوانندگی و بخصوص بانوان سکوت کرده اند. حتی گاه هنگام اجرای موسیقی سالن را ترک می‌کنند. هنوز هنرمند موسیقی اصیل که هیچ شبهه ای ندارد مورد حمایت و تشویق قرار نگرفته مگر امثال تتلو !! که یک فاجعه بود. حتی خوانندگانی امثال سراج، مختاباد اصفهانی که سبقه ارادت به حاکمیت را دارند گرفتار این معضل هستند . یادم هست روزی در محضر رهبر انقلاب آقای سراج بشدت به این رفتار دوگانه انتقاد کرد و جالب آنکه حضرت آقا پاسخ شون را با سکوت دادند. به نظرم همین رفتار نشان از اختلاف عمیق علما در این خصوص دارد. چون ناگفته نماند تنها عالمی که موسیقی را با فتوای ارزنده خود مورد حمایت قراردادند ایشان بودند که متاسفانه فتواهای ایشان را پنهان کردند.
در جریان اتفاقات ۸۸ هم خیلی ها “در لحظه” همراه طیف مخالف بودند اما بعد کنار کشیدند. طبیعتا بصیرتی که لازمه درک آن موقعیت بود را همه نداشتند آیا باید همه را با یک چوب راند؟ اگر در آن موقعیت، متولیان، شجریان را همانند سایر هنرمندان در کنار خود قرار می‌دادند آن صحبتها با رسانه معاند بیان نمی‌شد. حتی فراتر برویم اگر دانشمندی مهندسی دکتری با عملکرد خود افتخار ایران محسوب می شود اما گرایش اش به اعتقادات مذهبی و قوانین حاکمیتی کمرنگ است باید نابود شود؟!!
این نکته را بپذیریم در تحلیل جایگاه هنرمندان باید به خروجی آثار آنان توجه کرد نه زندگی و عقیده شخصی شان.
منبع: صفحه شخصی محمود گبرلو در اینستاگرام