فیلم «مکتوب، عشق من: آواز خواندن» یکی از فلیم های بخش مسابقه جشنواره کن است. روایت نمایش این فیلم در کاخ جشنواره به قلم محمد حقیقت را می‌خوانید:

عبداللطیف کشیش امسال با فیلم سه ساعته «مکتوب، عشق من» نشان داد یک سینماگر عقده ای تمام عیار است. در چهل دقیقه اول تعدادی دختر زیبا و جوان در کنار دریا در تابستان تفریح می کنند، دو پسر به آنها نزدیک می شوند و همبنطور وراجی می کنند. از دقیقه چهلم، دوربین وارد یک کلوب شبانه رقص می شود که جوانان بسیاری ساعت ها و ساعت ها مشروبات الکلی مصرف می کنند و می رقصند. انواع موزیک تکنو پخش می شود و نورهای رنگارنگ کلوب شبانه، به تصویر رنگ می دهد و همچنان به صورت متوالی موزیک تکنو در جریان است و دوربین کشیش همچون یک مرد عقده ای به دور بدن های دختران نیمه برهنه در گردش است و فیلمی نیمه پورن را پیش روی تماشاگر می گذارد. این صحنه کلوب شبانه و موزیک هایش تمامی ندارد…

برخی از تماشاگران رفته رفته خسته و ذله می شوند و سالن سینما را ترک می کنند. هرکسی یک دوربین آماتوری به دست بگیرد و به یک کلوپ شبانه برود (بدون کوچکترین ذوق وخلاقیت) همین صحنه ها را می سازد. واقعا حیرت آورست که کمیته انتخاب، چنین فیلم پیش پاافتاده ای را برای بخش مسابقه انتخاب کرده است. البته که دیدن بدن های دختران زیبا، تنها می تواند برای آدم های عقده ای جالب باشد.

صحنه های کشداری که تمامی ندارند گاه با گفت‌وگوی دو سه دختر درباره مردها مخلوط می شود اما دوربین حاضر نیست کلوب شبانه و موزیک آن را ترک کند!

ساعت از دوازده شب گذشته است واین فیلم حالا حالا ها ادامه دارد. کارگردان خود از مسوولان جشنواره کن درخواست کرده بود که سانس برای مطبوعات و همچنین برای نمایش عمومی اولیه، از ساعت ده شب به بعد باشد. چه حیف که قبلا کشیش فیلمهای خوبی ساخته بود وحالا تبدیل به یک کارگردان عقده ای کم استعداد شده است. چه حیف…

فیلم از دقیقه ۱۲۲ تبدیل به یک فیلم پورن تمام عیار می شود با صحنه های بسیار طولانی که تمامی ندارد؛ هنوز یک ساعت از فیلم مانده است. بدون شک یکی از چهار فیلم بی ارزش بخش مسابقه جشنواره کن امسال همین فیلم کشیش است.