باشگاه خبرنگاران جوان نوشت : تهیهکنندگان و دست اندرکاران تولیدات سینمایی در ایران، مانند هر پیشه و هر صنف دیگر، هنگام تصمیم گیری هایشان بر تاریخ و گذشتهی حرفهی خود سوار میشوند، مانند دیگر نقاط دنیا.
یک نویسنده برای شروع نوشتن فیلم نامه، قطعا نمونه های نزدیک به ایدهی خود را بررسی میکند، مانند تهیه کننده ای که هنگام سبک-سنگین کردن پیشنهاد های خود، نمونه های مشابه را بررسی میکند تا میزان برگشت مالی و فروش گیشه را حدس بزند.
مدیریت چند سال اخیر سینمای ایران برای کارگردان و سینماگری که صرفاً به سود مالی خود می اندیشد، یک الگو روی میز می گذارد که سود بالا را برای جیب آن ها تضمین میکند؛ با تابوها بازی کن.
با تابوها بازی کن
فیلم «من سالوادور نیستم» در سال اکران خود با فروش عجیبی همراه بوده است؛ ۱۴ میلیارد رکورد فروش یک فیلم طنز است که دوربین را به خارج از ایران برد و داستان خود را در فضایی غیر داخلی روایت کرد. در همان سال فیلم «پنجاه کیلو آلبالو» فروش ۱۳ میلیاردی داشت و فیلمهایی مانند «خوب، بد، جلف» ، «گشت ارشاد۲»، «نهنگ عنبر۲» و «اکسیدان» در سال بعد به ترتیب ۱۶، ۲۰، ۱۹ و ۱۰ میلیارد فروش داشتهاند. با دست به دست شدن رکورد فروش بین فیلم های طنز مشخص میشود که تهیه کننده سود محور باید پیکان انتخابش را روی گونهی طنز بچرخاند.
طنز های موجود همه یک ویژگی مشخص داشته اند:
قرار به گفتن داستانی خاص و مفهومی جدی نیست، این طنز ها صرفا با تابوهای عرفی بازی کرده اند.
صحنههایی که گفتنشان یا نشان دادنشان امری رایج نیست و همین تک بودن توانسته است برای عدهای که علاقه مند این صحنه ها هستند و سالها آن ها را در رسانه ی رسمی کشور ندیده اند، جذابیت ایجاد کند.
شوخی های مکرر جنسی، صحنه های رقاصی، آواز خوانی زن، شوخی با مذهب (مثلا مسیحیت به عنوان یک اقلیت مذهبی که تا به حال فیلم چندانی به نمایندگی نداشته است)، پخش موسیقی هایی از خواننده های بدنام غربی، نمایش حالات همجنس گرایانه و … . بین تابوهایی که نام برده شد، کنایه پراکنی های سیاسی قطعا در ردیف آخر جای دارد و باید گفت تابوهای فرهنگی محور اصلی هستند.
بردن دوربین به خارج از کشور با اینکه هزینه ها را بالا می برد، اما خود به تنهایی عامل جذابیت است و یکی دیگر از الگوهای تضمین فروش چند سال اخیر به حساب می آید.
بعد از فروش «من سالوادور نیستم» و «سلام بمبئی»، این روزها طنز «تگزاس» روی پرده است که در کشور برزیل فیلمبرداری شده و مسعود اطیابی کارگردان نه چندان مطرح و موفقی که دو سال گذشته فیلم «ماه گرفتگی» را در جشنواره فجر به اکران درآورد، کارگردانی این فیلم (تگزاس) را بر عهده داشته است.
اطیابی سعی کرده الگوی فروش سال های گذشته را محور کار خود قرار دهد. مجدد قرار به گفتن قصه ای خاص و یا پیچیده و حرفی ژرف نیست؛ صرفا قصه ای سر راست به همراه بازی با تابوها.
تصویر کشوری دیگر نیز به کمک تابوها آمده تا احتمال موفقیت اکران این فیلم را بیشتر کند.
کارگردانی که دوسال گذشته برخلاف آثار تجاری خود، بر مسند قضاوت حوادث ۸۸ نشسته بود، امسال خواسته است از رقص مایکل جکسون و… فروش فیلمش را بالا ببرد. فرمول ساده چند رقص، پخش چند آهنگ تند به همراه نماهایی جذاب از کشوری دیگر.
این خارج کردن دوربین از کشور برای کارگردان هایی که پول بیشتری خرج کرده اند، یک امتیاز دیگر برای بالا بردن فروش به همراه دارد:
استفاده و حضور زنی زیبارو در فیلم که کارگردان خواسته است قبل از نمایش و از روی همان پوسترهای فیلم، کارکرد ابزاری و تبلیغاتی اش را شروع کند.
تگزارس و کلیشه تضمینی فروش این روزها
گویی چراغ سبز مدیریت این سالهای سینما، تایید استفاده ابزاری از زن و به تعبیری جذابیت جنسی برای بالا بردن فروش آمار گیشه است.
به دلیل نبود حرفی جدی و داستانی خاص، حذف مولفهی «زن زیبارو» از این دسته فیلم ها، لطمهی جدی به آنها خواهد زد، و وجود این مولفه یکی از الگوهای مهم جذابیت و فروش آنها محسوب میشود.
در «من سالوادور نیستم» تعلیق و کشش داستانی بر تضاد مرد معتقد و زن غیر مسلمان می چرخد؛ که رفتار اغراق شده مرد فیلم، در نهایت تصویری مضحک و گاه احمقانه را از مرد مذکور به نمایش گذاشته است تا تحفظی دیندارانه را.
سلام بمبئی نیز به غیر از آهنگ و رقص گروهی و تصاویری از هند که جزو همان الگوی تضمینی است، قصه اش را بر روی داستانی بسیار ساده و با تعریفی غلط، عاشقانه سوار کرده است که در نبود بازیگر زن، مزیت خاص رقابتی برای فروش بیشتر را ندارد. در نقدی برای این فیلم نوشته شده است:
«ظاهر مزوِّر سیاست گذاری سینما خبرهای دبیرخانه جشنواره فجر در دوره گذشته است که هدف جشنواره را ” تحکیم بنیان خانواده ” اعلام می کند اما باطن صادقش سلام بمبئی!
و متاسفانه باید گفت که ویترین تبلیغی و هنجار ساز سینما، نه سیاست های اعلامی روی خبرگزاری ها، که ۹۰ دقیقهی خلوت مخاطب و نمایش روی پرده است.
به اسم فیلم مفرح مدیران فرهنگی مردم را به سینما دعوت کرده اند تا اوقاتی را کنار خانواده بگذرانند. سفره ای پهن است تا مرد متاهل یا زوج جوانی که خبر میلیاردی شدن فیلم را شنیده و کنجکاو به سینما رفته است، در طول فیلم در حالی که کنار همسرش نشسته است، در خلوت تاریک سالن، خود و فیلم، دلش غنج برود برای دختر خوش سیمای گندم پوست گیسو قهوه ای.»
در «تگزاس» نیز همین الگوی ثابت سینمایی تکرار میشود.
متاسفانه باید گفت که این دسته از عوامل سینما، ظاهراً در بهترین حالت اعتقادشان را از مذهبشان میگیرند اما میخواهند پولشان را از چشم آبی و موی بلوند بازیگر زن فیلم و رقص مایکل جکسون در بیاورند.
آیا جز این است؟
این دسته از فیلم های تایید شده مدیران سینمایی، اعترافی است که میگوید: ما نمیتوانیم در فضای گفتمانی خود حرف جذابمان را بزنیم، این طرف میز حرفی نیست و اینها اجبار اقتضائات سینمای امروز است.
نکته تلخ این سینمای پرفروش بینافرهنگی، نبود حرفی جدی برای مخاطب غیر ایرانی است.
این فیلم ها چه مزیتی برای سینمای همان کشورها دارند؟ مگر چه چیزی را به نمایش می گذارند که در سینمای همان کشور به نمایش در نمی آمده است؟ چه چهره ای از مردم ایران و هویت این روز های آن به رخ میکشند؟
نکند چهرهی یک لاتِ عشق دعوای ناموسیِ نازی آباد را؟(اشاره به شخصیت حمید فرخ نژاد در تگزاس)
یادداشت از محمد حسین تیرآور
انتهای پیام/
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- با ۶ ماه تاخیر؛ فیلم زندگینامه «مایکل جکسون» اکتبر ۲۰۲۵ اکران میشود
- اعتراض کارگردان «سلام بمبئی» به تغییرات فیلمش در تلویزیون
- داستان زندگی مایکل جکسون ساخته میشود
- «شبی که ماه کامل شد» و «سرخپوست» همچنان صدرنشین/ گزارش فروش هفتگی سینمای ایران
- «تگزاس» جایگزین «رحمان ۱۴۰۰» شد
- مستندی که تصویر سلطان پاپ جهان را از هم پاشید/ جنجالهای «ترک ناکجاآباد» ادامه دارد
- فروش مستند جنجالی «مایکل جکسون» به ۱۳۰ کشور
- سکوت کارگردان مستند جنجالی «مایکل جکسون» شکست
- اولین عکس محسن کیایی در «دینامیت»
- زیبا کرمعلی و نادر سلیمانی به «دینامیت» پیوستند
- «هزارپا» از «تگزاس» جلو زد/ نگاهی به جدول فروش در هفتهای که گذشت
- صدرنشینی مجدد «هزارپا» در سینماها/ نگاهی به جدول فروش در هفتهای که گذشت
- اینفوگرافی / پنج فیلم پرفروش هفته را بشناسید
- روایت پژمان جمشیدی از همکاری با شهاب حسینی/ جذابتر و مهربانتر از آن است که فکر میکنیم
- پست اینستاگرامی تهمینه میلانی به مناسبت سالگرد درگذشت مایکل جکسون
نظر شما
پربازدیدترین ها
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- نگاهی به فیلم اتاق تاریک / قصهی آدمهای خوبی که شکلنگرفتهاند!
- ردپای یک کارگردان مؤلف / نگاهی به فیلمهای کوتاه سعید روستایی
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- اکران ۳ فیلم جدید از ۲۸ آذر
- در مراسم زادروز زندهیاد «داریوش مهرجویی» مطرح شد؛ مهرجویی سهم عمدهای در بخشهای مختلف تاریخ سینمای ایران دارد
- داوران هفتمین جایزه پژوهش سال سینمای ایران معرفی شدند
- یک کارگردان دیگر به دفاع از «جوکر ۲» برخاست؛ منتقدان احمق بمیرید!
- یادداشت فریدون جیرانی درباره وضعیت سینمای اجتماعی؛ باور تغییر باورها
- «دِویل» با ردهبندی سنی روی صحنه میرود
- بررسی مسائل حقوقی سکوهای نمایش خانگی
- درباره نمایش «کاتیوشا»؛ تکنیک در میدان رنگ
- پنج جایزه برای فیلم ژاک اودیار/ رکورد داری «امیلیا پرز» در جوایز آکادمی فیلم اروپا
- کیانوش عیاری در بیمارستان بستری شد
- با همکاری همراه اول و وزارت بهداشت؛ برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع با رویکردی نوین اجرایی میشود
- «لیلای بیمجنون» تمدید شد
- نگاهی به آخرین ساخته کیانوش و فرزاد دالوند؛ شنگول و منگول، از قدیم تا امروز
- تازهترین آمار از فروش فیلمهای روی پرده/ فیلم بهرام افشاری؛ پیشتاز گیشه سینما در تعطیلی آخر هفته
- برترین فیلمهای ۲۰۲۴ به انتخاب ۱۰۰ منتقد سینمایی
- محمدرضا اصلانی: سینمای مستند پایگاه اندیشه است
- سویه پنهان ضد قهرمان؛ «خانواده خلج» حاصل ۴ سال فیلمبرداری است
- نمایش ۵ مستند در بخش «اساتید» جشنواره «سینماحقیقت»
- معرفی نامزدهای جوایز اسپریت ۲۰۲۵
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «نور» تام تیکور؛ داستان خانواده، امید و همبستگی در افتتاحیه برلیناله
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ باب دیلن: تیموتی شالامی در نقش من درخشان خواهد بود
- فیلمساز مستقل ایرانی در جشنواره هندی؛ ناهید حسنزاده داور جشنواره بینالمللی فیلم کلکته شد
- در بیانیهای مشترک مطرح شد؛ ابراز نگرانی خانه سینما، خانه تئاتر و خانه موسیقی درباره قانون حجاب و عفاف
- نگاهی به فیلم «باغ کیانوش»؛ پرهیز از شعارزدگی
- همکاری کارگردان ایتالیایی با ستاره فیلم برنده اسکار
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «نوسفراتو»؛ ادای احترام رابرت اگرز به یک کلاسیک ژانر وحشت خونآشامی
- موزه سینما برگزار میکند: «مهرجویی؛ سینماگر فیلسوف»
- برترینهای سال ۲۰۲۴ سینما از نگاه انجمن منتقدان فیلم نیویورک اعلام شد
- «نان و گل سرخ»؛ مستندی درباره زنان شجاع افغان در برابر محدودیتهای طالبان
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ شان پن: آکادمی اسکار با بزدلی عجیبش، تخیل و تنوع فرهنگی را محدود کرده است