سینماسینما، مازیار معاونی

زادگاه نویسنده مانند اکثر دیگر شهرهای ایران، با مشکل کمبود مراکز فرهنگی در مفهوم عام آن و کمبود سالن‌های سینما و مراکز نمایش فیلم در نگاهی جزئی‌تر روبه‌روست. تاسف‌آور است که مرکز یک استان نزدیک به پایتخت در دهه‌های دور که تنها یک شهرستان تابعه به حساب می‌آمده، پنج سینمای فعال داشته و تقریبا تمام تولیدات آن دوره سینمای ایران و قریب به اتفاق آثار کلاسیک برتر دنیا را به روی پرده می‌برده، و اکنون با در اختیار داشتن تنها دو سالن نمایش فعال، فاصله‌ای بعید با استانداردهای بین‌المللی سرانه نمایش دارد. حال با در نظر گرفتن چنین اوصافی که هم کمبود سالن، امکان اکران تمام آثار سینمایی سال را نمی‌دهد و هم جنبه مهم اقتصادی و لزوم بازگشت سرمایه، به اصلی‌ترین دغدغه و نگرانی دست‌اندرکاران مشاغل سینمایی، از تهیه‌کننده تا سینماداران، بدل شده، به گونه‌ای که حتی اگر هم مایل باشند، مجال چندانی برای اعمال سیاست‌های حمایتی پیدا نمی‌کنند، تکلیف سینمادوستان و فیلم‌بین‌های حرفه‌ای شهر چیست؟ سینمادوستانی که به دلیل بُعد مسافت با پایتخت اجازه حضور مستمر در سالن‌ها و کانون‌های نمایش فیلم‌های موسوم به هنری و تجربی را ندارند و استعدادهای ناب هم در میانشان کم نیستند.

در طول دو سه سال گذشته تنها امکان‌ تماشای آثار متعلق به سینمای هنر و تجربه و در رویکردی جامع‌تر آثاری خارج از جریان چرخه اکران عادی سینماها، تک سانس‌‌های ناپیوسته و مقطعی شنبه شب‌های سینما مهتاب مختص نمایش آثار مستند، نمایش‌های هرازگاهی همین‌گونه آثار و اکران فیلم «پرویز» در سینما بهمن متعلق به حوزه هنری بوده، که هر سه اتفاق هم بیشتر از اتکا به یک برنامه منسجم، مدیون لطف و هنردوستی گردانندگان این دو سینما بوده که به‌هرحال به سهم خود و در این وانفسای حکومت بلامنازع کمدی‌های مبتذل و ضروت روشن نگه داشتن چراغ سینما، قدم‌هایی هم برای جریان سینمای متفاوت برداشته‌اند. قدم‌هایی مفید و تحسین‌آمیز که البته موسمی و ناپیوستگی‌شان نمی‌تواند افقی چندان پرامید را به روی دوست‌داران سینمای خاص بگشاید. باز هم همان انتظار همیشگی از دست‌اندرکاران اصلی هنر/ صنعت سینما یعنی اداره کل ارشاد استان و نهادی فرهنگی مرتبط با عرصه نمایش فیلم از جمله حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی این است که در جهت ارتقای هنر هفتم و اعتلای هنر و فرهنگ در مفهوم عام‌تر آن، گام‌های اساسی‌تری بردارند و امکانی مستمر و باثبات برای تماشای آثار سینمایی متفاوت در شهر فرهنگی قزوین فراهم کنند؛ شهری که هیچ‌گاه از چشمه‌های جوشان فرهنگی و هنری که چون حلقه‌های به‌هم‌پیوسته یک زنجیر عمل می‌کنند، تهی نبوده. چهره‌های شناخته‌شده‌ای نظیر غلامحسین لطفی از دل همین شهر و همین امکانات محدود به خاطره جمعی ما راه پیدا کرده. نسل تئاتری زنده و فعال کنونی و قشر سینمادوستی که در دانش سینمایی‌اش هیچ شکی نیست، سزاوار امکانات و حمایتی بیش از این است.

منبع: ماهنامه هنروتجربه