سینماسینما، امیرحسین علم‌الهدی
چیزی به نام مافیا در سینمای ایران نداریم و مافیا جایی شکل می گیرد که پول و منافع مادی زیادی وجود دارد و بالتبع سینما با گردش مالی اندک خود نمی تواند محل توجه مافیا بازان باشد اما نباید از پدرخوانده های کاغذی سینما غافل باشیم که نه تولید مهمی را در کارنامه دارند و نه نقشه راهی برای توسعه سینما!
این پدرخوانده های پوشالی بجز حسادت به بهترین ها و خراب کردن امور ماموریت دیگری ندارند و از هیچ راهی دریغ نمی کنند تا سنگ زیرپای دیگران بیندازند. پدرخوانده های کاغذی گویا قرار نیست بنحوی از سینما محو شوند و مشکل از جایی حادتر می شود که مسئولین و متولیانی که بالتبع باید در خدمت همه باشند فقط و فقط در خدمت این پدرخوانده های کاغذی هستند و نه به رقابت قائل هستند و نه به عدالت و فقط به فکر منافع شخصی خود و احیانا دور بری هایشان هستند!
پدرخوانده های کاغذی به دلیل بستر مستعد این سرزمین در تملق و چاپلوسی درحال تکثیرند و جایی که منافع شخصی مقدم گردد به منافع جمعی باید برای ادامه سالم آن فعالیت نگران بود و متاسفم که بگویم در سینما این اتفاق ناخوشایند درحال نهادینه شدن است و این زنگ خطر جدی است که سال ها صدایش در گوشمان پیچیده است…
منبع: بانی فیلم