منصوره بسمل – ماجرای رفتار کنترل‌نشدهٔ لیلا حاتمی در مقابل خبرنگاران و انتشار آن از سوی رسانه‌ها جنجالی شد و در حال فروکش بود که اژد‌ها وارد شد و در دفاع از همکار عزیزش لقب «دوزاری» را به خبرنگاران تقدیم کرد… و البته واکنش آقای اژد‌ها خیلی بهتر از خانم اضمحلال بود؛ چون در توهینش از واحد پولی نام برد که متعلق به دوران جوانی‌اش بود!
آنچه در این چند روز گذشت، بر کسی پوشیده نیست. حداقل برای من که سه نفر از آن دوستان خبرنگار را از نزدیک می‌شناسم و به حرفه‌ای بودن‌شان در این عرصه ایمان دارم، و مسبب اصلی این اتفاق را گروه سازنده «رگ خواب» می‌دانم.
سال‌ها پیش موقع ساخت «کیف انگلیسی» به پشت صحنهٔ این سریال رفتم. لیلاحاتمی هم آن‌جا بود. وقتی به سراغش رفتم، گفت مصاحبه نمی‌کنم؛ اما مدتی بعد آمد و در گوشهٔ عمارت با هم گپ خوبی داشتیم. شاید بهتر بود آن روز کذایی عذرخواهی می‌کرد و سبب دلخوری نمی‌شد.
اژد‌ها هم که تکلیفش مشخص است. ماجرای کاسهٔ داغ و آش بوده و حدس می‌زنم دقایقی پیش از گذاشتن آن پست در فضای مجازی در دل گفته است: …حالا اژد‌ها وارد می‌شود. و البته این حرکت سطح پایینش ما را نه یاد مرحوم بروس‌لی انداخت، نه فیلمی که در طول جشنواره تحسینش کردیم و تا پاسی از شب برای دیدنش در کاخ جشنواره ماندیم!
اما این ماجرا مرا یاد کارگردانی انداخت که روزی در جشنواره کودک به من گفت «شما برای فیلم من کاری نکردید؛ همکارانت با پنجاه تومن خبر مرا منتشر خواهند کرد.» و خوب به خاطر دارم که انعکاس فرمایشات او سبب شد در اغلب رسانه‌ها بایکوت شود. فیلمش خاک زیادی خورد و اکران فلجی شامل حالش شد.
فقط کافی بود آن روز خبرنگاران دیگری در جمع بودند تا فایل صوتی جذاب‌تری منتشر می‌شد. آن‌وقت شاید آقای اژد‌ها سری دوم فیلمش را با اهالی رسانه می‌ساخت!
دوستان خوبم! ما نه بی‌سوادیم، نه دوزاری و نه پنجاه تومنی (قبول دارم که برخی اشتباهی وارد این شغل شده‌اند و قیمتی دارند که این اواخر از تومان و دوزار به عکس سلفی تقلیل یافته!) ما اهالی رسانه هستیم و اگر کمی متحد‌تر باشیم، هر کسی به خودش اجازهٔ اهانت نمی‌دهد.
کاش یاد بگیریم اضمحلال‌مان را فریاد نزنیم. اژدهای دورن‌مان را مدیریت کنیم. دوزاری بودن، پنجاه تومانی بودن و میلیاردی بودن، فحش نیست؛ تعریف هم نیست. فقط بیانگر نگاه کوتاه طرف مقابل ماست. فراموش نکنیم قدرت رسانه را و فراموش نکنیم ستارگان خاموش‌شده و در خانه منزوی‌شدهٔ بی‌اخلاق را. فراموش نکنیم غول‌هایی که منتظرند خواب‌مان ببرد تا مارا ببلعند. همه چیز در دستان رسانه است…