ژان کلود کریر برای مراسم امروز عباس کیارستمی فقید پیامی صادر کرد.

به گزارش سینماسینما، متن این پیام به این شرح است. هنرمند واقعی کسی است که از سنتی بسیار کهن می آید، سنتی که شاید می پندارد همه چیز را گفته و نشان داده است، ولی او بدون زحمت خود را با تکنیک های زمانش وفق می دهد و ناگاه یک نگاه، یک صدا، یک حس جدید می آورد.

این مورد عباس کیارستمی بود.

ما سینما را پیش از او می شناختیم. اما او بدون تقلید از ما، بدون تلاش آشکار، با اجرای هنر خود در سرزمینش، احساسات، ریتم و هیجاناتی که پیش از او نمی شناختیم به هدیه آورد.

هنرمند واقعی از کجا آنچه را که می جوید بر می گیرد، آنچه را که پیش از یافتن نمی شناخته؟ رازی باستانی و به خوبی نگاه داری شده.

از این رو عباس کیارستمی یکی از بهترین شگفتی های زندگی ما بود. او هنگامی آمد که انتظارش را نداشتیم و با چند فیلم، دید ما از تمامی ایران دگرگون شد.

او تنها کار می کرد یا تقریباً به تنهایی ولی با پشتیبانی یک فرهنگ کهن که نمی خواست بمیرد و قطعاً        نمی خواست از آنچه ما مدرنیته می نامیم – که چیزی جز اراده زیست با زمان خود نیست- بگذرد.

احتمالا برای دسترسی به سرچشمه احساسات نوین دوران خود بود که کارش را با کودکان آغاز کرد. از کودکان پرسش می کرد و هرگز پاسخشان را از یاد نمی برد.

پس از دیدن نخستین فیلم هایش، ما همگی شگفت زده شدیم، انگار کسی چیزی را، در شکلی از بیان که       می پنداشتیم ما به تنهایی یا تقریبا تنهایی می شناسیم و به کار می گیریم، می نمایاند و آشکار می کرد.

او خود را به عنوان یک مؤلف بزرگ سینما مطرح می کرد و ما از این اتفاق بسیار خوشبخت بودیم. او از دروازه بزرگ وارد خانواده ما شد. سپس، فیلم بعد از فیلم، در پی تصمیم اقامت در کشور خود، با وجود آغوش بازی که در سایر نقاط بر او گشوده بود، به کار خود ادامه داد، به اثبات شخصیت منحصر به فردش، به نگاه آرام و در عین حال حادش، به سادگی بسیار مؤثر فیلم برداریش، به شوخ طبعی آمیخته به تلخیش.

او دلیل زنده این بود که هنر نمی تواند بایستد، مکث کند، منجمد شود، چرا که از ما قوی تر است، چرا که تنها فعالیت انسانی است که قادر به شکستن تمام موانع است، بخصوص آنهایی که بدون آگاهی در درونمان برپا    می کنیم.

دلیل اینکه هنر، در یک سطح بخصوص، تنها حریفی است که ما هنوز می توانیم در برابر مرگ به کار گیریم.

مرسی عباس