تهیه‌کننده فیلم «مادر قلب اتمی» پس از نگارش، ارسال و انتشار دونامه به معاون سینمایی حوزه هنری، این بار سومین نامه خود را خطاب به محسن مومنی شریف ،رئیس حوزه هنری، نوشت.
به گزارش سینماسینما، طبق گزارش رسیده،در متن نامه‌ی سید امیر سیدزاده خطاب به مومنی شریف آمده است:
« استحضار دارید بیش از دو هفته از اکران فیلم سینمایی «مادر قلب اتمی» بدون در اختیار داشتن حتی یکی از سینماهای متعلق به آن نهاد می‌گذرد.
در طول این مدت دوبار به آقای حمزه‌زاده معاونت محترم سینمایی جنابعالی نامه نوشتم تا دلیل عدم اکران این فیلم در سینماهای حوزه را با وجود داشتن همه مجوزهای قانونی بدانم و نسبت به شائبه تحریم فیلم از سوی آن نهاد در مقابل مخاطبان سینما بصورت شفاف جوابگو باشم.»
این تهیه‌کننده با این ادعا که «اما متاسفانه ایشان بدلیل آگاهی از غیرقانونی بودن این کاروتبعات آن جرات اظهار نظر در این مورد را پیدا نکرده‌اند» در ادامه نوشته است:« چرا که خوب می‌دانند با این رفتار هم به اقتصاد سینما لطمه وارد نموده وهم سینماهای حوزه هنری را که متعلق به عموم مردم و بیت‌المال است، از درآمدزایی مشروع محروم کرده‌اند.»
در ادامه نامه‌ی سیدزاده خطاب به مومنی شریف آمده است:«اینک که برایم مسجل شده فیلم «مادر قلب اتمی» توسط آن نهاد مورد تحریم واقع شده است با نگارش این نامه از جنابعالی درخواست می‌کنم یک‌بار برای همیشه موضع خود را بعنوان رئیس حوزه هنری در قبال اینگونه اتفاقات ناصواب در سینمای ایران مشخص فرمایید. حتما طعم تلخ محرومیت به مذاق شما هم سازگار نیست.
در کشوری که نام مقدس جمهوری اسلامی مزین برعدالت آن و اقتدار قانون‌گرایی شعار همه مسئولین است و بخش اعظمی از کل سینماهای آن بصورت امانت و بیت‌المال در اختیار شماست و حق استفاده عموم مردم از آنها امری بدیهی‌ست، چگونه با اعمال سلیقه شخصی این حق را وتو می‌کنید؟ آیا این بدعت‌های تمام‌نشدنی تاکنون تاثیری در کسب نتیجه دلخواه شما داشته است؟ قطعا نه !!!!
جناب آقای مومنی، این فیلم همه مجوزهای لازم از قبیل پروانه ساخت و پروانه نمایش را تحت نظارت بالاترین مرجع صدور مجوز آثار فرهنگی یعنی وزارت ارشاد دارد. جهت اطلاع حتی سیمای جمهوری اسلامی که در اعمال ممیزی‌ها خیلی از شما جلوتر است به آن پخش تیزر رایگان اختصاص داده که بزودی شاهد تبلیغ فیلم از تلویزیون هم خواهید بود؛ پس چه مانعی بر سر راه اکران این فیلم در سینماهای حوزه وجود دارد که محکوم به تحریم غیرقانونی شده است.
گناه مردم شهرهایی که با داشتن فقط یک یا دو سالن سینمای متعلق به شما از دیدن فیلم محرومند چیست؟ آیا مطابق با مندرجات بیانیه بیست و چهارم خرداد شورای عالی تهیه‌کنندگان سینمای کشور، حتما باید با «آتش به اختیار» به مقابله با اینگونه رفتارهای خودسر پرداخت.
اینجانب شأن نهاد حوزه هنری و مسئولین آن را اجل از این می‌دانم که با پافشاری و اصرار بیهوده بر اشتباهی که مولود ذهنیتی نادرست از برداشت‌های شخصی عده‌ای در مورد فیلم است، وضعیت را بغرنج‌تر از این کرده و فاصله بین خود و هنرمندان و مخاطبین سینما را بیش از پیش نمایند. امیدوارم با انگشت درایت خود نسبت به حل مشکل اقدام فرمایید.»