تقاضای ۲۲ فیلم اولی برای حضور در چهلمین جشنواره فیلم فجر و دیدن آثار آنها برای من که نسبت به نگاه فیلمسازان جوان به دنیای پیرامون شان کنجکاوم اتفاق خوشایندی بود. سر شوق آمدم وقتی دیدم نسل نو سینما چقدر با دقت و وسواس کار کرده است. به عنوان یک فیلمساز اجتماعی برایم شورانگیز بود دیدن این که مسائل اجتماعی جزو دغدغه های اصلی نسل نوظهور  است.

با استناد به تجربه داوری آثار این دوره از جشنواره با اطمینان می گویم نسل جوان پربار است، سینما و قواعد آن را خوب می شناسد از تکنیک خوب استفاده می کند اما به لحاظ پرداخت مضمون کمی لنگ می زند و به نظر می رسد تلاش فیلم اولی ها در این حوزه کافی نیست. فراموش نکنیم که فرم و محتوا با هم معنا پیدا می کند و پژوهش در فیلمنامه نویسی خیلی مهم است. با تجربه، با دیدن، با ارتباط داشتن است که یک فیلمساز می تواند فیلم خوب بسازد. از نسلی که اغلبشان به روز هستند، با جامعه در ارتباط هستند، در بطن جامعه قرار دارند، به همه جا سرک می کشند و نگاه تیزبینی دارند انتظار همین است که با بینش خاص خود روابط انسانی و اجتماعی را زیر ذره بین ببرند و از روزمرگی مردم درام هایی خلق کنند که بسیار موثر است.

آثار نسل نو فیلمسازان در عین حال متنوع است و متفاوت نگاه می کنند. کمتر در پی الگوبرداری از سینماگران برجسته هستند؛ امری که در دوره ای رایج بود و اغلب آثار کپی برداری بود. انگار نسل جدید راه خودشان را می روند و حتی جسارت برخی از آنها مثال زدنی است. در این میان هستند فیلمسازانی که یک گام از جامعه جلو هستند و سراغ موضوعات به روزی رفته اند. با خوش بینی معتقدم که در میان آثار متقاضی می توان منتظر حداقل دو سه اثر فوق العاده بود. به امید اینکه پروانه نمایش دریافت کنند و با اکران عمومی مخاطبان خود درباره آنها قضاوت کنند.

در مجموع درباره فیلم اولی ها می توان گفت معدل کیفیت آثار متقاضی حضور در این دوره از جشنواره، امیدوارکننده بود به این معنا که کیفیت آثار به لحاظ تکنیک قدمی رو به جلو بوده است. قرار است فیلمسازان خوبی به جمع فیلمسازان ایرانی اضافه شوند؛ فیلمسازانی که می توان با اطمینان گفت دغدغه دارند؛ بدون هدف وارد سینما نشده اند – این را می شود از انتخاب موضوع فهمید- و در کنار نگاه دغدغه مند، به ابزار سینما مسلط هستند و توانایی آن را دارند که با تکنیک و فضاسازی مخاطب را با خود همراه کنند.

حضور نیروهای تازه نفس را به سینما تبریک می گویم و با خوشامدگویی به آنها توصیه می کنم که در پرداخت سوژه شتابزده عمل نکنند. برای تحقیق وقت بگذارند و به کنه ماجرا برسند و حالا که خوشبختانه شاخک هایشان نسبت به مسائل اجتماعی حساس است، حوصله کنند و از زوایای مختلف به ماجرا نگاه کنند. همه جوانب را در نظر بگیرند و راجع به همه چیز خودشان تحقیق و پژوهش کنند. برای فیلم دوم شتاب نکنند، طوری نباشد که با آمدن کار اول همه چیز امیدوارکننده به نظر برسد و وقتی سراغ کار دوم می روند ببینیم این نگاه افت کرده است. عمیق تر به موضوعات نگاه کنند تا در هر تلاش برای پربار شدن کارنامه کاری قدمی رو به جلو بردارند شبیه همان چیزی که در کارنامه کاری سعید روستایی شاهدیم؛ فیلمسازی که دقیق و آگاهانه کار می کند، از زیر و بم ماجرا مطلع است، از طبقه اجتماعی آدم هایش شناخت دارد و پرداخت مناسبی در شخصیت پردازی دارد.