نگاهی به فیلم زنی پشت پنجره به کارگردانی جو رایت

فرزانه متین-زنی پشت پنجره یک تریلر روان شناختی و دلهره آور به کارگردانی جو رایت است که تریسی لتس،برنده اسکار،فیلنامه نویسی آن را بر عهده گرفته است و ستاره های چون امی آدامز،جولیان مور و رایت راسل و… به ایفای نقش پرداخته اند.این فیلم اقتباسی از رمانی به همین نام است که در سه سال پیش در صدر فروش قرار داشت و در ایران هم چاپ شده است.این اثر بر خلاف کتابش به شدت ضعیف است و روند کندی دارد و می توان گفت در زمینه اقتباس بسیار ضعیف عمل کرده است.
داستان از آنجا آغاز می شود که آنا فاکس(روانشناس کودک و نوجوان)با بازی امی آدامز پس از جدایی از همسرش در آپارتمانی در نیویورک زندگی می کند و دچار بیماری آگورافوبیا(بیرون هراسی) است و تمام کارهای منزلش را مستاجرش انجام می دهد،روزانه مقدار زیادی داروی اعصاب مصرف می کند و اعتیاد به الکل دارد تا اینکه با اسباب کشی یکی از همسایگان ،کنجکاوی اش بر می انگیزد و شاهد قتل در خانه همسایه می شود…
عده ای فیلم را به نوعی اقتباس از اثر شاهکار پنجره عقبی هیچکاک می دانندبا این تفاوت که ضرباهنگ فیلم رایت،کند است و در کل اثری خوش ساخت نیست و جذابیت داستان هم نتواسته به آن کمک کند.کاراکترهای چندان قوی نیستند و بازی خوبی از آن ها گرفته نشده و تنها جولیان مور مانند همیشه ستاره همیشگی پرده ی نقره ایست و در هر فیلمی می درخششد.اگر کارگردان بازی قوی از امی آدامز می گرفت به جرات می توان گفت تا سال ها نقش او در زنی روان پریش جاودان باقی می ماند.
اگر ما به هنگام مطالعه این کتاب با آنا همذات پنداری می کنیم،از اتفاقات شوک زده می شویم و‌نمی توانیم کتاب راببندیم و بعد به سراغش برویم در تماشای فیلم اصلا بدین گونه نیست و می خواهیم هر چه زودتر این فیلم کسل کننده تمام شود.
ما در فیلم پنجره عقبی با یک سوییت کوچک‌رو به رو هستیم که جیمز استوارت با دوربین خانه همسایه را تماشا می کند.این خانه کوچک آنقدر رنگ ‌ و جلوه دارد که مخاطب را دلزده نمی کند و تا سالها بعد تماشاگر جز به جز خانه را به یاد می آورد اما در فیلم زنی پشت پنجره خانه آنا بسیار سرد،تاریک‌و به نوعی بدون هیچگونه خلاقیت هست و مخاطب را خسته ‌و دلزده می کند.
برگ برنده این فیلم تنها،۳۰ دقیقه پایانی است که بالاخره مخاطب را می تواند اندکی راضی نگه دارد با این حال فیلمی که می توانست اثری ماندگار شود،کارگردان آن را به فیلمی دم دستی و ضعیف تبدیل کرد . جای تعجب دارد که جو رایت همان کارگردان دو‌اثر زیبا غرور وتعصب و تاوان است.شاید بتوان کفت رایت،کارگردان دنیای جنابی و معمایی نیست ‌‌ و در این امر ناتوان است.
اتفاقاتی که در زندگی آنها رخ داده و او را تبدیل به زنی دچار اختلالات روانی کرده،در گذشته وی رقم خورده که کارگردان به حدی کودکانه این تصورات نشان می دهد که ما را یاد کارتون می اندازد.
در هر صورت این فیلم بر روی نکات ضعف می چرخد؛شخصیت پردازی ضعیف،ساختار ضعیف،کارگردانی ضعیف و…

ثبت شده در سایت پایگاه خبری تحلیلی سینما سینما کد خبر 161517 و در روز شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۳۸:۳۹
2024 copyright.