سینماسینما، گلاره محمدی
فیلم سینمایی ۲۸۸۸ یا «سوباشی» سابق، بخشی از داستان جنگ ۸ ساله ایران و عراق را روایت می کند که تمرکز آن بر تلاش خلبانان و تیزپروازانی است که رشادتشان بر کسی پوشیده نبوده و نیست. ششمین فیلم کیوان علیمحمدی که با همراهی علی اکبر حیدری ساخته شده، مانند دیگر آثار او ساختار ویژه و منحصر به فردی دارد. اگر درباره شهید عباس بابایی سریال «شوق پرواز» ساخته شده و در تئاتر «هم هوایی» بخشی از روایت همسر شهید عباس دوران، روی صحنه رفته است، در ۲۸۸۸ روایتی از پایگاه راداری سوباشی در روزهای جنگ و آنچه در آسمان ایران گذشت را از زاویه دید سرتیپ بیژن عاصم، کنترلکننده هواپیماهای شکاری در دوران جنگ، شاهد هستیم که با فرم روایی خاص علیمحمدی به نمایش در می آید.
علیمحمدی و حیدری که بیش از دوسال را برای تحقیق در مورد سوژه فیلم و شخصیتها صرف کرده اند، می کوشند مرارت ها و سختی های این حرفه خصوصاً در دوران جنگ و دفاع را برجسته سازند و از خلال تعریف دقیق ظرافتها و حساسیتهای حرفه خلبانی، حضور هریک از کاراکترهای فیلم را در زندگی شخصی شان بازتعریف کنند. در واقع این اثر روی دو موضوع متمرکز است؛ اتاق کنترل عملیات نیروی ارتش (که پیش تر تصویری از آن ندیده ایم) و خلبانان. شاید کسانی که از جنگ فاصله دارند یا حتی درست آن را به خاطر نمی آورند، درک درستی از این موضوع نداشته باشند اما این فیلم در ستایش قهرمانان گمنامی است که در اتاقهای عملیات جان خود را به خطر انداختند. ۲۸۸۸ برشی از زندگی خلبانانی را به نمایش می گذارد که میان عشق و وظیفه، با اشک چشم و خون دل وظیفه را برگزیدند تا فرزند یا فرزندانشان بتوانند عشق را بی هیچ دغدغه ای تجربه کنند.
حذف رنگ از فضای بصری فیلم شاید بهترین روش برای ایجاد موقعیتی باشد که بیننده را ابتدا با صدا و سپس با تصاویر داستان همراه ساخته و از سوی دیگر بار معنایی تصاویر رویاگونه و کوتاه رنگی در پایان فیلم را دوچندان سازد. اما نباید از نظر دور داشت که سیاه و سفید شدن تصاویر به معنی از دست دادن اهمیت جزئیات صحنه چه در زمینه طراحی صحنه و لباس و چه در بخش فیلمبرداری نیست. عدم استفاده از نماها و تصاویر آرشیوی و فیلمبرداری استادانه مرتضی پورصمدی در کنار طراحی و بازسازی پر از جزئیات فضای سالهای جنگ، ارزش مضاعفی به روایت افزوده که سهم بسزایی از موفقیت آن را به خود اختصاص می دهد. یکی از ویژگی ها و شاید بارزترین عنصر در ۲۸۸۸ صداست، صداهای داخل و خارج از کادر. صداهایی که بار دراماتیک فیلم را بر دوش می کشند و فیلمساز به درستی حتی برای صداهای خارج از قاب نیز از بازیگران استفاده کرده است. وقتی که از باند صوتی فیلم سخن به میان آمد بد نیست از موسیقی مینیمال سامان احتشامی هم یادی بکنیم که نه در جهت سانتیمانتالیسم و برانگیختن احساسات تماشاگر بلکه بعنوان قطعه پایانی از یک اجرای درخشان، مخاطب را در انتهای فیلم بدرقه می کند.
۲۸۸۸ نشان می دهد میتوان فیلم راجع به جنگ ساخت و اسیر کلیشه ها نشد، می توان قهرمانهای ملی را به تصویر کشید اما تنها به قابی دور و غیرواقعی از زندگی آنها بسنده نکرده، می توان تیر و ترکش و خون ندید و معنای رفتن و جاودان شدن را پذیرفت. رمز ماندگاری ۲۸۸۸ در کنار تمام نکات سینمایی که مطرح شد یک چیز است؛ اینکه سازندگانش به آنچه می ساختند، باور داشتند و تلاش کرده اند نام و یاد کسانی را برای همیشه ثبت کنند که نه در زمان جنگ و نه پس از آن نامی از آنها برده نشده، قهرمانانی که اگر نبودند، ایران نبود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- گفتوگو با علیرضا رئیسیان درباره مهمترین رویداد سینمایی کشور؛ جشنوارهای که انحصاری بود
- چه بودیم و چه شد!
- چرا سیمرغ فیلمنامه حذف شد؟/ نامه سرگشاده کانون فیلمنامهنویسان به رئیس سازمان سینمایی
- توضیح خزاعی درباره اشتباه خواندن دعای تحویل سال: فسیلهای سیاسی مرا تخریب کردند!
- فیلم سروش صحت بدون حتی یک نامزدی/ کاندیداتوری جشنواره فیلم فجر در قبضه ارگانیها
- بالاخره در روز هشتم جشنواره اتفاق افتاد؛ معرفی داوران چهل و دومین جشنواره فیلم فجر
- احتمال حضور «بیبدن» در سودای سیمرغ جشنواره فجر
- اتفاق عجیب در جشنواره فیلم فجر؛ شکست رکورد سانس فوقالعاده با چه فیلمهایی؟
- افخمی: «بی بدن» را به جای «صبح اعدام» وارد مسابقه کنید
- اعتراض خانواده مقتول به «بی بدن»
- انتقادات نویسنده فیلم «بیبدن» از برخورد جشنواره فجر با این اثر
- نمایش فیلم با پرده سبز در جشنواره فیلم فجر!
- علیرضا رضاداد: ادغام بخش ملی و بینالمللی فیلم فجر نیازمند بازنگری است
- معرفی نامزدهای بخش تبلیغات چهل و دومین جشنواره فیلم فجر
- در نشست خبری مطرح شد: چهار بزرگداشت در افتتاحیه فیلم فجر/ تکلیف سیمرغ مردمی چه میشود؟
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- رکوردداران روز اول اکران
- «اتاق فرار» پرمخاطبترین بسته فیلم کوتاه «هنر و تجربه»
- معرفی برگزیدگان جوایز دیوید دی دوناتلو ۲۰۲۴ ایتالیا/ «من کاپیتان» بهترین فیلم شد
- روسای جدید آکادمی سزار معرفی شدند
- فیلم کوتاه «چوپان» در جشنواره ژاپنی
- «طاووس خانم و ازدواجهایش» در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه میرود
- حسن فتحی: جهانِ پر از طمع و ویرانی را با افعال خود سیاهتر نکنیم
- شهاب حسینی؛ تنوع در پذیرش نقش، تناقض و شتابزدگی در واکنشها/ یادداشت کیوان کثیریان
- جزئیاتی از فیلم «کارآموز» علی عباسی/ صعود ترامپ
- جزئیات برنامههای جشنواره ترایبکا اعلام شد/ نمایش فیلمهای خاطرهانگیز هیچکاک، اسکورسیزی و اسپیلبرگ
- برگزاری دوازدهمین کارگاه بینالمللی تئوری اطلاعات و مخابرات با حمایت همراه اول
- این هنر و تجربه آنتی ویروسی ست بر فیلم های به هرقیمت مسخره
- جشنواره «هاتداکس» در ایستگاه پایانی؟/ گرفتاریهای تهدید کننده
- رخشان بنیاعتماد و روبن اوستلوند در مجمع سرمایهگذاران بازار فیلم کن
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
- پل استر درگذشت
- رامین حسینپور بهترین آهنگساز فستیوال لسآنجلس شد
- رقابت ویژه چند فیلم و تعطیلی یک روزه سینما
- «پر» در جشنواره ورونژ روسیه نمایش داده میشود
- مسعود اسکویی درگذشت
- برگزیدگان جشنواره فیلم پکن معرفی شدند/ تجلیل از چن کایگه با حضور ییمو
- «سیم خاردار» در کازابلانکا
- راهیابی مستند «دوربین فرانسوی» به جشنواره ارمنستانی
- نمایشگاه نقاشی «درخت جان» در گالری کاما
- رضا شیخی فیلمبردار سینمای ایران درگذشت
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست