سینماسینما، کیوان کثیریان – «کوکوی کبوتران حرم» متن مشهور و پیشتر اجرا شده علیرضا نادری است که جایگاه او در نمایشنامه‌نویسی و تئاتر ایران نیاز به یادآوری ندارد.
نوشتن نمایشنامه‌ای با پس‌زمینه مذهبی به‌گونه‌ای که هم به ورطه شعار و کلیشه درنغلطد و هم به شخصیت‌هایش بُعد ببخشد، هم حس‌برانگیز باشد و هم حرف خودش را بزند به شدت، کار دشواریست که بی‌شک نشان از شور درونی نویسنده دارد.
خلق لحظات حس برانگیز، تصاویر آشنا و در عین حال تکان‌دهنده و نزدیک شدن به درون آدم‌ها -که رسیدن به آن در مدیوم تئاتر، کار ساده‌ای نیست- از ویژگی‌های «کوکوی کبوتران حرم» است.
دوازده کاراکتر زن در نمایش حاضرند که نمایشنامه‌نویس موفق می‌شود به تک‌تک آنها نزدیک شود و تماشاگر را با دغدغه‌ها، دردها، ضعف‌ها، نیازها و پیچیدگی‌های آنان آشنا کند به نحوی که هریک از این شخصیت‌ها با ویژگی‌ها و مشخصه‌هایشان با نام، در یاد بمانند. شخصیت‌هایی با طیف وسیع خاکستری که همگی بار نقص‌ها و ضعف‌هایشان را به‌دوش می‌کشند اما هیچکدام هم آنقدر که به‌نظر می‌رسند، خطاکار نیستند.
بی‌آنکه قرار بر مقایسه این اجرا به کارگردانی افسانه ماهیان و اجرای خود نادری باشد، اجرای ماهیان به یک دلیل ساده، اجرای موفقی است؛ درک و انتقال درست متن و نزدیک شدن به جوهر نمایشنامه.
ماهیان بعد از نمایش بسیار موفق «هم‌هوایی» خود را به عنوان یک کارگردان کاربلد و قابل اتکا تثبیت کرد و حالا می‌شود روند حرکت رو به پیشرفت او را دنبال کرد.
با وجود تنوع نام‌ها در میان بازیگران و وجود چهره‌‌های مشهور در کنار بازیگران کمتر شناخته‌شده، بازی‌ها در «کوکوی کبوتران حرم» اکثرا یکدست و روان است و تقریبا چیزی از کار بیرون نمی‌زند. این برای نمایشی که سهم بازیگران از زمان و از قصه در آن کمابیش یکسان است، امتیاز بزرگی است. اما بی‌شک درخشان‌ترین بازیگر این نمایش، گیتی قاسمی است که در سال گذشته در سینما نیز چشمگیر ظاهر شد.
