امیر رضا صفایی تبار در سایت سلام سینما نوشت :کمال تبریزی در اثر جدیدش مسئله ی مرگ و خودکشی با زیرکی به استهزا و هجو کشاند.ساختار فیلم از نوع پست مدرن است.
روابط در فیلم تصادفی است. و.در فیلم کارکترها هیچ گونه نگرانی بابت مرگ ندارند و خونسردانه به استقبال آن می روند. به نوعی واقعیت در فیلم ناپایدار است. در فیلم پست مدرن علت و معلولی نداریم.و عملا شخصیت پردازی درست نداریم.کارکترها فاقد دیدگاه هستند. و هیچ گونه تعلیقی در آن شاهد نیستیم.لیلا حاتمی می خواهد ادم هایی که افسرده اند و انگیزه زندگی ندارند تشویق به خودکشی می کند.
کارکترها در فیلم همه قصد پایان زندگی دارند اما با وارد شدن پژمان جمشیدی همه از تضمیم خود منصرف میشوند. هیچ گرهی در فیلم نداریم.و کشمکش های ساده شاهد هستیم.مسئله ای که به فیلم صدمه می زند نداشتن ستون فقرات در آن است. مشخص نیست شخصیت اصلی کیست. آیا لیلا حاتمی است یا پژمان جمشیدی که نقش ناجی در هواپیما دارد یا مهران مدیری و…
از نکات خوب فیلم به بازی متفاوت مهران غفوربان و سروش صحت می توان اشاره کرد. در کل فیلم قابل قبول است و به نوعی در ادامه مسیر خوک مانی حقیقی و اژدها وارد می شود گام بر می دارد.