ظاهرا دنیای فیلم و سینما در ایران در هر دوره و با ورود هر وزیر و معاونی، با هر نوع دیدگاه و منشی، همواره فرصتی ایجاد می‌کند تا گروهی همیشه معترض که گاهی هم مخالف ماهیت و وجود سینما هستند،‌ حرف‌هایی را مطرح کرده که خود را موجه و سینما را بدهکار مردم معرفی کنند. در این مسیر همیشه سینما قربانی می‌شود.

انگار همین دیروز بود که جمعی از دانشجویان بسیجی دانشگاه امام صادق‌(ع) به فیلم «پنجاه کیلو آلبالو» معترض بودند و برای این اعتراض، «پیاله‌ آلبالوی فاسدی» ‌را تقدیم رئیس وقت سازمان سینمایی، ‌دکتر حجت‌الله ایوبی، کردند. ایوبی که خود دانش‌آموخته همین دانشگاه بود، در پاسخ به این سؤال «شرق» که «پیاله آلبالوی فاسدِ تقدیمی از سوی دانشگاه خودتان، ‌دانشگاه امام صادق‌(ع) را میل کردید؟! چسبید؟!»، گفت: «البته بچه‌های امام صادق(ع) را از خود می‌دانم و دوستشان دارم. بچه‌های بسیج امام صادق(ع) هم باید مانند همه بسیجی‌ها همین طور حساس باشند، حرف بزنند و نقد کنند. این ماهیت دانشجویی است؛ اما من این پیاله را چون گفتند «فاسد» است، نمی‌پذیرم و برمی‌گردانم؛ چراکه بنده از آن دسته از دانش‌آموختگان امام صادق(ع) هستم که در میخانه عشق و ادبِ پیر دیرمان استاد «مهدوی‌کنی» به می ‌‌ناب خو کرده‌ام و می ‌‌دروغین و فاسد به مزاجم ناسازگار است و به قول خیام: «من بی می ‌ناب زیستن نتوانم/ بی باده کشید بار تن نتوانم».

این روزها، همین دانشجویان به اکران فیلم «اکسیدان» به کارگردانی حامد محمدی و تهیه‌کنندگی منوچهر محمدی معترض هستند. منوچهر محمدی همان تهیه‌کننده فیلم جنجالی «مارمولک» بود که در زمان خودش، جنجالی به پا کرد. حالا که به نظر می‌رسد «اکسیدان» هم از جنس سینمای «مارمولک» است؛ این مسئله دوباره جنجال‌آفرین شده. هرچند برخی از فیلم‌ها، ازجمله «پنجاه کیلو آلبالو» و «اکسیدان»، از نقطه‌نظر هنری، ‌جایگاه ویژه‌ای ندارند و البته خود کارگردانان آنها نیز هیچ‌وقت چنین ادعایی نکرده‌اند؛ با‌این‌حال، اگر در اعتراض به چنین فیلم‌هایی، مسیر درست و منطقی در پیش گرفته شود، دیگر خالی از اشکال است. منتها اگر قرار باشد در عمل نسبت به همه فیلم‌ها روش منطقی و منصفانه‌ای اتخاذ نشود، ‌اینجاست که سؤالات زیادی مطرح می‌شود؛ مثلا پرسش این است چرا در زمان اکران فیلم‌هایی مانند «اخراجی‌ها»، هیچ‌یک از مدعیان، ‌اعتراضی به آن نکردند و برعکس از آنها به‌مثابه شاهکارهای بدون عیب نام بردند! مگر در سه‌گانه «اخراجی‌ها» چه موضوعات متعالی‌ای به زبان سینما مطرح شده بود که معترضان، سکوت اختیار کردند؟ و از سوی دیگر، آیا منتقدان این فیلم‌ها با وجود اعتراضات کتبی و شفاهی خود،‌ ‌خواستار توقیف این فیلم‌ها شده بودند که آقایان معترض، کمر به بایکوت‌کردن فیلم‌های توقیفی فعلی بسته‌اند؟ در نقد و اعتراض هم رعایت انصاف شرط اصلی است.
حالا که وزیر ارشاد دنبال پایان‌‌دادن به چالش فیلم‌های توقیفی و تعیین تکلیف اکران‌شدن یا اکران‌نشدن آنها تا ۱۰ مرداد است،‌ بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق‌(ع) ضمن اعتراض به این اقدام، با نگارش نامه‌ای، به وزیر توصیه کرده به آنچه «بازیچه قدرت‌خواهی دیگران» نامیده، گرفتار نشود. در‌حالی‌که تا امروز، تکلیف بسیاری از فیلم‌ها در زمان دو وزیر ارشاد دولت یازدهم و دوازدهم (علی جنتی و سیدرضا صالحی‌امیری) مشخص نیست؛ هرچند که محمدمهدی حیدریان، ‌رئیس سازمان سینمایی،‌ با نگارش نامه‌ای از نگاه حمایتی رضا صالحی‌امیری نسبت به سینمای ایران تشکر کرده است.
در بخشی از متن نامه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) به وزیر می‌خوانیم: «جناب آقای صالحی‌امیری، شما بهتر از هر فرد دیگری می‌دانید که مشکل بسیاری از این فیلم‌ها با چند اصلاح جزئی قابل ‌رفع نیست و لذا رفع توقیف آنها، نتیجه‌ای جز دامن‌زدن به ولنگاری فرهنگی ندارد. ای‌‌کاش باور کنید تلاش برای بازگشت به اصلاحات بی‌ثمر است و وزارتخانه شما نمی‌تواند به اسم آزادی، ارزش‌های اخلاقی و دینی جامعه را تضعیف کند. آقای وزیر، ای‌‌کاش در سردادن شعار آزادی، قدری حریت داشتید و آن‌گاه فکری به حال مظلومیت آثار ارزشی در سینمای ایران می‌کردید. بی‌توجهی فراوان همکاران شما به فیلم ویلایی‌ها، نشان از وجود یک سیاست نانوشته در سازمان سینمایی دارد و آن سیاست این است که هرکس فیلمی بسازد که در آن سرسوزنی به ارزش‌های دینی توجه شده باشد، باید از ساختن این فیلم پشیمان شود!».
کارگردان فیلم «اکسیدان» هم نسبت به این بیانیه از خود واکنش نشان داد. حامد محمدی، کارگردان فیلم «اکسیدان»، در پاسخ به بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) و اهدای عینک به رئیس سازمان سینمایی در اعتراض به اکران فیلم «اکسیدان»، در گفت‌وگو با خبرآنلاین گفت: «خوشحالم این دوستان تا این حد دقیق و موشکافانه فرهنگ و به‌ویژه سینما را رصد می‌کنند و به این سرعت واکنش نشان می‌دهند».
او افزود: «البته خوشحال‌ترم که در همین کمتر از یک سال، این همه رشد کرده‌اند و به‌جای پیاله آلبالوی گندیده، این‌بار به معاونت جدید سینمایی عینک هدیه داده‌اند. فقط ای‌کاش نمره این عینک را هم یادآور می‌شدند؛ چون عینک‌هایی که همین دوستان از پشت آنها به فرهنگ نگاه می‌کنند، برازنده و مناسب هر چهره‌ای نیست».

منبع: شرق