سینماسینما، علی پاکزاد– محمد پرویزی کارگردان فیلم «لابی» معتقد است خاطرات و مسائل اطراف در جامعه می‌توانند سوژه خوبی برای ساخت فیلم‌های اجتماعی مدرن شود.
به گزارش سینماسینما، این کارگردان دومین فیلم سینمایی خود را با نام «لابی» به مراحل پایانی رسانده و این فیلم متقاضی حضور در جشنواره فجر است. پرویزی قبل از ساخت این فیلم «سمفونی تولد» را کارگردانی کرده بود. این کارگردان جوان به گفته خود در «لابی» سعی کرده نمونه جدیدی از قصه‌گویی با نگاهی عمیق به خاطرات افراد به تصویر بکشد.
پرویزی در گفت‌وگو با سینماسینما، درباره موضوع فیلم «لابی» گفت: «مهمترین نکته برای من در فیلمسازی توجه و تمرکز روی خاطرات است. خاطرات تاثیر زیادی در گستره‌های اجتماعی دارند و در مناسبات اجتماعی هم به اندازه قابل توجهی تاثیرگذار است. موضوع «سمفونی تولد» به نوعی درگیری خاطرات در چارچوب خانواده بود. اما «لابی» درباره نتایج خاطرات و بازخوردهایی است که از آن به وجود می‌آید.»
او ادامه داد: «این بار هم به سراغ قصه‌هایی رفتیم که این خاطرات را از وجوه مختلف مورد بررسی قرار می‌دهد. تعریف ما از خاطرات لزوما زندگی سپری شده نیست. عموما خاطرات خوشایند نیستند، گاهی زخم‌هایی را ایجاد می‌کنند که انسان‌ها در طول زندگی آن را حمل می‌کنند. خاطرات اغلب مانند یک بار سنگین در طول زندگی همراه افراد می‌ماند. خاطرات در «لابی» به نوعی درونی‌تر در افراد نمود پیدا می‌کند. اینجا سعی کرده‌ایم خاطرات را مورد ارزیابی قرار دهیم، اینکه کجا خاطرات ما را آزار می‌دهند؟ یا چه زمانی همین خاطرات به ما کمک می‌کنند.»
او در توضیح بیشتر حال و هوای فیلم خود گفت: «برای مثال وقتی دو نفر به هم قول می‌دهند یا قراری می‌گذارند مبنی بر اینکه با هم ازدواج کنند یا هر چیز دیگری، ناخوداگاه می‌بینیم با گذشت زمان کوتاهی، نتیجه چیز دیگری رقم می‌خورد، به یکدیگر و خاطرات احترام نمی‌گذارند و آن را نفی می‌کنند. خاطرات منظور زمان سپری شده نیست بلکه تمام تعهدات انسان‌هاست که با گذشت زمان انباشته می‌شوند و ما آنها را در طول زمان زندگی جابه‌جا می‌کنیم.»
پرویزی گفت:« به همین دلیل من چهار قصه را انتخاب کردم. هر کدام از این قصه‌ها تا حدودی این بار را با خود حمل می‌کنند. قصه‌ای داریم که افراد در آن به یکدیگر فادار هستند. قصه دیگری هست که انسان‌ها به خاطرات وفادار نیستند. سعی کردم داستانی بسازم که نتیجه آن در همان «لابی» هتل آشکار شود. البته «لابی» چند معنی را در داخل خود جای داده است. مانند لابی کردن، پنهانی رای صادر کردن، به عبارتی دیگر لابی خود هتل، به همین دلیل «لابی» قصه‌های زیادی دارد.»
او ادامه داد: «امیدوار بودم در این فیلم کمی از سینمای اجتماعی قالب فاصله بگیرم و چیز جدیدی را ارائه دهم. فکر می‌کنم تمرکز سینمای اجتماعی ما امروز بیش از حد روی مسائل فقر مالی معطوف شده است. هر فیلمی بر اثر یک تجربه ساخته می‌شود. تجربه‌های قالب بر سینمای امروز متاسفانه روی موضوعات فقر مالی، خیانت و … می‌چرخد. ما کمتر به مسائل دیگر توجه می‌کنیم، زیرا تجربه‌های دیگری هم داریم که می‌توانیم در آن تجربه‌ها نیز فقیر باشیم، اما عموما توجه نمی‌کنیم. کسی که از انباشت خاطرات رنج می‌برد به نوعی از یک تجربه در حال اذیت شدن است. الزاما تجربیات تلخ مالی و آسیب‌ها نیستند. سینمای مدرن از فقر مدرن نشات می‌گیرد. تجربه‌های دیگری هم این میان وجود دارند و مهم ارزیابی می‌شوند برای مثال تجربه سکوت، شاعرانگی، فاصله این‌ها تجربیاتی هستند که اکنون مهم قلمداد می‌شوند.»
کارگردان «لابی» اضافه کرد: «طبیعتا با این تفاسیر باید بگویم «لابی» فیلم پرسروصدا و اگزوتیکی نخواهد بود. «لابی» درباره افرادی است که وارد یک هتل می‌شوند و در آن هتل اتفاقاتی برای آنها رخ می‌دهد، اما موضوع آنها ربطی به، فقر مالی ندارد. فیلمسازی در دنیای معاصر می‌طلبد سوژهایش نیز معاصر باشد. ما از بازیگران خوبی در این فیلم بازی گرفتیم. اما غالبا در ارتباط با فیلم‌هایی که انباشتی از قصه دارند، عملکرد خوبی از خود نشان نمی‌دهیم، زیرا آشنایی لازم را نداریم. سعی کردم در این فیلم فرم فیلم با شیوه قصه‌ها هماهنگ باشد.»
به گزارش سینماسینما، فیلمنامه «لابی» را پرویزی نوشته و در خلاصه داستان آن آمده است: لابی روایت آدمهایی ست که آمده‌اند چند صباحی بمانند و بروند ، گاهی از کنار هم بی‌تفاوت می‌گذرند، و گاهی می‌مانند… هر مسافر قصه‌ای دارد.
این فیلم یکی از پرستازه‌ترین آثار متقاضی حضور در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر است. اسامی بازیگران آن عبارتست از: شهاب حسینی، ساره بیات، سحر دولتشاهی، مصطفی زمانی، پگاه آهنگرانی، بهنوش طباطبایی، شهرام حقیقت‌دوست، مهرداد صدیقیان، آزاده صمدی، آرمان درویش، علیرضا آقاخانی، سام نوری، هستی مهدوی فر، مهسا همتی، مارن میلر، سارا منجزی پور و الهام جعفرنژاد.