سینماسینما، محسن جعفری‌راد

از روزهای تعطیلات عید، همگان منتظر پخش سریال تازه مهران مدیری با نام هیولا در شبکه نمایش خانگی بودند. این بار پای فیلمنامه نویس بهترین کارهایش هم یعنی پیمان قاسم خانی در میان بود و با توجه به شهرت دو چندانی که مدیری با اجرای برنامه دورهمی یه دست آورده و از طرفی دیگر بازیگر اصلی سریال هم هست، طبیعی بود که همگی منتظر بودیم که یک کار خوب ببینیم که دو قسمتی که تا حالا پخش شده واقعا نوید یک کار خوب و اثرگذار را بعد از مدتها می دهد.

مدیری سراغ کمدی سیاه رفته و داستان معلم با شرافتی را تعریف می کند که فامیلی او هم با شرافت است و اسم کوچه شان هم با شرافت! و انقدر بر شرافت در کارهایش توجه می کند که داد و ناله و فغان خانواده و به خصوص دختر کوچکش را در آورده است که چرا جد اندر جد از موقعیت های مالی مناسب ،به خاطر تعهد اخلاقی دور مانده اند!
در چنین شرایطی گیر دانش آموزی می افتد که پدرش، طبق نوع حرف زدنش، ظاهرش و خانه وسیع و با شکوهی که دارد به نظر می رسد جزو مدیران بالارتبه از نوع «کج دستش» باشد که نوع رابطه این معلم با بازی طبق معمول عالی فرهاد اصلانی با آقای پدر دانش آموز با بازی جذاب مهران مدیری، قرار است درام سریال را جلو ببرد.

طبعا مدیری بعد از سالها تجربه، در کارگردانی کم و کاستی ندارد و با تجربه ساخت فیلم ساعت پنج عصر هم نشان داد که غیر از سریال های آپارتمانی با انبوه پلان های داخلی، از عهده صحنه های دشوار خارجی هم با میزانسن های شکیل و به قاعده، برمی‌آید. پس این وسط سنگ محک جدی سریال، فیلمنامه و نوع رویکرد مدیری به سوڑه است که در این دو قسمت نشان داده هم فیلمنامه، طراحی خوبی دارد و فراز و فرودها را به خوبی ترسیم کرده و هم نوع رویکردش، رویکرد انتقادی با رنگ و لعاب کمدی به معضلات جامعه است. از مشکلات معلمان و مطالباتشان و بحث پولشویی و کلاهبرداری از آنها گرفته تا بالا رفتن نرخ ارز و دلار و بحث تاثیر شرافت و تعهد و اخلاق در زندگی افسارگسیخته جامعه ایرانی و …

این وسط طبعا هوشمندی هایی هم وجود دارد. از رابطه مستقیم اعتراض معلمان با ما به ازای واقعی اش تا اشاره هایی که به استفاده شبکه های فارسی زبان آن طرف آب! از این تجمعات می کنند! که کاملا قابل تعمیم به مسائل روز جامعه است و نشان می دهد مدیری مثل نطق های انتقادی پرشوری که در برنامه دورهمی داشت، انگار همان ها را دراماتیزه کرده و در قالب سریال ارائه کرده است که ریسک بسیار بزرگی است. چون پتانسیل این را دارد که اولا به دام شعاردهی بیفتد و ثانیا کلیشه ای شود که در دو قسمت نخست از این آزمون، سربلند بیرون آمده است.

از طرفی دیگر خوسبختانه خبری از شوخی های جنسی -برگ برنده اغلب فیلم های کمدی پرفروش این سالها- هم نیست تا نشان دهد برای مدیری و تیمش تعریف داستان، سرگرمی سازی و تلنگر به مخاطب بیشتر حائز اهمیت باشد تا اینکه مثل نمونه های مشابه به هر قیمتی بفروشند.
البته سریال ظرایف دیگری هم دارد،از جمله تیتراڑ آغازینش که بداعت خاص خود را دارد و نوع طراحی تصاویر با مضمون سریال تناسب لازم را دارد و از گرافیک قابل توجهی استفاده شده است که کمتر در سریال های ایرانی شاهدش هستیم، هر چند در سریال در حال پخش نهنگ آبی ساخته فریدون جیرانی هم، خلاقیت و نوآوری لازم در تیتراڑ دیده می شود.

باید منتظر ماند و دید که در راستای نقاط قوت این دو قسمت، در ادامه، سریال هیولا می تواند یک بار دیگر، اتفاق های خوب کارنامه مدیری را تکرار یا در درجه بهتر، از آنها جلو بزند یا نه. امیدواریم.