نویسنده سایت مشرق در یادداشتی که درباره فیلم “ملی و راههای نرفته اش ” منتشر کرده، تحلیل عجیب و غریبی از حضور جمشید هاشم پور دراین فیلم ارائه داده است .

به گزارش سینماسینما، در بخشی از این یادداشت آمده است : از آن فلاکت بارتر، دیدن ستاره دوران نه چندان دور سینمای ایران، «جمشید هاشم پور» بر ویلچر و انفعال محض اوست. اصرار خانم میلانی برای استفاده از ستاره اکشن دوران پررونق سینمای ایران چیست؟ آیا جمشید هاشم پور فیلم «ملی و راه های نرفته اش» نماد همان سینمای قهرمان محور دهه ۶۰ نیست که برای عقاب ها، گذرگاه، کانی مانگا، عروس و پرواز در شب آن صف های طویل تشکیل می شد و امروز به لطف فیلم های سیاه و آپارتمانی سینمای «شبه روشنفکری» ما به افلاس مخاطب ۲ یا ۳ درصدی رسیده است؟ شاید هم هاشم پور این فیلم، همان «حاج صفدر» مقتدر و با جذبه فیلم «واکنش پنجم» میلانی است که خانم فیلمساز از او در تازه ترین اثرش انتقام گرفته است. حتی خواهر شوهر ملی که دوست صمیمی و واسطه ازدواج آن هاست، با وجود این که از «روانی» بودن برادرش خبر دارد، کلامی در این مورد پیش از ازدواج به دوست صمیمی خود نمی گوید تا شاید ملی در تصمیم خود تجدیدنظری صورت دهد. سر و ته این این حرکت ضدانسانی و به نوعی «سادیسم» او در حق رفیقش با یک جمله هم می آید(بعد از این که سر و صورت خونین ملی را بعد از کتک خوردن از شوهرش می بیند) که ” فکر می کردم ازدواج کنه بهتر می شه”!