افزایش چشمگیر برآوردهای تلویزیون همزمان با گسترش سفارشها به تهیهکنندگان، درونمای روشنتری برای افزایش تولیدات کیفی در تلویزیون نمایان ساخته اما آیا چنین اتفاقی رخ میدهد و به همان میزان که تلویزیون پول میدهد، آثار باکیفیت و ماندگاری را صاحب میشود یا اتفاق شگرفی در کیفیت تولیدات دیده نخواهد شد؟
به گزارش سینماسینما؛ «سه میلیون تومان»: این عدد قابل توجهی است که برای تولید فیلم و سریال به عنوان بالاترین برآورد در تلویزیون که مورد توافق قرار گرفته و احتمالاً برای آن دسته از محصولاتی خواهد بود که در رده «الف» طبقه بندی میشوند، چون معمولاً «الف ویژه» به تولیداتی اطلاق میشود که هزینه تولیدش خارج از یک محدوده مشخص است و به همین دلیل نیز با موافقت رئیس سازمان صداوسیما در دورههای مختلف چنین سریالهایی تولید شده است.
اگر فرض کنیم یک تلهفیلم نود دقیقهای با سقف دریافت سه میلیون برای هر دقیقه تولید شود، بودجه تولید ۲۷۰ میلیون تومان خواهد بود و اگر با همین تعرفه یک مینیسریال مناسبتی ۱۵ قسمتی با مجموع زمان ۶۰۰ دقیقه تولید شود، بودجه ۱٫۸ میلیارد تومانی را شامل میشود که رقمی معقول را است و امکان جذب بازیگران مطرح برای یک یا دو نقش اصلی را نیز فراهم میسازد.
احتمالا یکی از دلایلی که در ماههای اخیر، حضور بازیگران سینما در سریالها و تلهفیلمها رو به فزونی گذاشته، همین تعرفه تازه است که قدرت مانور تولیدکننده این مجموعهها را برای جذب بازیگران و عوامل فنی مجربتر را تا حدودی باز کرده است؛ هرچند به واسطه بالا بودن دستمزد بازیگران سینما و عدم رغبت برخی ایشان برای حضور در پروژههای تلویزیونی، هنوز جذب شمار قابلتوجهی از بازیگران مطرح به ویژه برای سریالها که زمان تولید بالایی دارند، دشوار شد.
چه اثری با دقیقهای سه میلیون تومان برای تلویزیون میتوان ساخت؟
البته ناگفته پیداست، با وجود این تغییر رویه و افزایش برآوردها، هنوز آثار تولیدی عمدتاً توان جریانسازی و ایجاد موج خبری در میان توده مردم را ندارند و شمار برنامههایی چون «خندوانه» و «دورهمی» که این ایام پخش نمیشوند، رو به فزونی نگذاشت؛ هرچند رضا رشیدپور با «حالا خورشید» تلاش قابل توجهی برای دستیابی به جایگاهی متفاوت داشته است.
شاید یکی از راههای بهبود این وضعیت، رعایت کردن یکی بدیهیترین استانداردهای جهانی در تولید برنامههای تلویزیونی است. «تابناک» پیش از این گزارش داده بود، یکی استانداردهایی که هم حاشیه امن را از سازندگان سریالها میگیرد و هم تولید سریالها را متناسب با ذائقه مخاطب میسازد، ساخت فصل به فصل سریالهاست. همان گونه که برای ساخت هیج سریال خارجی نیز بیش از یک یا دو فصل مجوز صادر نمیشود و بعد از گرفتن بازخورد، فصلهای بعدی ساخته میشود.
استاندارد دیگری که در سریالسازی در سطح بینالمللی وجود دارد، ساخت قسمتهای «نمونه / pilot» از سریالهای تلویزیونی است. این نمونهها معمولاً قسمت اول از فصل اول هر سریال محسوب میشود و البته در برخی سریالها تا قسمتهای دوم و سوم نیز با همین تعبیر یاد میشود که این رویکرد نیز میتواند در تلویزیون کشورمان رخ دهد و از هر سریال یک تا سه قسمت با نام «نمونه / pilot» تولید و پس از موفقیت در پخش تلویزیون و جلب نظر مخاطبان، روند تولیدش در قالب فصلهای متعدد پی گرفته شود.
تولید فصلی یک ویژگی مثبت دارد و آن هم عدم ارائه تضمین به سازندگان سریال و تلاش تهیه کننده و کارگردان و عوامل سریال برای ارائه بهتر اثر است، زیرا در تولید فصلی سریال، هیچ تضمینی برای تولید ۹۰ قسمت وجود ندارد و سریالها در قسمتها ۱۰ تا ۲۵ قسمتی عرضه میشوند و ممکن است پس از ناکامی یک فصل، تولید فصل بعدی کامل متوقف شود. بدین ترتیب، میتوان بالا نگه داشتن سطح کیفی یک سریال را نظارت نمود و از آب بستن به یک داستان بر گرفتن خروجی ۹۰ قسمتی جلوگیری کرد.
چنین تصور میشود که همین استانداردهای به ظاهر ساده، میتواند به شدت به کیفیسازی روند تولید در تلویزیون کمک کند؛ هرچند شاید با چنین رویکردهایی، منافع برخی برنامهسازان به شدت تهدید شود و شرط برنامهسازیشان را عدم قرار گرفتن در چنین قالبهایی با طرح عناوینی چون پرهزینه بودن پیش تولید و درخواست تضمین برای تولید چند فصل عنوان کنند که البته این دلایل منطقی به نظر نمیرسد، زیرا بزرگترین سریالهای غربی نیز قسمت «نمونه / pilot» دارند و روند برخی از آنها در همین قسمت یا پس از تولید یک فصل به طور کامل متوقف شده و بنابراین میتوانیم این قاعده را در تلویزیون کشورمان نیز اجرا کنیم.
منبع: تابناک