مجید توکلی – همه ی این سالها سینما و اهالی اش از سمت همه ی ارگانها و سازمانهای با ربط و بی ربط مورد قضاوت بوده، مورد غضب بوده و همیشه با تعارف و رودربایستی سرپا ایستاده و نفس کشیده. در همه ی این سالها، هر وقت فیلم و سریالی ساخته می شد که در آن یکی از مشاغل مورد نقد یاشوخی قرار می گرفت به سرعت نور از بالا و پایین با چوب تر و خشک بر سر این جماعت تاخته می شد و سرآخر محکوم سینما و سینمایی ها بودند.
مورد واضح نقد و یا شوخی با پزشکان طی همه ی این سالها برجسته ترین مثال بود.از گل نازک تر نمی توانستیم درباره شان بگوییم. تا شوخی می شد یا نقدی می شد، نوکِ تیز و خشنِ پیکان به سمت سینما و هنر بود. در خبرها می آمد جماعت پرستار بیانیه داده اند. وزارت بهداشت در نامه ای به وزیر ارشاد خواستارِ…
خلاصه اینکه در همه ی این سالها سینما دارد دست و پا می زند تا با همه ی کج اخلاقی ها و بد اخلاقی ها بماند و بازهم افتخار بیافریند و مردم را خوشحال و سرگرم کند. حال به راحتی، بزرگ این خانواده با سهل انگاری یک یا چند پزشک دیگر نفس نمی کشد و حالا فقط و فقط افسوس و ای کاش پشت نامش باقیست.
همه هم باید لال شوند. هیچ کس حق اعتراض ندارد. هیچ کس نمی خواهد خطای به این بزرگی را حتی ببیند. تا مبادا بازهم ترک بردارد…