یکی از همکاران محجوب و قدیمی‌مان این روزها روی تخت بیمارستان است. حتما شنیدید که می‌گویند خدا کسی را روانه بیمارستان نکند، آن هم بیمارستان‌هایی که یا باید چپت پر باشد تا تحویلت بگیرند یا برخلاف اسامی مقدس و زیبا و پرطمطراق‌شان اصلا سرویس‌دهی درستی ندارند و در آن محیط بلبشو و خالی از هر موج عاطفی، بیشتر مریض و افسرده حال می‌شوی.سابقه مطبوعاتی دوست و همکارم محسن سیف بیش از چهل و پنج سال است. او با اسم خودش و اسامی مستعار در نشریات سینمایی قبل از انقلاب فعالیت و حضور حرفه‌ای داشته و شعر (نه دَری وَری و هذیان) سروده و قصه نوشته و داستان‌های شاهنامه را به زبان ساده درآورده و آثار متعددی در حوزه کودک و نوجوان نگاشته و نثری منحصربه‌فرد و شیرین و خواندنی دارد که یک نمونه‌اش، قسمتی از رمان در شرف انتشارش بود که در شماره عید سال گذشته مجله فیلم چاپ شد و بازتاب گسترده‌ای داشت.
خب، نویسنده و منتقدی با این سابقه و ذوق و قریحه، واقعا حقش این نیست که چنین عاقبتی داشته باشد. حتی اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم و بگوییم در چنین حضور تک‌افتاده و مهجورمانده‌ای خود او هم به لحاظ برخی اشتباهاتش در دوره‌ای مقصر بوده، باز از یک جا به بعد که به خود آمده و مسیر زندگی‌اش را در عرصه فرهنگ و هنر متمرکز کرده نباید اینقدر غریب و بی‌اجر و مزد بماند. شاید خود محسن به خاطر غرور مردانه‌اش نخواهد این چیزها را بگویم، ولی حق او در این سن و سال و با این پشتوانه فرهنگی یک آپارتمان کوچک ۴٠، ۵٠ متری اجاره‌ای در ده متری ارامنه خیابان اجاره‌دار (خواجه نظام‌الملک سابق) نیست. به لحاظ رابطه صمیمانه‌ای که با محسن سیف دارم، جسته وگریخته در جریان بیماری کبد و روده‌اش طی یک سال اخیر بودم (چون او آدم توداری است و خوش ندارد ننه‌من‌غریبم راه بیندازد و حتی رفقا و نزدیکانش را در جریان ریز مشکلات زندگی‌اش قرار دهد و آنها را درگیر این مسایل کند.) با آنکه او با هماهنگی پزشکش در حال انجام مراحل درمانی بیماری‌اش بود، می‌دیدم که همین هزینه‌های عکس و آزمایش و دارو را با چه سختی متحمل می‌شود و همواره سعی می‌کرد آبروداری کند و در قبال انجام کاری پژوهشی و تاریخ‌نگارانه در حوزه سینما بتواند دستمزد اولیه‌ای دریافت کند و اموراتش را بگذراند. محسن سیف با وجود کم‌کار بودنش در زمینه نقد و مباحث سینمایی دارای دیدگاه و سبک نگارشی مستقل و تشخص‌یافته‌ای است. او این تسلط و آگاهی را دارد که با اثر براساس لحن و دنیا و جهان‌بینی سازنده‌اش روبه‌رو شود و شیوه نثرش را در همان حوزه (وجوه شاعرانه، مایه‌های ملودرام، نگرش اجتماعی و…) متمرکز کند. اما مهم‌ترین ویژگی محسن سیف، گستره نگاه اجتماعی است که اجرای بیانی‌اش را با نثری بی‌تکلف و دلنشین برگزار می‌کند. این دستاورد کمی برای یک نویسنده و منتقد نیست که قدر مسلم ریشه‌های اصلی‌اش را باید در پرسه‌زنی‌های اجتماعی عجیب و غریب او در دوران جوانی‌اش جست‌وجو کرد.
خوش ندارم این بچه قدیمی و اصیل و غد تهران و سرچشمه و خیابان پیروزی را در گذر از آن جوانی پر شر و شور که بخشی از آن در تکاوری بوده، این طور ضعیف و بی‌رمق و بی‌حال و حوصله روی تخت بیمارستانی ببینم که پرسنلش با بیمار برخوردی خشک و مکانیکی دارند، تا انسانی. محسن با غرور مردانه‌اش دوست ندارد رفقا و دوروبری‌هایش او را در این حال و روز ببینند و به همین خاطر از ملاقاتی‌هایش با حالتی محجوب و در عین حال معذب می‌خواهد که زیاد بالای سرش نمانند. به امید بهبودی و دوباره سرپا شدن هرچه زودترش.
منبع: شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- خانه فیلم طهران گشایش یافت
- در هوای آن مجنونِ عدالتخواه
- «جشنواره آنلاین فیلم کوتاه کشف استعداد» آغاز شد
- همسفر کوچههای عشق/ یادداشت جواد طوسی درباره خسرو سینایی
- انتقاد جواد طوسی از ساخت فیلم های سطحی و بزن برویی
- از پشت عینک دودی
- نقد و بررسی فیلم «غلامرضا تختی» با حضور جواد طوسی، ابراهیم اصغرزاده و محمدرضا طالقانی
- جواد طوسی :فیلمنامه «غلامرضا تختی»با نگاهی روانشناسانه نوشته شده
- جواد طوسی :«تنگه ابوقریب» می تواند یک الگوی تاریخ ساز برای سینمای جنگ دوران ما باشد
- گزارش رونمایی دو کتاب در خانه سینما/ سینمای علی حاتمی توریستی نبود
- بازیگری که می توانست ستاره همه ادوار باشد /ده سال از مرگ خسرو شکیبایی گذشت
- داشتن و نداشتن/یادداشت جواد طوسی درباره ناصر تقوایی
- مراسم گرامیداشت ناصر ملک مطیعی / گزارش تصویری
- درباره فروش اندک فیلمهای مجیدی وداود نژاد/یادداشتی از جواد طوسی
- روایت جواد طوسی از دو فیلمنامه جدید مسعود کیمیایی:«زخمی» و «عدالت شوم»
نظر شما
پربازدیدترین ها
- واکنش فرمان آرا به افرادی که برای اصغر فرهادی دستورالعمل صادر می کنند
- اولین آنونس سریال تاریخی «خاتون» منتشر شد + ویدئو
- معرفی فیلمهای جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- ریوسوکه هاماگوچی برنده جایزه بهترین فیلمنامه کن/ از ایده خلق کلمات و حرکت بدن با هم بهره بردم
- با یک فیلم ترسناک دیگر، شیامالان گیشههای آمریکا را گرفت
آخرین ها
- اولین آنونس سریال تاریخی «خاتون» منتشر شد + ویدئو
- همای رحمت را از رادیو سلامت بشنوید
- مردی که نمیخندید ولی میخنداند! / «باستر بزرگ»؛ مستندی درباره مرد صورت سنگی
- با یک فیلم ترسناک دیگر، شیامالان گیشههای آمریکا را گرفت
- «بوتاکس» در گروه هنروتجربه اکران می‌شود
- معرفی فیلمهای جشنواره ونیز ۲۰۲۱
- ریوسوکه هاماگوچی برنده جایزه بهترین فیلمنامه کن/ از ایده خلق کلمات و حرکت بدن با هم بهره بردم
- واکنش فرمان آرا به افرادی که برای اصغر فرهادی دستورالعمل صادر می کنند
- کن، امتزاجِ اُفقها و آشتی تضادها/ گزارشی از هفتادوچهارمین جشنواره بینالمللی فیلم کن
- تاریخ تهران/ نگاهی به مستند «زمستان است»
- ایمان به قدرت کلمه/ «تونی موریسون، تکههای من»، مستندی درباره نویسندهای که اجازه نداد نادیده گرفته شود
- نمایش ۱۰ فیلم کیارستمی در جشنواره سیدنی
- امیر پارسی همراه با “چراغانی”
- حال عمومی جمشید هاشم پور خوب است
- کاهش شدید فروش سینماهای فرانسه بر اثر کرونا
- برشهای کوتاه/ تصاویری از پشت صحنه فیلم «دوئل» ساخته احمدرضا درویش
- نوری بیلگه جیلان از «درخت گلابی وحشی» میگوید / آدمهای خلاق باید برای تنهایی آماده باشند
- واکنش اصغر فرهادی به اعتراضات خوزستان و نصب بیلبوردهای موفقیت فیلم قهرمان
- توصیه مرحوم کیارستمی به اصغر فرهادی /کاریکاتور
- بررسی انحصار واردات دارو در رادیو
- معرفی بازیگر نقش آل پاچینو در سریال «پیشنهاد»
- طلوع جاودانگی / بوسه «خورشید» بر پیشانی علی
- شان پن اعلام کرد تا همه عوامل واکسن نزنند در سریال بازی نمیکند
- جوئل کوئن جشنواره نیویورک را افتتاح می‌کند
- معرفی برگزیدگان بخش زنان فیلمساز ایرانی جشنواره ملاقاتهای سینمایی پراد
- عاشقانهای در دل جنگ، چه شعار زیبایی!
- «زالاوا» به جشنواره ونیز راه یافت
- بیانیه خانه سینما در جهت حمایت از مردم خوزستان/ به حکم قانون در رفع مشکلات مردم کاری انجام شود
- تجمع سینماگران در حمایت از مردم خوزستان / گزارش تصویری
- انسان، حیوانی گم شده / «راههای نرفته»؛ یک نمونه ویژه از تعقیب سوژه با ابزار سینما
