امیرحسین علم الهدی  کارشناس سینما و اکران در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت : سوال این است مگر هر فیلمی که ساخته می شود باید اکران شود؟ اگر چه دولت با ساز و کارهایی شبیه «هنر و تجربه» باید از سینمای فرهنگی حمایت کند اما یادمان باشد که در هیچ جای دنیا تعداد فیلم های تولیدی با تعداد فیلم های اکران شده برابر نیست. در هند نزدیک به دو هزار فیلم در طول سال تولید می شود در صورتی که حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ فیلم اکران می شود. در امریکا ۸۰۰ فیلم تولید می شود اما یک سوم آن یعنی ۲۵۰ تا ۳۰۰ فیلم اکران می شود. اینکه هر فیلمی که تولید می شود اکران شود آدرس غلط دادن است. فارغ از این بحث که تعداد سالن های نمایش در سینمای ایران با ضریب استانداردهای جهانی فاصله نجومی دارد با همین وضعیت هم حدود ۱۲۰ فیلم اکران کرده است؛ بیش از ۸۰ فیلم اکران عام و حدود ۳۰-۴۰ فیلم در گروه هنر و تجربه. در حالی که در سینمای عام حدود ۲۰ الی ۲۵ فیلم نباید اکران می شد. اکران فیلم هایی که معلوم نیست مخاطب هدفشان کجاست ظرفیت اقتصاد سینمای ایران را دچار اختلال می کند. نمونه بارز این اتفاق فضای اکران سال قبل است در حالی که سال ۹۵ حدود ۲۵ فیلم کمتر اکران شد اما ۲۵ میلیون مخاطب به سینما آمد اما سال گذشته باوجود اکران بیش از ۸۰ فیلم آمار مخاطبان به ۲۲ میلیون نفر رسید، اینکه از این ۱۲۸ فیلم چند فیلم دارای کیفیت اقتصادی یا هنری است بحث های دیگری است که باید کارشناسان حوزه نقد به آن بپردازند اما در نهایت فیلم هایی که با حداقل مخاطب ارتباط برقرار می کند بالاخره اکران خواهند شد.