ماه مبارک رمضان ایام پرفیض و برکتی است و هیچ مؤمنی که جسمش سلامت باشد خود را از برکات این ماه محروم نمی‌کند. بالای ۱۶ ساعت روزه‌داری به هر حال دشواری‌هایی دارد، ولی لذت عبادت همه این دشواری‌ها را قابل تحمل و حتی شیرین می‌کند.

طبیعی است وقتی ساعت‌های طولانی معده خالی مانده برای افطار کمتر کسی در فاصله‌ای کوتاه، خوراکی‌های بسیار تناول می‌کند. واقعیتش من در دور و بر خودم کسی را ندیده‌ام که اینگونه افطار کند و درواقع به سلامتی‌اش لطمه وارد سازد. طبیعی است که میان افطار و شام فاصله‌ای وجود داشته باشد و این نکته‌ای است که مردم عموما رعایت می‌کنند. شاید تنها جایی که احتمال دارد مرز میان افطار کردن و شام خوردن در آن زیرپا گذاشته شود، برخی مراسم‌های افطاری باشد.

بارها گفته شده و ظاهرا باز هم باید گفت عده‌ای مراسم افطاری برگزار می‌کنند که در آن به نمایش تجمل بپردازند؛ نوعی فضل‌فروشی برای نشان دادن ثروت و مکنت. به‌جد اعتقاد دارم بسیاری از افرادی که اهل برگزاری افطاری‌های فوق‌تجملاتی و پرهزینه هستند، جزو اقشار نوکیسه جامعه‌اند. تازه‌پول‌دارشده‌هایی که هنوز ذوق‌زده ثروتشان هستند و از هر راهی برای نشان دادن تمکن مالی‌شان استفاده می‌کنند. برای اینها فرقی ندارد مراسم عروسی بگیرند، ختم برگزار کنند یا افطاری بدهند، در هر صورت باید تا آنجا که می‌توانند خودنمایی کنند.

در مورد اشخاص شاید بشود خیلی سخت گرفت، ولی درمورد مراسم‌های افطاری که با پول بیت‌المال گرفته می‌شود نباید کوتاه آمد. کاش همه‌مان بدانیم که ثواب افطاری دادن به مؤمن، با سادگی و خلوص بیشتر حاصل می‌شود. مراسم‌های افطاری پرتجملی که با پول مردم و بودجه‌های عمومی برپا می‌شود، نه‌تنها ثوابی ندارد که معصیت است.

ماه مبارک رمضان ماهی است برای خودسازی و یافتن خود. ماهی برای انفاق و یاری رساندن به محرومان و اقشار ضعیف جامعه. با این همه با هزینه‌ای که در برخی مراسم‌های افطاری می‌شود، می‌توان گره‌های جدی چندین و چند زندگی را باز کرد. شوربختانه در جامعه افراد فقیر و نیازمند بسیار داریم؛ افرادی که همیشه باید به یادشان باشیم و البته ماه رمضان هم فرصت مغتنمی است برای توجه ویژه به نیازمندان جامعه. جای پول دور ریختن و خودنمایی کردن می‌شود دست نیازمندان را گرفت. از فرصت‌هایی که این ماه پربرکت در اختیارمان قرار داده بهترین بهره‌ها را ببریم.

• بازیگر سینما و تلویزیون