عضو هیات علمی دانشکده سینماتئاتر معتقد است انیمیشن هنری ایران با وجود کاستی‌ها، در جهان صاحب جایگاه است.
فاطمه حسینی شکیب نماینده بین‌الملل آسیفا گفت: ایران در خاورمیانه و کشورهای منطقه یکی از قدیمی‌ترین و قابل‌توجه‌ترین انیمیشن‌ها را داراست و در حقیقت بسیاری از همسایگان ما (به جز ترکیه) اصولا انیمیشن ندارند یا آثارشان درحدی نیست که کسی درباره آنها چیزی بداند.
او افزود: انیمیشن تجربی، شخصی و هنری ما در مقایسه با انیمیشن تجاری و تولیدات صنعتی بدنه بسیار بزرگتری را از نظر کمی و محتوای بسیار درخشان‌تری را از نظر کیفی تشکیل می‌دهد. خوشبختانه در یکی دو دهه اخیر این روند روبه رشد بوده و امروزه انیمیشن هنری ایران در جشنواره‌های متعدد داخلی و بین‌المللی می‌درخشد.
حسینی شکیب در پاسخ به این سوال که آیا تولیدات موفق در انیمیشن کوتاه می‌توانند هنرمندان را به سمت ساخت آثار بلند و تجاری سوق دهد،گفت: سینمای تجربی و هنری هر کشور منبع مولد و زایایش تولید خلاقیت و بداعت و اندیشه پویاست. بنابراین نقش اصلی این دسته از انیمیشن‌ها تغذیه و غنی‌ساختن فضای هنری و حتی تجاری‌انیمیشن است. برخی از این هنرمندان از سکوی انیمیشن کوتاه و تجربی استفاده می‌کنند تا به‌تدریج به فضای حرفه‌ای و تولیدات تجاری انیمیشن بپیوندند. اما بسیاری از هنرمندان انیمیشن قصد و علاقه‌ای برای پیوستن به این فضا ندارند و اصولا دغدغه‌شان هنر و بیان هنری و رشددادن توان‌مندی‌های هنری خودشان و کشف و شهود در امکانات این رسانه و اعتلای هنر انیمیشن به عنوان ابزاری یکتا در بیان‌گری دغدغه‌های انسانی است و قرار نیست به‌شکل مستقیم به فضای انیمیشن تجاری کمک کنند. اگر نگاه ما به فضای تجربی و هنری انیمیشن تنها از منظر فراهم آوردن نیروهای حرفه‌ای برای صنعت انیمیشن باشد، دلیل وجودی و ماهیت این نحله مهم از انیمیشن را درست متوجه نشده‌ایم. انیمیشن هنری و تجربی برای تولید درآمد ساخته نمی‌شود.
عضو شورای سردبیری فصل‌نامه «سینما انیمیشن» گفت: جشنواره پویانمایی تهران با وجود محدودیت‌ها و مشکلاتی که دارد، اتفاق فرخنده‌ای برای انیمیشن ایران بوده‌است. تداوم این جشنواره در دوره زمانی حدود ۲۴ سال به عنوان تنها فضای واقعی جمع شدن و ملاقات و تعاملات جامعه انیمیشن ایران از هنرمندان تجربی و اشخاص حرفه‌ای تا دانشجویان و بدنه آکادمیک این جریان دستاورد کمی نیست و این جشنواره – درست یا غلط – بار متولی‌‌گری و نمایندگی همه جریان‌های متعدد و متنوع این جامعه را به‌دوش کشیده‌است و قطعا در ارتقا و توسعه جایگاه انیمیشن ایران نقش مهمی را بازی کرده‌است.
حسینی شکیب ادامه داد: نهادهایی مانند مرکز گسترش که تعدادشان هم در انیمیشن ایران زیاد نیست، بهتر است با نگاهی به نمونه‌های مشابه خودشان در کشورهای مهمی که انیمیشن تجربی و کوتاه و هنری مهمی دارند (مانند فرانسه) به رشد و بهتر کردن فضاهای تجربه و گسترده‌تر کردن این فضا برای رویکردها و سلایق گوناگون هنری بپردازند و در این زمینه به روز شوند.
او افزود: ماموریت‌هایی چون کمک مستقیم به تامین نیروی حرفه‌ای برای ارتقا صنعت انیمیشن نباید جزو وظایف مرکز گسترش باشد که با این کارنامه درخشان از حمایت از انیمیشن تجربی و هنری مهم‌ترین نهاد فرهنگی دولتی‌است که موفق شده فضای ارتباط و تعامل را هم با دانشگاه و هم با هنرمندان مستقل برقرار سازد. حیف است این مسیر بسیار عالی و این نتایج درخشان بخاطر دغدغه‌های اقتصادی و ضرورت‌های ایجاد صنعت انیمیشن – که از سایر نهادها و بخش‌های متولی این روزها درباره‌اش زیاد صحبت می‌شود – دچار انحراف شود.
حسینی شکیب در پایان صحبت‌هایش با اشاره به اینکه مرکز گسترش در سال‌های اخیر به نمونه موفقی از حمایت دولتی برای تولید انیمیشن هنری و مستقل و ارتقای هنر و حرفه انیمیشن بدل شده و این جایگاه با درایت و هوشمندی و سازوکارهای درست به‌دست آمده است گفت: ای‌کاش این خروجی پرافتخار دیده شود، این روند ادامه یابد و گسترده‌تر شود.