انگار یکی از شرکت کننده‌های برنامه‌ خندوانه با خودش گاز اشک آور برده تو برنامه و تا دیده یکی اونجا رو مخشه «پیسس» اشک آور زده تو صورت طرف.

خب شکرخدا صداوسیما با تغییر مدیریت جدید داره فرازهای جدیدی از سرگرم سازی مخاطب رو طی می‌کنه، خیلی سرتر از سرافرازی‌های قبل. این شیوه و الگوی مهیج برنامه سازی رو میشه تو بیشتر برنامه‌های این سازمان اجرا کرد. مثلا قلعه نوعی زنگ بزنه به فردوسی پور بگه: «دلم میخواد بیام نود، دعوتم کن بزرگوار» بعد که رفت نود، موقع پخش زنده «پیسسس تو صورت عادل». همین الگوی جذاب سازی برنامه رو میشه در قالب تبادل نظر بین مایلی کهن و علی دایی هم انجام داد. یعنی برنامه اینجوری باشه که اول چراغا خاموش باشه بعد یکی یکی لامپ‌ها روشن بشه و این دو عزیز در حالی که پشت به هم واستادن با سوت داور «پیس» هرکی زودتر چشم اون یکی رو درآورد برنده‌ست. اسم برنامه رو هم میشه گذاشت «دوئل» و فیلمنامه‌هاش رو هم سپرد به استاد کیمیایی. برنامه‌های فرهنگی هم با این روش خیلی مودبانه‌تر برگزار میشن. مثلا به جای اینکه برنامه یه جوری برگزار بشه که آخرش مجبور باشیم فلفل بریزیم دهن منتقد فیلم، میشه یه اسپری فلفل داد دست فراستی. اونوقت حتی اگه دی کاپریو هم مهمون برنامه باشه، فراستی یه کلام میگه خرس «بازگشته» بهتر بازی کرده و بعد «پیس» تو صورت لئو. البته می‌ترسم این افق روشن صداوسیما خیلی زود برامون تبدیل به سراب شه. یعنی فردا صبح که چشم بازکردیم ببینیم رامبدجوان زیر عکسش با مهمون برنامه -که چشمای کاسه خونش از حدقه در اومده نوشته باشه: «ایشون هنرور بودن قضاوت با خودتون».

منبع: مینا مهری /صفحه طنز روزنامه قانون