پس از آنکه حسین انتظامی به مدیرعامل موسسه هنرهای تصویری دستور ادغام این موسسه را با زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی داد صحبت‌های بسیاری پیرامون چگونگی ساز و کار این موضوع مطرح شد. سینماسینما در نخستین قسمت از برنامه‌های گفت‌وگو محور سینماسینماپلاس به بررسی کامل این موضوع پرداخته است و با مهدی یزدانی درباره کم و کیف آن گفت و گو کرده است.

به گزارش سینماسینما، متن کامل گفت‌وگوی سینماسینما با مهدی یزدانی را در ادامه می‌خوانید:

* گر چه شاید  در ابتدا به نظر برسد که با انحلال و یا ادغام موسسه رسانه های تصویری در دو  یا یک نهاد زیرمجموعه سازمان  سینمایی باید سرتان خلوت‌تر باشد ولی اینگونه نیست چون نه تنها مسئولیت ادغام موسسه را  برعهده خودتان گذاشتند بلکه حتی ماموریتی مشابه این حرکت در مورد بقیه نهادهای زیرمجموعه سازمان سینمایی نیز توسط شما اجرایی می شود لذا بر خودم واجب می دانم که از شما تشکر کنم که این وقت را برای گفتگو گذاشتید. برای شروع می خواهم بدانم شما در حال حاضر هم مدیر موسسه رسانه های تصویری هستید؟

– بله. من تا موقعی که ماموریتم تمام نشده است، حداقل تا شش ماه آینده مدیرعامل موسسه هستم. تا شش ماه آینده ماموریت ادغام موسسه را دارم و انحلال بحث دیگری است و باید روال قانونی و حقوقی طی شود پس این مرحله، مرحله انحلال موسسه نیست. موسسه رسانه های تصویری از سال ۱۳۹۸ فعالیت جدیدی را شروع نخواهد کرد ولی انحلال در ۶ ماه آینده انجام نمی‌شود.

به طور کلی ماموریت ادغام در ۶ ماه آینده انجام می شود و آقای دکتر انتظامی این مسئولیت را واگذار کرده اند که البته موضوعی بود که سال ها درباره اش بحث می شد و کارشناسان سازمان سینمایی به نتایجی هم رسیده بودند منتها مدیران خیلی فرصت نداشتند که به این موضوع بپردازند و یا در اولویت آنها نبوده ‌است. آقای دکتر انتظامی گروهی تخصصی را برای بررسی موضوع تعیین کردند که در آن گروه خود من هم بودم.

در دوره گذشته یعنی سال ۱۳۸۴ که من در موسسه بودم اعتقاد داشتم که هر جایی بخش خصوصی و اصناف می توانند فعالیت موسسات ما را انجام دهند باید از آن تصدی گری فاصله بگیریم و خودمان باید برویم جایی که برای بخش خصوصی فعلا پرهزینه و پرریسک است. ما نباید با بخش خصوصی رقابت کنیم و نباید عینا فعالیت بخش خصوصی را انجام دهیم. کار حاکمیت این است که  بسترسازی کند و بعدا بخش خصوصی بیاید در این بستر فعالیت خودش را انجام دهد و نظارتش را حاکمیت داشته باشد.

در حال حاضر در دل سازمان سینمایی کارهای موازی انجام می‌شود مثلا حمایت از خرید حقوق ویدیویی فیلم ها در موسسات دیگر مانند انجمن سینمای جوانان، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، فارابی و … انجام می شود.

یک زمانی ما تولید تله فیلم ها را داشتیم که این تله ها بازخورد مناسبی از بازار نگرفتند و سال های زیادی است که موسسه این کارها را انجام نداده است. در ۵ سال گذشته یعنی از سال ۱۳۹۳  تا الان بخش خصوصی حدود ۵۸۰ میلیارد تومان در زیرساخت ها، تولید محتوا و خرید حقوق ویدیویی فیلم ها سرمایه گذاری کرده است. ۵۸۰ میلیارد تومان در سال های گذشته چیزی نزدیک به صددرصد کل بودجه حمایتی سازمان سینمایی است. تولیدات بخش خصوصی هم به گونه ای بوده که به طور متوسط سریال هایی که تولید شده و یا در حال تولید است، کارهایی نیست که مردم دوست نداشته باشند و از آنطرف منتقدان هم به آنها برنامه های سخفیف اطلاق نمی کنند. البته کارهای ضعیفی هم داشته ایم که مخاطب استقبال نکرده است و به طور طبیعی از بازار حذف شده است.

به مرور در حوزه VOD  هم به صورت خوبی کار در بخش خصوصی در حال اتفاق است و بخش خصوصی می تواند خودش، خودش را اداره کند و مردم از برنامه های آن استفاده کنند و ما باید به یک افق دیگری برویم.

*در جلساتی که به این تصمیم ها منتهی شد آیا مبنا بر این بود که چابک سازی سازمان سینمایی از نقطه ای باید آغاز شود و قرعه به نام موسسه افتاد یا اینکه مشخصا درباره خود موسسه نکاتی مطرح بود که ضرورت شروع از موسسه را ایجاد می کرد؟

– موسسه رسانه های تصویری از نظر حقوقی، مالی و از نظر اداری آمادگی بیشتری داشت. موسسات دیگر این آمادگی ساختاری را در حال حاضر نداشتند. خود من هم دوره قبل که من مسئول موسسه بودم و هم این دوره، پیشنهاد دهنده این بودم.

          *در دوره آقای حیدریان هم شما روی این موضوع اصرارهایی داشتید ولی اتفاق نیفتاد.

-شاید اولویت دیگری داشتند. در ۱۸ ماه گذشته که در موسسه بودم به سمت شفاف سازی اطلاعات مالی، اطلاعات حقوقی، اداری رفتیم و آمادگی داشتیم که کوچک شویم، بتوانیم ادغام شویم و یا به سمت انحلال برویم. البته انحلال موضوع حقوقی پیچیده‌ای است و اینطور نیست که امشب تصمیم بگیریم و فردا منحل کنیم.

در حدود دو‌ماهی که آقای انتظامی تشریف آورده اند، به ما فرصت داده اند که درباره چابک سازی جمع بندی کنیم و ما جمع بندی خودمان را هفته پیش اعلام کردیم و به همین دلیل کار از موسسه شروع شد.

*شاید باعث تعجب باشد که مدیری دقیقا انگشت روی حیطه ماموریت خودش بگذارد و بگوید اینجا را منحل کنید چون معمولا چسبندگی مدیران به میزهایشان زیاد است! این روحیه شما برایم جالب است. فکر می کنید اگر این تغییر و تحول با این شتاب به سمت بقیه مدیران زیرمجموعه سازمان سینمایی برود آنها مقاومت می کنند و یا آنها هم آمادگی دارند؟

-مدیر خوب مدیری است که کل مجموعه را مال خودش بداند. ما یک برنامه جامع سازمان سینمایی داریم و یک برنامه‌ای هم آقای وزیر موقع گرفتن رای اعتماد از مجلس ارایه دادند و همچنین یک برنامه توسعه در کل کشور داریم  که همه اینها تاکید می کند که ما باید به سمت کوچک سازی بدنه دولت حرکت کنیم. این امکان برای موسسه فراهم بوده پس پیشنهاد کردیم و مورد تصویب قرار گرفت. وقتی قرار بود به سمت کوچک سازی پیش رویم، بنده به عنوان یک کارشناس و مدیر به رییس سازمان مشورت دادم و پیشنهاد کردم که اینجا مناسب‌ترین جا برای شروع است و شروع کنیم تا بتوانیم به مرور قدم های بعدی را برداریم.

*البته موسسه رسانه های تصویری در چند سال اخیر از نظر مالی بدون فراز و فرود نبوده و حتی در دوره ای حیاط خلوت مسایل اقتصادی سازمان سینمایی محسوب می‌شد و وقتی که بحث پول های کثیف در سینمای ایران مطرح شد بخشی به تولیدات در شبکه نمایش خانگی برمی گردد که باز از مسئولیت های موسسه بوده است. این مسایل را نمی توان دلیل آغاز انحلال ها از موسسه دانست؟

-مطلقاً. چیزی که در گذشته بوده شفاف و روشن است.

*حتی در ۱۰ سال گذشته؟

-بله! اما اینکه من این را می‌پسندم یا اگر مسئول بودم کار دیگری می کردم مساله دیگری است ولی کاار غیرقانونی انجام نشده است. شاید سلیقه آقای دکتر انتظامی یک چیزی باشد و سلیقه آقای مهندس حیدریان چیزی دیگری باشد. این‌ها سلیقه های مدیریتی است.

*گاهی طیف سلیقه ها از انتظامی تا شمقدری متفاوت است.

–  آقای شمقدری مدیر خودشان را داشتند آقای حیدریان هم مدیر خودشان را داشتند و توافقاتی را می کردند، انتظاراتی داشتند و موسسه در هر دوره انتظارات رییس سازمان را برآورده می کرده است.

* ما سخن شما را فصل الخطاب می گیریم که فرمودید شائبه های مالی دلیل آغاز انحلال ها از  موسسه نبوده است. برمی گردم به سوال قبلی؛ فکر می کنید بقیه مدیران سازمان سینمایی هم از این اتفاق استقبال می کنند؟

-آقای دکتر انتظامی به همه موسسات پیشنهاد داده اند که طرح کوچک سازی خود را بیاورند تا مشخص شود مثلا اگر بخواهیم مرکز گسترش، انجمن سینمای جوانان، سینما شهر، فارابی را کوچک و در هم ادغام کنیم چه تبعات منفی و مثبتی برای کلیت سینما خواهد داشت. در کمیته ای که ما هستیم قرارست  نهادهایی که وظایف مشابه انجام می دهند در هم ادغام شوند مثلا اگر کاری هم در فارابی هم  در مرکز گسترش و هم در موسسه رسانه های تصویری انجام می شود بهتر است که یک جا متمرکز شود.

مجموعه موسسات سازمان سینمایی در قدم اول سه مجموعه و در قدم دوم یک مجموعه می شوند و درنهایت به سمتی می رویم که صنوف با دولت مرتبط شونند. با توجه به اینکه معاونت سینمایی به سازمان سینمایی تبدیل شده امکان حقوقی بهتری برایش فراهم شده و این امکان وجود دارد که همه موسسات ما در برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت جمع شوند و به سمتی بروند که سمت برنامه های دولت و برنامه های توسعه کشور و برنامه جامع سازمان سینمایی کشور باشد.

اگر الان  در موسسه رسانه‌های تصویری یا بنیاد فارابی از فیلمی حمایت می کنیم در آینده خود سازمان سینمایی می تواند این حمایت را انجام دهد. اگر این کمک از کانال موسسه رسانه های تصویری عبور می کرد ممکن بود ۱۰% یا ۱۵%  با توجه به هزینه های جاری که هر موسسه ای و یا بالاسری خود دارد، از آن بردارد که با حذف و ادغام ما، هزینه ها کمتر و از آنطرف رقم حمایت هایی مستقیم می تواند افزایش پیدا کند.

*من این نگرانی را دارم که با این میزان تجمیع وظایف، قدرت و بودجه مافیای قدرت در درون خود سازمان سینمایی ایجاد شود. وقتی تعدد مدیران کم شود و اختیارات در اختیار  یک یا دو مدیر قرار گیرد ممکن است در درازمدت آفت و آسیب داشته باشد.

– هر چقدر صنوف رشد کرده اند و هر چقدر  مسئولیت‌پذیری بیشتری داشته اند امکان حضور آنها در مراکز تصمیم گیری ارشاد افزایش پیدا کرده است. الان تقریبا در هیچ شورایی نمی بینید که نماینده صنوف در آن حضور نداشته باشد. الان تقریبا همه صنوف در شوراهای تخصصی سازمان سینمایی حضور دارند. باز هم  ظرفیت  وجود دارد. دولت باید به حمایت و نظارت تمرکز و هر جا که می تواند تصدی‌گری را به بخش خصوصی واگذار کند. دولت در تصمیم گرفتن و کار کردن ناتوان نیست، ولی  این باور در برنامه ریزی و سازمان سینمایی و در دولت وجود دارد که به صنوف اهیمت داده شود و به کمک صنوف تصمیمات حرفه ای تر و جامع تری بگیرند.

*آیا  صنوف این بلوغ را دارند که مثلا با حضور در شوراهای داخلی سازمان سینمایی منافع کل صنف را در نظر بگیرند و صرفا منافع یک عده خاص را تامین نکنند. آیا در نقطه ای هستیم که همه صنوف خانه سینما در تصمیم گیری ها دخیل باشند یا این مشارکت به صنوف پرقدرت مانند کارگردان ها، تهیه کنندگان و یا پخش کنندگان منحصر می شود و اینها در سینمای ایران رئوس قدرت را گرفته اند. آیا خود همین صنوف منافع بخشی از اعضا را تامین می کنند یا  همه اعضا را می بینند؟ فکر می کنم مساله بلوغ صنوف هنوز خیلی جای بحث دارد.

-کلیت صنف توسط سازمان سینمایی به رسمیت شناخته می شود حال اینکه در داخل صنوف چه اتفاقاتی می افتد و آیا صنف قوی است ضعیف است یا نه بحث هایی است که در داخل صنوف است. ممکن است موقعی صنوف با سازمان سینمایی هم‌راستا باشند، قوی باشند، یا ضعیف باشند ولی در هر حال سازمان سینمایی کانون کارگردانان را به رسمیت می شناسد. کانون کارگردانان اگر انتخابات آن قانونی برگزار شده باشد و نماینده آنها هم قانونی معرفی شده باشد ارشاد مقاومتی نخواهد داشت. اینکه این کانون یا هیات مدیره نسبت به دوره قبل قوی تر است در بین خود صنوف باید دنبالش رفت تا افراد قوی تر برای تصمیم گیری و تصمیم سازی  و کسانی که  بتوانند از  حقوق  صنف  و کلیت سینما دفاع کنند معرفی کنند. این انتخاب ما و سازمان سینمایی نیست.

          *در این روند که وظایف حمایتی سازمان سینمایی کم می شود وظیفه نظارتی آن بیشتر می شود. آیا این موضوعف فضا را برای سینما تنگ تر نمی کند؟

-وظایف نظارتی قابل واگذاری نیست و چه در فیلم کوتاه، سینمای خانگی و یا فیلم مستند کم نمی شود.  درباره حمایت هم باید بگویم آن حمایت ها به قوت خود باقی هستند ولی آنجاهایی که تداخل داشته رفع می شود مثلا در موسسه رسانه های تصویری ما به عنوان مشاور اداره کل نمایش خانگی بخشی از نظارت ها در حوزهVOD  را بر عهده داشته و داریم که حال این امکان را به داخل اداره کل نمایش خانگی می بریم بنابراین ما در حوزه  ستاد هم به بازنگری هایی نیاز داریم.

الان ما سه معاونت در سازمان سینمایی داریم که نیاز به بازنگری در نوع فعالیت آنها داریم و کاری که ما در موسسات انجام می دهیم و می تواند داخل خود وزارتخانه انجام شود.

در مورد ادغام یا اصلاح ساختار در خود سازمان سینمایی هم فکر می کنیم و پیشنهاد می کنیم که در سازمان هم چه می توانیم کنیم تا چابکی بیشتر شود و پاسخگویی مراجعات سریعتر شود. جایی که  شوراهای موازی داریم، شوراها را به حداقل می رسانیم که همه این پیشنهادها را دادیم و ممکن است که در این ۶ ‌ماه همه این اتفاق ها بیفتد.

          *با همه این تفاسیر موسسه رسانه‌های تصویری قرار است با کدام نهادها ادغام شود؟

– بخشی ممکن است به اداره نمایش خانگی برود، بخشی به معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان و بخشی هم به معاونت پژوهشی سازمان برود. بخشی هم که قرار است در حوزه سریال از تولید حمایت کند به فارابی خواهد رفت، جایی‌که کارهای زیرساختی خواهیم داشت در موسسه سینمای شهر خواهد رفت. جایی‌که حمایت از مستند یا فیلم های آموزشی بود به مرکز گسترش می رود. اینها همه اقل و اکثر دارد ولی عمدتا در سینما شهر، فارابی و خود سازمان سینمایی است.

*مشخص است که بعد از موسسه، نام کدام یک از نهادها برای ادغام شنیده می شود؟

-فکر میکنم که غلط است که منتظر باشیم فارابی باشد یا مرکز گسترش یا مثلا مدرسه ملی سینما باشد زیرا براساس این طراحی ممکن است کاری که تا حالا موسسه می کرده توسط فارابی انجام شود. فارابی برند هنری مهمی بوده و هست حالا ممکن است در بعضی دوره ها مدیریتی ضعیف بوده و یا در دوره هایی قوی بوده ولی نمی توانیم انکار کنیم که بنیاد فارابی برند صاحب اعتباری  در سینمای ایران و جهان است بنابراینگونه نیست که فارابی منحل شود یا مرکز گسترش دیگر نباشد ولی به این سمت می رویم که کوچک سازی را در یک برنامه کوتاه مدت برای موسسه انجام دهیم و بقیه نهادها در میان مدت و درازمدت کوچک شوند.

فکر می کنم در ۶ شش ماه آینده فارغ از نام موسسات؛ یک موسسه زیرساخت، یک موسسه تولید، یک موسسه فرهنگی و یک موسسه مستند، کوتاه، آموزشی خواهیم داشت که در این سه زیرساخت سینمای حرفه ای و سینمای مستند و کوتاه کار می کنند.

*حوزه پژوهش و آموزش چه می شود؟ به عنوان مثال مدرسه ملی سینما چگونه مدیریت می شود و یا وظیفه آموزشی انجمن سینمای جوانان در سراسر کشور چه می شود؟

-انجمن سینمای جوانان ظرفیت خوبی دارد که سایر موسسات وابسته به سازمان سینمایی مشابه آن را ندارد که آن هم امکانات استانی است. اینکه ما تمرکز انجمن سینمای جوانان را از تهران به مراکز استان ها ببریم و مسئولیت استانی را به ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی یا هیات امناهایی که به پیشنهاد اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها مشخص می شوند بسپریم اتفاق مثبتی است.

خانه سینمای استان ها نیز از امسال در دستورکار قراردارند که  با توجه به توانایی ها و استعدادهایی که در هر استان وجود دارد می توانیم تنوع رنگ را تولید فیلم کوتاه بیشتر کنیم. بعد از مرحله فیلم کوتاه وارد سینمای تجربی و بعد  سینمای حرفه ای می شویم .

پس درباره فعالیت های استانی هم  با صنوف خانه سینما و موسسات وابسته در استان ها کار می کنیم.

*چطور می توانید به اداره کل ارشاد استان ها با آن بدنه کند و ایستایشان اعتماد کنید!

-با محوریت ادارات کل ارشاد و با برنامه انجمن سینمای جوانان جلو می رویم. الان در مورد انجمن سینمای جوانان اشرافی به جزییات ندارم و به عنوان پیشنهاد عرض کردم.

انجمن می تواند طرح خودش را به گونه ای بدهد که هم استقلال باشد هم دچار محدودیت‌هایی که در نظام اداری وجود دارد نشود و از آنطرف فیلمسازان جوان و کوتاه امکان فعالیت بیشتر و بهتری داشته‌باشند.

             * موسسه رسانه های تصویری در چند سال اخیر دبیرخانه ها جشنواره ملی و جهانی فیلم فجر و کودک هم شده بود به ویژه اینکه حساب کتاب مالی آنها را هم انجام می داد. با این اتفاقی که برای موسسه می افتد برای اینها چه اتفاقی می افتد؟

– اشکال اساسی این است که ما سازمان جشنواره‌ها نداریم و به همین دلیل جشنواره‌های ما هویت مستقل حقوقی ندارند. زمانی که مدیران عامل موسسه‌هایمان دبیر جشنواره ها می شوند کمترین اصطکاک و کمترین اسراف را در بودجه جشنواره ها دا ریم. وقتی مدیرعامل فارابی دبیر جشنواره بود چون فارابی خودش هویت مستقل حقوقی داشت به شان هویت حقوقی مستقل  مدیریت جشنواره را برعهده می گرفت. نزدیک به دو دهه به این روش که بهترین شیوه بود جلو رفتیم ولی الان انجمن سینمای جوانان متولی برگزاری فیلم کوتاه است که دبیر آن مدیرعامل انجمن است یا جشنواره سینماحقیقت را داریم که دبیر آن مدیرعامل مرکز گسترش است.

بعد از یک دوره ۲۰ ساله تصمیم گرفته شد که اجرا یک جا باشد و دبیر جای دیگر، متولی برگزاری و پشتیبانی یک موسسه باشد و دبیر جشنواره فرد دیگری باشد. در این دو دوره که دبیر جشنواره ها آقای داروغه‌زاده و میرکریمی هستند کمترین اصطکاکی با این رفیقان نداشتم ولی فضای ساختاری مستعد اصطکاک است که ممکن است  برگزاری جشنواره ها را دچار اشکال کند. اینکه یکی دیگر تشخیص دهد در مورد هزینه و دیگری مسئولیت پرداخت را برعهده بگیرد، اشتباه است.

*این ساختاری نیست و رابطه فردی است.

– اول باید یک سازمان جشنواره با هویت حقوقی مستقل داشته باشیم و دبیر جشنواره را آنجا تعریف کنیم ولی به شکل فعلی بهترین راه این است که دبیر جشنواره ها همان مدیر موسسات باشند که خدای نکرده منجر به تعطیلی نشود. این موضوع را درباره جشنواره فیلم کودک هم داریم. بخشی از هزینه‌های جشنواره کودک را اصفهان و بخشی دیگر را تهران می دهد.

در این سال ها در شورایی با رییس سازمان توافق کرده بودیم که دبیر جشنواره ها انتخاب کنند امور پشتیبانی شان را به کجا بسپارند. آقای داروغه‌زاده میتوانستند فارابی را انتخاب کنند آقای میرکریمی میتوانستند خانه سینما و یا هر جای دیگر را انتخاب کنند. اگر رییس سینما موافق بود اعتبارات هم آنجا  می رفت . قطعا این هم از موسسه خواهد رفت و در موسساتی که داریم  مثلا فارابی که سابقه بیشتری در جشنواره فجر داشته است.

قاعدتا جشنواره فیلم فجر به فارابی برمی گردد.

*در جشنواره های سینماحقیقت و فیلم کوتاه تهران تغییری انجام نمی شود؟

-نه.

* این روز ها بحث این است که دایره مدیران نزدیک به آقای انتظامی کیست و شاید جای تعجب بود که شما در این دایره نزدیک قرار گرفتید و یکی از مهمترین مسئولیت های سازمان سینمایی به شما واگذار شد.

-من دانش و تجربه ام را در اختیار سازمانم می گذارم، به تشکیلاتم وفادار هستم و با منطق حرفم را می زنم و طرف مقابل هم قاعدتا اگر حرف منطقی باشد می پذیرد. آقای دکتر انتظامی در حدود دو ماهی که آمدند تغییری را هیچ کجا ایجاد نکردند و به‌نظرات کارشناسی که مدیران سازمان سینمایی داشتند احترام گذاشتند. البته قبل از اینکه به سازمان سینمایی تشریف بیاوردند هم در مورد مسئولیتشان در حوزه شفاف سازی درجلسات مدیران توضیح دادند و در این دوره کوتاهی که تشریف آوردند شفاف سازی تسریع شده است. این ارتباط قبل از اینکه ایشان تشرف بیاورند بین مدیران سازمان سینمایی با ایشان وجود داشت و این حلقه را متوجه نمی شوم که حلقه دوستان یا غیردوستان چیست! ایشان به من لطف داشتند که پیشنهاد من را پذیرفتند و اعتماد کردند. ایشان خودشان کارشناس فرهنگی هستند، به مدیریت استراتژیک اشراف دارند و به آنچیزی که در وزارت ارشاد می گذرد و فراتر از سازمان سینمایی است نیز اشراف دارند.

*نمی توانم کنجکاوی خودم را پنهان کنم که در ادامه راه از بین ۷ تا ۱۰ مدیر عالی رتبه که در سازمان سینمایی کار می کنند این سه موسسه به چه کسانی می رسد و بقیه باید کجا بروند!

-مدیرانی که در سازمان سینمایی هستند مدیران توانایی هستند. من از ۱۸ سالگی در بنیاد فارابی بودم اینقدر که من از جزئیات بنیاد فارابی خاطرات دارم هیچکدام از مدیر عامل آن ندارند برای همین  ارتباط عاطفی با خود بنیاد فارابی دارم. در دوره های مختلف با آقای مهندس مسچی در سینما شهر مدتی من مدیرعامل بودم و ایشان قائم مقام من بودند و یک دوره ایشان قائم مقام فارابی بودند  من مدیر ایشان بودم با بقیه دوستان هم مثل آقای داروغه‌زاده همین رابطه همکاری را داریم.

این ارتباط شخصی با آقای تابش هم وجود دارد و در دوره‌ای که ایشان ارشاد بودند و من سازمان میراث فرهنگی با هم در شوراهای مختلف هم‌شورایی بودیم . بقیه دوستانی هم که در سازمان سینمایی هستند نباید نگران باشند کجا می روند مثلا آقای پارسایی یک تئاتر پرحاشیه و پرمخاطب‌ترین تئاتر را کارگردانی می کنند. بقیه هم کمابیش بعید می دانم که به خاطر پست، مدیریتی را چسبیده باشند.

همانطور که همراهی حداکثری صنوف و اهالی سینما را در مورد حکمی که آقای دکتر انتظامی به من دادند دیدیم، در داخل سازمان سینمایی هم همینطور است و مطمئن هستم که اگر در شش ماه آینده اتفاق خارج از اراده ما نیفتد این کوچک سازی  و کاهش هزینه های غیرضرور به نفع سینمای کشور خواهد بود. اگراز موضع بالاتر به موضوع نگاه کنیم حتما به نفع سینما و مدیران سینما خواهد بود. این تصمیمی که دکتر انتظامی گرفته اند به نفع سینمای خانگی، سینمای حرفه ای و فیلمسازان کوتاه و مستند خواهد بود.

*من هم برای شما در این ماموریت خطیر آرزوی موفقیت می کنم  و امیدواری=یم برای سازمان سینمایی اتفاقات خوبی بیفتد و در ادامه وزارت ارشاد پویاتر و تاثیرگذارتری داشته باشیم.

– این سوال از من نشده این است که با این ادغام ورود به بازارهای جهانی در حوزه نمایش خانگی چه می شود؟ به نظر من یکی از دلایل ادغام و چابک سازی این است که به این موضوع جدی‌تر بپردازیم. در سی سال گذشته حضور موفق تجاری و مستمر در سینمای دنیا نداشته ایم ولی الان فرصتی هست که این حضور و ایجاد  درآمد و ورود به بازار ها اتفاق بیفتد. حاکمیت باید از نظر حقوقی و قوانین پولی و بانکی بخش خصوصی را حمایت کند تا وارد این بازار  شود. در آن سوی بازار بطور غیرقانونی فیلم های ما بارگذاری می شوند و فیلمسازان ما اصلا متوجه نمی شوند که بارگذاری غیرقانونی اتفاق می افتد و وقتی هم متوجه می شوند و می خواهند اقدام حقوقی کند هزینه‌های دادرسی اینقدر بالاست که صرفنظر می کنند. ما اگر بتوانیم  با جمعی از تهیه کنندگان نظارت در بازارهای جهانی جدید که به حوزه نمایش خانگی را تقویت کنیم اتفاق مثبتی است. ولی وقتی من در موسسه رسانه های تصویری نگران هزینه های جاری ام هستم که  هر ماه از چه محلی تامین شود دیگر وقت و انرژی ندارم که روی ماموریت اصلی متمرکز شوم. ما همچنین طرح توسعه داریم که برای تولید یک سریال ۵۰ قسمتی یا ۱۰۰ قسمتی  شرط ما با تهیه کننده این است طرحی که می آورد بودجه مرحله development را ما پرداخت کنیم و او سرمایه‌گذار بیاورد و بازار بین المللی را درنظر بگیرد.

موضوع  تولید سریال‌های طویل المدت پرمخاطب با بضاعتی  که در حوزه تولید نمایش خانگی داریم با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی نیز به طور جدی انجام می شود و نه تنها کم و کوچیک نمی‌شود بلکه توسط بخش خصوصی و با حمایت حقوقی و پشتیبانی و سرمایه گذاری اولیه توسط سازمان سینمایی بزرگ و بزرگتر می شود.

*ما منتظریم که در این بخش هم خبرهای خوبی از شما بشنویم.