حبیب احمدزاده داور سی وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر ، فیلمنامه نویس و داستان نویس در یادداشتی نوشت :

گریه میجوشد شب و روز از دلم
تا مپنداری زیادت غافلم
یادم هست روزی که شهید طاهری در مقابله با داعش در سوریه شهید شد دوست هنرمندی برایم نوشت که ما چه کار به سوریه داریم ما باید به فکر مرزهای کشورمان باشیم .
او هرگز معنی (پیشگیری بهتر از درمان است) را تحت تاثیر تبلیغات دشمنان نمی فهمید .
امروز هم حتما برای شهادت مرزبانان غیورمان بهانه دیگری برای خود می تراشد ، مثلا چرا باید مرزبان آز اصفهان بفرستند ؟ با این عقب نشینی های ذهنی کم کم از ترس چهار تا فالوور خارج نشین یا جعلی ، دفاع و نگاهبانی از مرز را نیز گناهی بزرگ خواهیم شمرد .
عزیزان برای من و بسیاری دیگر اینجا ایران است مهد شیران . کشور ملاصالح قاری و بیست و سه نفر ، دریاقلی بزرگوار ، شهید طاهری ، بچه های اول جنگ خرمشهر ، رییسعلی ها و … اگر گله مندی هم داریم هرگز حقانیت گله مندی مان به پای امثال ملاصالح نخواهد رسید ، اویی که در تمام شدائد روزگار جز خدا در تمام مسیر رنج ها چیزی ندید اگر از دولتمردان ناراحتیم ، رییسعلی هم میتوانست به بهانه سستی دولت قاجار از دفاع از مرزهای جنوب کشور سرپیچی کند …… کسی که ادعای کشور دوستی دارد به مثابه اینان هرگز نخواهد گذاشت تا بن سلمان آدمخوار با ارتش تروریستهایش از مریم خانم رجوی و جیش الحمار برای آینده زندگی بچه هایمان تصمیم بگیرد . ما تا پای جان بر عهدمان با کشور ، سنت ها و ملتمان هستیم ، بقیه نیز خود دانند و وجدانشان.