سیاست‌گذاری جشنواره فیلم فجر به‌گونه‌ای است که مستند بحران به‌عنوان مهم‌ترین جریان فعلی مستندسازی در ایران مغفول و مهجور واقع می‌شود.

درحالی که طی سال‌های اخیر، برخی از مستندسازان به جای پرداختن به موضوعات پیش پا افتاده و دم‌دستی، تهدیدات جانی را به جان می‌خرند و با حضور در مناطق جنگی و بحران زده به بازتاب وقایع این مناطق می‌پردازند، اما جشنواره فیلم فجر همچنان نسبت به این طیف از آثار کم توجه است. سیاست‌گذاری جشنواره فیلم فجر به‌گونه‌ای است که به نظر می‌رسد امسال هم همچون دوره‌های گذشته، مستند بحران، حضور حداقلی در این جشنواره خواهد داشت. به طوری که در جلسه اخیر دبیر جشنواره فیلم فجر با مستندسازان، هیچ یک از نمایندگان یا مدیران جریان مستند مقاومت و بحران حضور نداشتند.
البته هنوز حدود پنج ماه تا برگزاری سی و ششمین جشنواره فیلم فجر باقی است و مدیریت این جشنواره فرصت تجدید نظر در این سیاست‌گذاری ‌اشتباه و مغایر با منافع ملی را دارد. حداقل می‌توان نشستی را با مستندسازان برجسته و فعال این عرصه و مدیران نهادهایی که در زمینه تولید مستند بحران نقش پررنگی دارند برگزار کرد و همفکری نمود تا در دوره آتی جشنواره شاهد درخشش بیشتر چنین آثاری در این جشنواره باشیم.