ماه رمضان امسال اگرچه تلویزیون ربنای شجریان را پخش نکرد تا هم چنان بر فاصله خود و مردم بیفزاید اما یک غافلگیری شیرین را به بینندگانش هدیه داد و آن هم پخش صدا و کلام روزبه بمانی از شبکه یک بود. روزبه بمانی که تا چندی پیش نامش به دلیل همکاری با خواننده‌های آن طرف آب در رسانه‌های رسمی ممنوع بود چندی پیش صدا و ترانه‌اش از چند فیلم سینمایی شنیده شد و حالا هم دارد از رسمی‌ترین رسانه جمهوری اسلامی صدا و کلامش را به گوش من و شما می‌رساند. بابت این حسن سلیقه باید به مدیران صدا و سیما تبریک گفت. روزبه از بهترین‌های ترانه امروز ایران است و حیف است هنرش از پی‌ام سی و دیگر شبکه‌های ماهواره‌ای امکان شکفتن پیدا کند اما رسانه‌های سرزمینش با او غریبی کنند و نامهربانی. علاوه بر این حضور مبارک، تلویزیونی‌ها یک کار خوب دیگر هم انجام داده‌اند و آن هم اینکه به روزبه اجازه داده‌اند در این ترانه حرف خودش را بزند. ترانه روزبه رسما انتقادی است. مخاطب این انتقاد هم صنف روحانیت است. خلاصه حرف روزبه در این ترانه این که: این لباس شأن و منزلتی دارد که باید آن را حفظ کرد، این لباس برای دکان بازکردن و فخر فروختن به بندگان خدا نیست، ‌باید بندگی پیشه کنی و خادم مردم باشی و… الخ. ملاحت ترانه را از بین نبرم. حوصله کنید و پای تیتراژ سریال شبکه یک بنشینید و این ترانه را با گوش جان بشنوید. البته ممکن است با خودتان بگویید زمان این حرف‌ها گذشته و صدا و سیما دیر به فکر زدن این حرف‌ها افتاده. نمی‌دانم. اما امیدوارم دیر نشده باشد و امثال روزبه بازهم فرصت حرف زدن پیدا کنند و بیشتر از آن امیدوارم گوش‌هایی هم برای شنیدن این حرف‌ها پیدا شود که اگر چنین نشود معلوم نیست این سرزمین چه فرجامی پیدا کند.