به طور مثال روزنامه کیهان مینویسد: «صحبت کردن درباره مسائل خصوصی و زناشویی، گفتن حرفهای دو پهلو با معنای وقیحانه و این بار، رکیکگویی شوخیهای جنسی به اسم استندآپ کمدی! ماجرایی که هدفش هر چه باشد، تأثیری جز قبحزدایی و ترویج بیحیایی نیست.»
همانطور که در ابتدا این نوشتار به آن اشاره کردم. شوخیهای زینب موسوی خوشایند نبود اما این شوخیها نباید کار را به جایی برساند که برنامههای تلویزیونی طنز به سمت تعطیلی برود. به قول قدیمیها نباید برای یک دستمال قیصریهای را به آتش زد.
یکی از دلایلی که تلویزیون امروز ایران با بحران برنامه سازی جذاب روبرو است. همین معناست که مسئولان و اهالی فرهنگ و البته مردم با یک اشتباه و یک شوخی به گونهای برخورد میکنند که برنامه تعطیل و سازنده آن برای همیشه از تلویزیون رفته است.
تصور کنید به خاطر این شوخیها برنامه خندوانه تعطیل شد یا مسابقه خنداننده شو دیگر ادامه پیدا نکند. چه اتفاقی میافتد؟ تلویزیون بازهم به سوی ناجذاب بودن حرکت میکند. به خاطر یک اشتباه مگر میشود خنده را از مردم گرفت؟
برنامههایی که به خاطر استعداد شخصی مهران مدیری و رامبد جوان توانستهاند طرفداران زیادی در بین مردم پیدا کنند را نباید به همین سادگی و با کج سلیقگی به سمت تعطیلی ببریم.
مسابقه خنداننده شو باعث شد حدود سه میلیون رای به شرکت کنندگان این مسابقه آن هم در هفته اول داده شود. این یعنی مردم از این مسابقه استقبال کردهاند. این یعنی مردم از این مسابقه لذت میبرند. پس بیایید کار نکنیم لذتهای مردم به سمت تلخی برود.
جامعه ایران با مشکلات فراوانی روبرو است که همین خندهها میتواند مُسکنی برای مشکلات مردم باشد. همین یک ساعت و نیم مسابقه باعث میشود برای لحظاتی مردم مشکلات خود را فراموش کنند و طنازی شرکت کنندگان بخندند.
در کنار این مسئله سالهاست کمدینهای جدیدی وارد عرصه طنز ایران نشدهاند. این مسابقه باعث میشود افرادی تازه با تفکری تازه وارد این صحنه شوند.
تلویزیون رقیب جدی به نام شبکههای ماهوارهای دارد. شبکههایی که به راحتی توانستهاند گوی رقابت را از صداوسیما بربایند. امروز سریالهای ترکی دل خانوادههای ایرانی را ربوده است. در این وضعیت برخی با کج سلیقگی شرایطی را بوجود آوردهاند که تلویزیون هر روز به سمت برنامههای ناجذاب حرکت میکند. سریالهای ماه رمضان امسال به خوبی حکایت از این معنا دارد.
به جای اینکه با برنامههایی مانند خندوانه قهری برخورد کنیم و آن را عامل بیحیایی بنامیم سعی کنیم آنها را حمایت کنیم تا تعداد آنها در برهوت برنامه سازی صداوسیما بیشتر شود.