سینماسینما، ایلیا محمدی‌نیا:
تابستان سال ۹۳گروه سینماهای “هنر و تجربه” به منظورحمایت از آثار سینمایی فیلمسازان ایرانی در حوزه فیلم کوتاه، بلند و مستند به ویژه فیلمسازان جوانی که آثارشان از معیارهای هنری و فرهنگی نیز برخوردار بودند و بنابر دلایلی کاملا اقتصادی امکان اکران در گروه‌های سینمایی را نداشتند تشکیل شد.به طبع هر امکان و گشایش جدید طرفداران و منتقدانی دارد و گروه هنر و تجربه از این قاعده مستثنا نبود اما کیفیت خوب فیلم‌ها و استقبال غالب سینما رو‌های حرفه‌ای باعث شد که بیشتر جنبه‌های مثبت راه‌اندازی این گروه برجسته شود.
حال بعد از گذشت پنج سال از فعالیت این گروه می‌توان به ارزیابی بهتری به دور از شتابزدگی های رایج پرداخت.طبیعی است در این مجال کوتاه نمی‌توان تحلیلی جامع در همه بخش‌های گروه هنر و تجربه داشت در نتیجه تلاش خواهم کرد درسر فصل‌های مختلف به این ارزیابی بپردازم
اکران فیلم ها
یکی از معضلات اکران در این گروه استفاده از شیوه چرخشی اکران است که فیلم‌ها در یک بازه زمانی مشخص بنابر کیفیت اثر و ملاحظات دیگر تعدادی نوبت اکران می‌گیرند مثلا ۲۰ یا ۳۰بار یا هر عدد دیگری که این امر بیشتر ناشی از کمبود سالن‌های نمایش و از طرفی میزان بالای متقاضیان نمایش در این گروه است که صاحب فیلم تمایل دارد که در بهترین ساعت اکران اثرش روانه اکران شود که البته عملا با این شیوه غیر ممکن است در نتیجه در گروه هنر و تجربه آثار به صورت چرخشی روانه اکران شده و در نوبت نمایش قرار می‌گیرند تا به عدالت نزدیک باشد. به نظر می‌رسد راه‌حل دیگری نیست چرا که سالن‌ها به صورت ثابت و اختصاصی در اختیار اکران فیلم‌های این گروه قرار ندارد. این شیوه اکران فیلم‌ها باعث شده که بسیاری از تماشگران اینگونه آثار قید دیدنش را بزنند.چرا که اگر مثلا فیلمی امروز ساعت ۱۶ در خانه هنرمندان روانه اکران می‌شود فردا در سالنی دیگر در ساعتی دیگر در آنسوی شهر امکان نمایش می‌یابد.
هرچند از ابتدای سال ۹۷ چند سالن سینما همچون کورش، فرهنگ و باغ کتاب به صورت ثابت اکران فیلم‌های گروه هنر و تجربه بر عهده گرفتن این که چند سالن ثابت برای اکران فیلم‌های هنر و تجربه اختصاص یافته امر شایسته و البته نه چندان کافی به نظر می‌رسد.
چرا که در مواقعی که فیلم‌های سینمای بدنه با استقبال گسترده مواجه می‌شود صاحب سینما ترجیح می‌دهد که به دلایل مالی از اکران فیلم‌های هنر و تجربه امتناع کرده تا با اکران فیلم‌های موفق در گیشه به سود مورد نظر برسد که چندان هم غیر منتقی نیست.
پیشنهاد
تهران پر از نهاد‌ها و موسسات دولتی و خصوصی است که هریک به فراخور نیازشان دارای سالن‌های آمفی تئاتر با قابلیت پخش فیلم‌های ویدئویی هستند.سالن هایی لوکس و شیک با ظرفیت‌های مختلف که در غالب اوقات به جز در مناسبت‌های خاص مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. به لحاظ پراکندگی نیز در مناطق مختلف شهر پراکنده هستند. به نظر می‌رسد با رصد این سالن‌ها و عقد قرارداد و تفاهمنامه با این موسسات بتوان شرایط را برای اکران ثابت با پراکندگی جغرافیایی مناسب برای فیلم‌های گروه هنر و تجربه فراهم آورد.