ارژنگ امیرفضلی/بازیگر سینما و تلویزیون
درباره استقبال کم مردم از تئاتر و سالن‌های نمایش صحبت‌های زیادی شده است. علل فراوانی هم در این باره مطرح شده که به نظر من هم بعضی از آنها باعث بی‌میلی مردم به نمایش‌های روی صحنه شده است.
اما پیش از پرداختن به این علل و موارد باید این نکته را یادآوری کنم که مشکل تئاتر ما مخاطب نیست؛ چراکه وقتی سالن برخی از نمایش‌ها مملو از تماشاچی می‌شود، باز هم ایراد و اشکال فراوانی را برمی‌انگیزد. عده‌ای می‌گویند که چرا موضوع و دکور نمایش خیلی لاکچری است، اگر خلاف این باشد می‌گویندکه این نمایش که خیلی ساده است، چرا مردم اینقدر برای تماشای آن سر‌و‌دست می‌شکنند؟
اگر بازیگران نمایش از هنرمندان معروف و مشهور باشند، عده‌ای ایراد می‌گیرند که این همه بازیگر معروف برای یک اجرا؟ اگر هیچ‌یک از عوامل نمایش معروف و مطرح نباشند، باز ایراد می‌گیرند که چرا به پیشکسوتان میدان نمی‌دهید؟
بنابراین با وجود اینکه همواره تئاتر و سالن‌های نمایش از کمبود تماشاچی رنج برده‌اند اما مشکل اصلی تئاتر، کمبود یا نبود مخاطب نیست.
طبیعی است که هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید من از فیلم بدم می‌آید، بلکه ممکن است از بعضی فیلم‌ها مثلا اکشن خوشش نیاید.
همان‌هایی که با فوتبال میانه‌ای ندارند، حتما و حتما بازی‌های تیم ملی را نگاه می‌کنند؛ بنابراین اگر فرصت و فضا برای نمایش‌های گوناگون با موضوعات متنوع وجود داشته باشد، هر مخاطبی براساس سلیقه خود می‌تواند نمایش دلخواهش را بیابد و رفتن به تئاتر و تماشای نمایش هم جزو یکی از سرگرمی‌های مردم و خانواده‌ها می‌شود. اما همانطور که گفتم شرط این کار این است که همه ما و منتقدان و مسئولان اختلاف سلیقه‌ها را بپذیریم و به همه برای کار میدان بدهیم.
همشهری