این نگاه اعتراضی است به آنچه در سال‌های اخیر در تلویزیون شاهد آن بوده‌ایم. به‌رغم اینکه سریال مختار را می‌توان یکی از بهترین مجموعه‌های تاریخی ـ مذهبی تولید شده در صداوسیما دانست، اما پخش‌ مکرر این سریال در مناسبت‌های مذهبی و به‌خصوص ایام محرم و شهادت حضرت سیدالشهدا(ع)، باعث شده تا این اثر ماندگار نیز دچار فرسودگی شده و جلای قبلی خود را از دست بدهد.

دهه اول و دوم از ماه محرم در فرهنگ دینی و آیینی کشورمان دهه‌های عزاداری بر مصائبی است که بر امام حسین(ع) و اهل بیت (ع) گذشته است. در ۱۰ روز اول این ماه که به روز عاشورای حسینی ختم می‌شود، هیئات و دسته‌های عزاداری به راه می‌افتند و سراسر کشور رنگ و بوی محرم می‌گیرد.

در روزهای باقی‌مانده تا آغاز ماه محرم، کم‌کم مردم به‌طور سنتی خود را آماده برپایی مراسم عزاداری می‌کنند. چیزی که ریشه در یک فرهنگ بیش از هزار و ۳۰۰ ساله دارد. با اینکه مردم براساس آموزه‌های فرهنگی و خودجوش فرهنگ عاشورا را پاس می‌دارند و برای غنی‌تر شدن مراسم‌های عزاداری هزینه می‌کنند، در مقابل چند سالی است که نبود آثار نمایشی متناسب با دهه اول ماه محرم، باعث شده تا تلویزیون به انحای مختلف دست به دامان سریال «مختارنامه»، ساخته داوود میرباقری شود. مختارنامه هر سال در قالب بازپخش کامل سریال، یا پخش گزیده در قالب مینی‌سریال یا حتی پخش فیلم سینمایی از شبکه‌های سراسری تلویزیون مهمان خانه‌های مردم می‌شود.

اما حداقل می‌شود گفت امسال تلویزیون قصد دارد با پخش چند مینی‌سریال هم که شده جای خالی تولید یک اثر ماندگار درباره فرهنگ عاشورا را تا حدی کم‌رنگ‌تر کند. در فاصله چند روز مانده تا آغاز ماه محرم، فعلاً پخش سریال‌های «هاتف» و «عقیق» که از هر دو به عنوان سریال‌های محرمی تلویزیون یاد شده، قطعی است.

حتی پخش این دو سریال نیز نمی‌تواند خلأ ساخت سریالی فاخر درباره قیام امام حسین(ع) را پر کند. تلویزیون خواسته یا ناخواسته باز هم مجبور است به تاریخ اسلام رجوع کند و در این میان تنها داشته صداوسیما پرداختن به مجموعه مختار است! چیزی که از نظر بینندگان سیما ناخوشایند است.