روزنامه ایران در یادداشتی به قلم فریدالدین پوراحمد نویسنده خود ،به شدت از توقیف اکران مستند من ناصر حجازی هستم انتقاد کرد .

به گزارش سینما سینما ،نویسنده روزنامه ایران دریادداشت خود نوشته :بزرگان سینما تعاریف گوناگونی از «فیلم مستند» ارائه کرده اند. بهره برداری از ظرفیت نمایش زندگی در سینما، نمایش زندگی همان طور که هست یا فیلمی واقعی با خصوصیات نمایشی، از آن جمله اند. همان طور که پیداست در این گونه سینمایی، استفاده از تخیل جایی ندارد و فیلمسازان می کوشند با فراهم کردن اسناد مختلف، و تکیه بر وی‍ژگی های بصری اثری قابل استناد بسازند. اما از این نکته های تئوریک که بگذریم، حاشیه هایی که در دو روز گذشته در مورد یک «فیلم مستند» به وجود آمده، به نظر می رسد بیش از هر مساله ای ناشی از درک نشدن همین تعاریف است. اکران فیلم «من ناصر حجازی هستم» دو روز بعد از آنکه رسماً رونمایی شد، به علت شکایت امیر قلعه نویی و در ساعت های پایانی دوشنبه با دستور «قضایی» متوقف شد. در هر حوزه ای که بحث های تاریخی مطرح می شود، همیشه موافقان و مخالفانی وجود دارند. گاهی انتشار یک کتاب یا حتی مقاله تاریخی، بحث های متعددی را دامن می زند و صاحبنظران دیگری هم وارد میدان نقد می شوند. حالاتصور کنید در این میان هر که کوچک ترین مخالفتی داشته باشد، به مراجع قضایی پناه ببرد و تلاش کند اصل قضیه را از بین ببرد. امیر قلعه نویی لاجرم در چنین مسیری قدم گذاشته و اهمیت یک فیلم مستند را نادیده گرفته است. هر چند حالااکران این فیلم به نظر قاضی بستگی دارد، اما ظهور چنین روندی چندان خوشایند نیست و برای اهالی سینما و هنر نگران کننده است. اگر هم شکایت یا ناراحتی نسبت به قسمت هایی از این مستند وجود دارد، قلعه نویی می توانست با بسیاری ابزارهای دیگر که از قضا کارسازتر هم هستند، نقد خودش را مطرح و نسبت به آنها موضعگیری کند. حتی خود او هم فرصت ساخت مستند یا نگارش کتاب دارد تا به ابهام ها پاسخ بگوید. ویژگی حوزه فرهنگ همین است؛ آنقدر مجال و ظرفیت هست که با اشکال غیر قضایی نسبت به یک اثر هنری واکنش نشان داده شود. عجالتاً بدترین راه ممکن انتخاب شده است؛ شاکی خصوصی فعلاً موفق شده فیلمی را از روی پرده پایین بیاورد، باید نگران باشیم.