به گزارش سینماسینما، فروزان جلالی در گفت‌وگویی با ایسنا یادآور شد: انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان سینما مدتی قبل بر اساس دریافت اولین گزارش رسمی، به عنوان نخستین انجمن در تاریخ سینمای ایران، اولین بیانیه صنفی علیه خشونت را صادر کرد و آن را محکوم نمود.

ما در هیات مدیره، بطور طبیعی درباره هر موضوعی که گزارش رسمی بابت آن دریافت کنیم واکنش نشان خواهیم داد و اعتقاد داریم پویایی صنفی به همین برمی‌گردد که موضع انفعال در برابر موضوعات مرتبط نداشته باشیم -همانطور که هسته مرکزی ستاد کرونای خانه سینما بودیم- با انتشار این بیانیه موضع گیری رسانه ای کردیم تا هم از اساس این رفتار زننده را محکوم کرده و هم موضع حمایتی صنف را روشن کنیم؛ و چنانچه موردی مشابه خانم میرشمسی برای سایرین اتفاق افتاد، اعضاء بدانند به هیچ عنوان تنها نیستند و در هر حال از حمایت صنف به شکل همه جانبه برخوردار خواهند بود. پس از صدور بیانیه بازتاب‌های خوبی هم از سوی دیگر اصناف و هنرمندان شاهد بودیم و حتی بعد از ما تعدادی بیانیه دیگر هم منتشر شد.

او با اشاره به اینکه «به عنوان تنها عضو خانم در هیأت مدیره فعلی انجمن برنامه‌ریزان و دستیاران کارگردان به شخصه تاکید داشتم که به هر نحوی باید از ماجرای پیش آمده حمایت کنیم»، ادامه داد:‌  فراموش نکنیم  تعرض صرفاً به معنای تعرض جنسی و جنسیتی و فیزیکی نیست، گاهی آسیب‌های کلامی، گفتاری و رفتار ناهنجار هم مصداق تعرض است. به هر حال در تمام دنیا قشر دستیاران و بدنه سینما از بی عدالتی و تبعیض بیشتری رنج می‌برند تا کارفرماها و این آسیب‌ها در بخش‌های کارگردانی و تهیه‌کنندگی و … کمتر دیده می‌شود چرا که این تبعیض طبقاتی نظام مند موجب می‌شود شخصی که در جایگاه قدرت قرار می‌گیرد بعضاً از جایگاه حرفه‌ای خود سوء استفاده کرده و موجبات بی عدالتی را فراهم نماید. این عدم رفتار حرفه‌ای، اعمال زور یا تعرض به ساحت افراد پشت دوربین محکوم خواهد بود.

جلالی با تاکید براینکه بیانیه انجمن آزادگی و استقلالی فراتر از مرحله فمینیست بودن یا صرفا پیگیری حقوق زنان دارد، افزود: در بیانیه انجمن تاکید شده حمایتهای ما فارغ از نگاه جنسیتی خواهد بود چرا که آقایان هم در معرض این آسیب‌ها قرار می‌گیرند و سوءرفتار یا تعرض، طیف گسترده‌ای را در برمی‌گیرد که مرزبندی و تفکیک جنسیتی در مساله “حرمت انسانی” خطاست.

حمایت از این ماجرا به شکل کلامی کافی نیست، باید سازوکار قانونی برای آن به وجود آید. ما خواهان تشکیل شورا، نهاد یا تشکلی هستیم که در آن به شیوه‌ای قانونمند علیه این بی عدالتی ها، مجازات تعیین شود و ضمانت اجرایی داشته باشد، تا اگر هر گونه تخطی پیش آمد افراد مطمئن باشند محکوم به سکوت نیستند و به شکایت آنها رسیدگی خواهد شد.

ما با توجه به شناخت جایگاه و باور داشتن به ظرفیتهای چشمگیر صنفی، تلاش می کنیم تا اعضا با تکیه بر کرامت انسانی و و وقوف به شأن و شخصیت کاری خود باعث شوند، ظلم‌پذیری در پشت دوربین اتفاق نیفتد. از سوی دیگر به شکل آگاه و خود کنترل، چنانچه گزارشی درباره خطای یکی از اعضای انجمن ما از هر پروژه، نهاد، یا هر شخص حقیقی یا حقوقی دریافت کنیم قاطعانه و به جد پیگیری کرده و برخورد خواهیم کرد تا پایش همه جانبه ای داشته باشیم.

وی در پاسخ به اینکه چرا ماجرا به سمتی رفت که علاوه بر تشکیل شورایی که در بیانیه خانه سینما اشاره شده، یک کمیته اخلاق هم در سازمان سینمایی و در واقع “دولت” ایجاد شود و آیا این‌ها موازی با هم نخواهند بود؟ گفت:‌ ممکن است آنچه در سازمان سینمایی تشکیل می‌شود مفید باشد اما عمدتاً این اشخاص شخصیت‌های حقوقی هستند نه حقیقی و احتمالاً مناسبات حاکم بر سینما را به اندازه فعالان سینما نمی‌شناسند.

او در پایان یاداور شد:‌ در حال حاضر کارزاری به آدرس www.karzar.net/34667 برای تأمین امنیت روانی با محوریت تبیین قانون و روشمند شدن برخوردهای شفاف و بازدارنده و درج آن در قرادادهای کاری، با حضور فعالین اصلی آحاد صنعت فیلم ایران در این عرصه که سینما برایشان تنها شغل نیست بلکه همه زندگی است، به راه افتاده که در حال جمع‌آوری امضا است.