علیرضا داود نژاد در یادداشتی نوشت :کراهتی که از بازنمایی«شقاوت» در فیلم «خانه پدری»ایجاد می شود در تخفیف «شقاوت» و پیشگیری از بروز آن موثر است.

عملکرد ماهرانه میزانسن ، دکوپاژ و بازیگری چشم و گوش و حواس مخاطب را چنان متمرکز می کند که فرود سنگ وشکستن استخوان های سر مقتول را در جمجمه خود احساس می کند.

تجربه تماشای صحنه قتل در «خانه پدری»تجربه ای بازدارنده است و پیشاپیش مخاطب مستعد خشونت را باکراهت قتل و وقوع مشمیز کننده آن غافلگیر می کند.

تجربه جمعی تماشای این صحنه در سالن های سینما نمونه ای مثالی برای آیین کاتارسیس یا تزکیه در هنر نمایش است.
‎ان چه خانه های مارا ناامن می کند«خانه پدری» نیست.