فرزانه متین-فیلم « رضا» اولین ساخته‌ی علیرضا معتمدی به تهیه کننده گی کیومرث پوراحمد، فیلمی مردانه است که در گروه هنر و تجربه اکران و از استقبال خوبی برخوردار شده است.
در ابتدای فیلم ما با شخصیتی روبه رومی شویم منفعل، بلاتکلیف، کسی که نمی داند چه می خواهد بکند و آن فرد کسی نیست جز رضا که علیرضا معتمدی در مقام نویسنده و کارگردان، نقش‌اش را بازی کرده است.
معتمدی در فیلم رضا، تنها بلاتکلیفی رضا را نشان نمی دهد بلکه بلاتکلیفی و سردرگمی افراد پیرامون وی را در اثر خود نمایش می دهد. داستان از جایی آغاز می شود که رضا وهمسرش، فاطی با هنرنمایی سحردولتشاهی پس از نه سال زندگی مشترک به در خواست فاطی از یکدیگر به صورت دوستانه جدا می شوند، فاطی به دنبال زندگی خود می رود و فیلم بر روی رضا تمرکز می کند که دچار خلاء عاطفی شده است و برای برطرف کردنش به همه کس چنگ می‌اندازد. رضا از معدود مردهای سینماست که بعد از طلاق، جار وجنجال راه نمی اندازد، پاشنه‌ی در خانه فاطی را از جا نمی کند، ظرف و ظروف را نمی شکند، پرخاشگری نمی کند او بی خیال است ودغدغه هیچی ندارد حتی به مادر فاطی که حاضر به قبول جدایی نیست هم می‌گوید:« من پذیرفتم و درک کردم که فاطی من را نمی خواهد شما هم بپذیرید.» کارگردان یکی از عادی ترین افراد را در فیلمش خلق کرده که خواهان همذات پنداری مخاطب با رضاست اما همذات پنداری با وی سخت است شاید به دلیل آن که در کلیشه یک مرد ایرانی نمی گنجد وما به چنین شخصیتی عادت نداریم. مردی شوخ طبع که می خندد، می خنداند وخوش گذران است اما همین شوخ طبعی‌اش چنگی به دل نمی زند.حتی دیالوگ‌هایش هم ازجنس سینما نیست به همین دلیل فیلمی روان ، ساده، جمع و جور و بدون تکلف است.فیلم شروعی آرام دارد وداستان برای پایانش هم عجله ای ندارد.رضا داستان آدم هاییست که هریک به نحوی تنها هستند و در پشت نقابشان، این تنهایی را پنهان می کنند. رضا که نویسنده ومعمار است، داستانی موازی در مورد پیرمردی که عمر طولانی دارد و بستگانش رهایش کرده اند تا بمیرد برای ما بازگو می کند.
اما انتخاب لوکیشن شهر اصفهان برای روایت این داستان دو پهلوست.زندگی در شهری سنتی و قدیمی با سبک زندگی مدرن.معتمدی به نحوی به مخاطب می گوید ما هنور در گیر سنت و مدرنتیه هستیم ودر نهایت این مدرنیته است که پیروز می شود.
پایان خوش داستان پیرمرد رضا، آینده‌ای روشن را نوید می دهد و آن، همان بازگشت فاطی به خانه است. این فیلم مردانه را می توان فیلمی دلپذیر برای طرفداران سینمای هنر و تجربه دانست نه مخاطبان عام.