علی مصفا، بازیگر معروف امروز ۵۵ساله می شود. این بازیگر گزیده کار توانسته در طول سال ها حضورش در سینمای ایران نقش های به یادماندنی در آثار سینمایی و تلویزیونی از خود به جا بگذارد.

به گزارش سینماسینما ،مصفا بازیگر توانایی است و با کارگردانان مطرحی همچون داریوش مهرجویی، ابراهیم حاتمی کیا و بهمن فرمان آرا کار کرده است و برخلاف اغلب هنرپیشه ها که خود را عاشق این حرفه می دانند در گفت وگوهایش عموما صادقانه از بی میلی اش به بازیگری سخن می گوید و نه تنها در این باره که درباره خود نیز بی پروا قضاوت می کند. مصفا می گوید: «من از فیلم «پری» به بعد مدام می گویم دیگر در فیلمی بازی نمی کنم؛ اما نمی دانم چه اتفاقی می افتد که تن می دهم. سعی ام این است که بازی نکنم؛ اما در شرایطی قرار می گیرم که به ناچار این کار را انجام می دهم. نمی دانم؛ دوست ندارم، اما پیش می آید. بازیگری خوشایندم نیست.»

وی درباره علایق واقعی اش می گوید: «خیلی دلم می خواست نویسنده بودم. می نشستم قصه می نوشتم. یا مثلا نقاش بودم و می نشستم به نقاشی کشیدن. کارهایی که نشسته انجام می شوند موردعلاقه ام است. کلا آدم راحت طلبی هستم.»

مصفا همچنین درباره خصوصیات فردی اش می گوید: «من در فعالیت های هنری خیلی آدم تنبلی بودم و اگر کاری کردم به خاطر شرایطی بوده که مجبورم کرده آن کار را انجام دهم. کم پیش آمده که خودم بخواهم کاری بکنم و اگر هم این اتفاق افتاده، پروسه انجام آن کار خیلی طول کشیده است. تا الان این طوری رفتار کردم اما از حالا به بعد نمی دانم چه اتفاقی بیفتد.»

این بازیگر درباره نحوه گزینش نقش هایش توضیح می دهد: «من اصولا اول از همه نگاه می کنم چقدر از عهده نقشی که در فیلم نامه قرار است بازی کنم برمی آیم و آیا می توانم چیزهایی را در آن نقش به نفع خودم تغییر بدهم. اگر نقش مطابق شخصیتم نباشد معمولا عذرخواهی می کنم؛ اما مواردی هم بوده که به دام افتادم. خودم این تصور غلط را داشتم که می توانم نقش را تغییر بدهم یا اینکه بنا به شرایطی بازی در فیلم را پذیرفتم. کلا بعد از بازی در هر فیلمی فکر می کنم اگر بازی نمی کردم بهتر بود. این درباره تمام کارهایم عمومیت دارد. بعضی وقت ها پول باعث می شود این کار را انجام بدهم یعنی می گویم هم کارم را انجام می دهم و پولی دستم می رسد که بد نیست، پس چرا این کار را نکنم؟ بعضی وقت ها هم رد کردن پیشنهادهایی که می شود، به نظر احمقانه می آید. هم از نظر خودم و هم از نظر دیگران. دیگران می گویند یک چیزیت می شود که با وجود کارگردان خوب، فیلم نامه قوی و نقش درست، پیشنهاد بازی در فلان فیلم را رد می کنی. اما ته ته ماجرا همیشه ترجیح می دادم آن کار را نکنم.»

مصفا درباره سخت گرفتنش در کار و تفاوتش با شیوه آسان گیری جوانان می گوید: «به نظرم کار جوان ها اتفاقا خیلی هم خوب است و معمولا به راحت بودن آنها حسادت می کنم. با خودم می گویم ما چرا این راحتی را نداشتیم. ما وقتی برداشتی را خراب می کردیم، می خواستیم بمیریم. این شیوه اصلا خوب نبود و کار درست را همین جوان ها می کنند. فیلم ساختن یک همکاری است و اصل بر این است که همه دارند تلاش شان را انجام می دهند. پس دلیلی ندارد کسی خودش را محدود کند.»

بسیاری از منتقدان شیوه بازیگری اش را که معمولا با حالتی خونسرد و درون گرایانه همراه است نتیجه روحیه خود او می دانند.  مصفا این نظر را تایید می کند و می گوید: «از آدم درون گرا فاصله نمی گیرم؛ چون فلزم همین است.در بازی هایم هم همان است. هرچند آدم خجالتی ۵۰ ساله با یک آدم خجالتی ۲۰ ساله فرق دارد؛ اما من باز هم خجالتی هستم.»

مصفا مدرک مهندسی عمران از دانشکده فنی دانشگاه تهران دارد و به زبان فرانسه مسلط است. اخیرا ترجمه کتاب «یادداشت های زیرزمینی»ا ثر فیودور داستایوسکی از او روانه بازار کتاب شده است.

او در خانواده ای هنردوست و ادیب بزرگ شده است و با وجود ظاهر درون گرایش آدمی صمیمی است. او فرزند زنده یاد مظاهر مصفا، شاعر و ادیب برجسته است که دو سال پیش فوت کرد.

پژمان جمشیدی، بازیکن اسبق پرسپولیس و تیم ملی که این روزها در سینما و تلویزیون به بازیگر مطرحی تبدیل شده است، در مصاحبه ای خاطره جالبی از اولین دیدارش با علی مصفا پیش از فیلم برداری فیلم «جهان با من برقص» تعریف می کند.

وی می گوید: اولین روزی که قرار بود برای این فیلم به شمال برویم، آقای مصفا ماشین نداشتند و قرار شد من به دنبال او بروم و باهم همسفر شویم. شب قبل از سفر، با پیمان قاسمخانی صحبت کردم و از او درباره فرهنگ و نویسنده های فرانسه پرسیدم. همچنین یک پوشه از موزیک های فرانسوی هم انتخاب کردم که در سفر آنها را گوش کنیم. اوایل راه دیدم آقای مصفا راحت نیستند و تا جایی رفتیم ناهار بخوریم که از آنجا دیگر یخ بین مان آب شد و با دست کباب خوردیم و در ماشین هم درباره اتفاقات رختکن پرسپولیس و اینکه علی پروین چی می گفت حرف زدیم…»