کارگردان فیلم «ملی و راه‌های نرفته‌اش» گفت: خشونت، آسیبی رایج در جامعه امروز ما است که خانواده‌ها از بابت آن آسیب‌های فراوانی دیده‌اند. این فیلم در پی بازگویی چنین مشکلاتی است.

به گزارش سینماسینما ،تهمینه میلانی کارگردان سینما درباره فیلم اخیرش «ملی و راه‌های نرفته‌اش» و اینکه چرا چنین کاری را جلوی دوربین برده، اظهار کرد: خشونتی که این روز‌ها در جامعه و برخی خانواده‌ها شاهدش هستیم مرا برای ساخت این فیلم تشویق کرد. این انگیزه زمانی بیشتر شد که با تحقیقاتی که انجام دادم دریافتم، خشونت‌هایی که نسبت به زنان انجام می‌شود نه تنها کمتر نشده، بلکه بر میزانش نیز اضافه شده است. این گفته تنها ادعای من نیست، بلکه آماری است که پزشکی قانونی هم آن را اعلام کرده است.
وی افزود: به نظرم آمار اعلام شده نیز نمی‌تواند میزان کاملاً درستی برای ارزیابی‌های ما باشد، چون بسیاری از قربانیان خشونت، نسبت به ظلمی که به آنها روا می‌شود سکوت اختیار می‌کنند تا به نوعی آبروی آنها حفظ شود. درباره بازخورد‌های این فیلم باید بگویم، بازتاب‌های بسیار خوبی از این فیلم دریافت کرده‌ام. در همین راستا بسیاری از افرادی که فیلم را دیدند برای من پیام گذاشته‌اند که حرف دل آنها در این فیلم بازگو شده است. برای مثال خانمی به من گفت که بعد از تماشای فیلم پدر و برادرش از وی بابت رفتاری که با او داشته‌اند عذرخواهی کردند.

میلانی ادامه داد: وقتی استقبالی که از فیلم شده را می‌بینم از خود سوال می‌کنم چرا سیاست‌گذاران فرهنگی ما تا به این حد نسبت به این فیلم رفتار ناپسند داشتند؟ البته من از قول یک نفر از آنها شنیدم، حرف‌هایی که در ملی و راه‌های نرفته‌اش زده می‌شود بازگویی اتفاقات خصوصی خانواده آنهاست برای همین دوست ندارند که این نکات بیان شود. موضوع دیگر اینکه عده‌ای معتقدند بازگویی چنین مسائل و مشکلاتی باعث رسوایی در دنیا خواهد شد، درصورتی‌که پوشاندن عیب هیچگاه سبب درمان نمی‌شود، بلکه رشد این آسیب‌ها را در پی دارد.

وی تصریح کرد: حرف دیگر من در فیلم این بود که خشونت تنها آن شکلی نیست که ما آن را می‌بینیم، بلکه اشکال مختلف دارد. برای مثال بی‌محلی کردن نسبت به همسر یا به کار بردن کلمات تحقیرآمیز خود نوعی از خشونت است که در جامعه ما بسیار رایج است.

وی در پاسخ به این مطلب که ملی و راه‌های نرفته‌اش مرزی میان تعصبات جاهلانه و غیرتمندی دینی می‌کشد، بیان کرد: خشونت هیچ ربطی به دین ندارد، البته آدمی که ادعای دینداری دارد می‌تواند رفتار خشن داشته باشد، اما دین به هیچ وجه مروج خشونت نیست، برای همین هرآنچه به اسم دین در این حوزه انجام می‌شود برداشت‌های شخصی است که پایه و اساس واقعی ندارد. در همین رابطه باید بیان کنم، مردان دیندار فیلم مرا بسیار پسندیدند، چون می‌گفتند دوست ندارند خانواده‌های آنها چنین سرنوشتی داشته باشند. این قبیل افراد انسان‌هایی هستند که خشونت را تحمل نمی‌کنند و نسبت به آن عکس‌العمل نشان می‌دهند.

کارگردان فیلم «واکنش پنجم» در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: آدم‌هایی که فیلم مرا پسندیدند مختص به قشر و سلیقه خاص نبودند. برای همین هم افراد مذهبی و هم غیر مذهبی، فیلم را پسندیده و از آن به نیکی یاد کردند. این فیلم به نظرم توانسته حرف‌های زنانی را بزند که سال‌ها با حداقل‌ها زندگی کرده‌اند و دم بر نیاوردند. اکثریت این زنان افسرده هستند؛ بنابراین اگر درباره این قبیل آدم‌ها، فیلم‌های بیشتری ساخته شود ما تاثیرات آن را به شکلی عیان‌تر در جامعه شاهد هستیم.

میلانی درباره برخورد‌هایی که با این فیلم در زمان اکران صورت گرفت چنین توضیح داد: این فیلم امکان نمایش نداشت، اما خوشبختانه با ورود آدم‌های جدید در سازمان سینمایی این امکان برای فیلم به وجود آمد که حداقل فیلم دیده شود. درباره برخورد‌های بدی که با ملی و راه‌های نرفته‌اش شد هر اندازه که حرف بزنم کم است. برای همین انواع فحاشی نسبت به من صورت گرفت و حتی به فیلم اجازه نمایش در جشنواره فیلم فجر داده نشد. در اکران نیز این فیلم به معنای واقعی کشته شد. برای مثال در سه هفته ابتدایی نمایش این فیلم ملی و راه‌های نرفته‌اش به صورت نیم بها بلیط فروشی شد، درصورتی‌که این فیلم با بودجه شخصی ساخته شده است و هیچکس حق نداشت آن را نیم بها به فروش رساند. این اتفاق از آنجا نشئت می‌گرفت که عده‌ای می‌خواستند فیلم من نفروشد تا کار‌های مورد پسند خودشان بهتر دیده شود.

خبرگزاری ایکنا /داود کنشلو