‌ به گزارش سینماسینما دکتر شهاب اسفندیاری در واکنش به خبر فوت عباس کیارستمی یادداشتی با عنوان کیارستمی، جمهوری اسلامی و طالبان نوشت.

بزرگ بود و فروتن و صبور. اصالت داشت. اهل نمایش و فخرفروشی نبود. و سخت دلبسته وطنش بود. خدایش رحمت کند.

برای یک ناظر بیرونی، تفاوت جمهوری اسلامی و حکومت طالبان در چیست؟ هر دو رهبرانی دارند دستار به سر و با ریش انبوه. برای مخاطب بیرونی تفاوت این دو حکومت در وجود امثال کیارستمی است. در حکومت طالبان کیارستمی امکان پذیر نیست. ممکن است بگویند گور پدر ناظر خارجی. اما مگر نه آنکه قرار بود این انقلاب الهام بخش ملت ها باشد؟ خیلی ملت ها جمهوری اسلامی را با سینمایش شناختند. بر خلاف تصوری سطحی که گمان می کند فیلم های ایرانی به دلیل سیاه نمایی مایه آبروریزی کشور هستند، بسیاری از این فیلمها به عنوان آثار فرهنگی و هنری جدی – در برابر آثار مبتذل سینمای تجاری – مورد تحسین بودند. و کشوری که چنین آثار جدی هنری و اجتماعی در آن ساخته شود نمی تواند طالبان باشد.

کوبا که رفته بودم، یکی از تازه مسلمانان عاشق امام و انقلاب از علاقه اش به فیلم های ایرانی می گفت. گفتم کدام فیلمها را دوست داری؟ گفت مثلا فیلمهای آقای کیارستمی. تعجب کردم! آخر چه نسبتی میان این جوان حزب اللهی کوبایی و کیارستمی بود؟ فکر که کردم دیدم برای او، بر خلاف ما، کیارستمی هم بخشی از منظومه فرهنگی جمهوری اسلامی بود.
کاش قدر امثال او بیشتر دانسته می شد.