رخشان بنی‌اعتماد، کارگردان باسابقه سینمای ایران در نشست «دروازه غاز به‌مثابه یک نماد» ضمن تحسین نگاه احمد مسجدجامعی به شهر تهران در کتاب «نگاهی به دروازه غار» گفت: تهران به شهر گذر تبدیل شده است.
به گزارش سینماسینما، نشست «دروازه غاز به‌مثابه یک نماد» با موضوع بررسی و گفت‌وگو درباره کتاب «نگاهی به دروازه غار» اثر احمد مسجدجامعی، شامگاه چهارشنبه ۱۳ مردادماه به همت ماهنامه «آزما» و با حضور رخشان بنی اعتماد، محمدرضا اصلانی، خسرو سینایی، مجتبی آقایی، شادمهر راستین، هاشم اکبریان، هوشنگ اعلم، جعفر صانعی مقدم و احمد مسجدجامعی، نویسنده کتاب، در تالار ناصری خانه هنرمندان برگزار شد.
رخشان بنی‌اعتماد در این نشست گفت: تهران به شهر گذر تبدیل شده و دیگر نشانی از گذشته در آن نیست.
وی با تحسین نگاه مسجدجامعی در این کتاب افزود: برای موضوع مهمی چون نابودی شهر تهران از قبل نکاتی را نوشته‌ام و فکر می‌کنم تمام سخنرانان این آیین باید حرف‌هایی را که می‌خواهند بازگو کنند، از قبل نوشته باشند.
محمدرضا اصلانی نیز در این آیین اظهار کرد: کتاب «نگاهی به دروازه غار» صرفاً محدود به یک تحقیق میدانی نیست، بلکه از جایگاهی نظری به مسئله نگاه کرده، بنابراین می‌تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد: امروز داعشیزم و رابطه مستقیم آن با قدرت‌های جهان وارد مرحله تازه‌ای شده است. فاصله خجالت‌آور طبقاتی از روسیه، چین، عربستان و ایران انسان را به فکر فرو می‌برد. مدیریت فرهنگی در این ملک امری مهم و نایاب است که آخرین بارقه‌های آن در دوران مدیریتی آقای مسجد جامعی در ایران دیده می‌شد.
در بخش دیگری از این نشست خسرو سینایی در چند جمله درباره اهمیت این کتاب گفت: ارزش کتاب «نگاهی به دروازه غار» ۵۰ سال بعد مشخص می‌شود. این کتاب، انسان را به دنیایی می‌برد که سال‌ها پیش در آن بوده، اما هرگز آن‌را نشناخته است.
وی خطاب به نویسنده کتاب افزود: آقای مسجد جامعی، کتاب شما با تصاویری که دارد به من نشان داد، اگر این‌همه مشغله نداشتید، بدون شک یک مستندساز حرفه‌ای می‌شدید.
هوشنگ اعلم دیگر مهمان این برنامه نیز عنوان کرد: در فرانسه یک کتابفروشی به نام شکسپیر و شرکا سال‌ها فعال است. این کتابفروشی دقیقاً روبه‌روی کلیسای مهمی قرار دارد، اما توریست‌ها هر وقت به آنجا می‌آیند، به کلیسا پشت می‌کنند و رو به کتابفروشی عکس می‌گیرند؛ به‌نظر من این یعنی اهمیت به گذشته و آثار به‌جامانده از آن.
مجتبی آقایی نیز در سخنانی کوتاه درباره کیفیت عکس‌های موجود در کتاب گفت: بهترین کارهای عکاسی در دوره وزارت آقای مسجد جامعی انجام شد. ایشان در این کتاب برای نخستین‌بار متن و عکس را به این شیوه کنار هم قرار داده‌اند. در دیگر کتاب‌ها معمولاً عکس‌ها برای تزئین صفحه آورده می‌شوند، اما در این اثر عکس و متن در کنار هم به خواننده اطلاعات می‌دهند.
به بیان هاشم اکبریان دیگر سخنران این آیین، همه می‌دانند که یکی از ارکان داستان مدرن تصویر است. این تصویر می‌تواند رئال، سورئال و رئال جادویی باشد. این کتاب، هم می‌تواند برای داستان‌نویس تصویر ارائه کند و در عین‌حال، خودش را به بیان داستان نزدیک کرده است.
در ادامه نشست «دروازه غاز به‌مثابه یک نماد» جعفر صانعی مقدم اظهار کرد: در حین خواندن کتاب «نگاهی به دروازه غار» مشخص است که نگارنده شهر را به خوبی می‌شناسد و سرک کشیدن به نقاط مختلف شهر برای او یک بهانه برای همراه کردن خواننده است.
وی ادامه داد: در حین خواندن کتاب «نگاهی به دروازه غار» مشخص است که نگارنده، شهر را به خوبی می‌شناسد و سرک کشیدن به نقاط مختلف شهر برای او یک بهانه برای همراه کردن خواننده است. احمد مسجدجامعی در این اثر، هر جا که دلش به درد آمده، بغض کرده و بلافاصله راه‌حل‌هایی که به ذهنش رسیده، ارائه داده است.
شادمهر راستین هم به‌عنوان آخرین سخنران گفت: برخلاف باور عمومی که از ارائه رسانه‌ها ایجاد شده، هیچ‌وقت دروازه غار به آن ناامنی که گفته‌اند نبوده و به لحاظ امنیت و آرامش مثل یک محله معمولی و نه ناامن بوده است؛ اما تلویزیون و سینما در دهه ۶۰ تصویر غیرواقعی و خطرناکی را از این محله به تصویر کشیده‌اند.