سینماسینما، علی فرهمند*
در وهله نخست سؤالی که مطرح میشود این است که مستند «نویسنده بودن» درباره چیست و یا درباره کیست؟ فیلم با کودکی جلال آل احمد آغاز میشود و از دوران تحصیلات متوسطهاش گذر میکند به زمان دانشجویی و ازدواج. پس از آن امّا مسیر فیلم عوض میشود و حواس دوربین به سمت سیمین دانشور منعطف میشود و از مسیر اصلیاش که زندگی جلال است خارج میشود؛ و حدود بیست دقیقه تلاش میشود تا مخاطب بپذیرد که سیمین زیر سایه جلال بار آمده. هرچند افرادی هم در این مستند هستند که برای سیمین؛ قلم، اندیشه و جایگاه مستقلی را در نظر میگیرند امّا اندازه نماها و طولانی بودن صحبتهای آن طیف نسبت به این یکی نشان از تاکید بر عدم استقلال فکری و نوشتاری سیمین را دارد. شاید به عقیده من هم سیمین دانشور نمیتواند بیتأثیر از نثر جلال آل احمد باشد امّا این مسئله با «نویسنده بودن» که قرار است پرترهای از جلال باشد چه تناسبی دارد؟ حدود بیست دقیقه حواس مخاطب به سمت خلق و خوی سیمین میرود و جلال در پسزمینه قرار داده میشود تا جایی که شمس آل احمد حکایت طولانی مشاجرهاش با سیمین را تعریف میکند و به کل فراموش میکنیم که داستان درباره کیست! حتی اگر پس از این زمان دوباره سرگذشت جلال بر پرده نقش ببندد نیز نمیتوان «نویسنده بودن» را پرترهای از جلال دانست؛ زیرا یک سوم فیلم موضوعی بیربط را پیش گرفته است. هجوِ ناخواسته «نویسنده بودن» هم در این است که بیهودهگوییهای شمس آل احمد نقشِ برهم زننده حواس را ایفا میکند تا حرفی علمی و تخصصی از یک عالم.
در ضمن چه کسی میتواند جایگاه «سووشون» را در تاریخ ادبیات نادیده بگیرد؟ حالا هرچه قدر هم که نویسندهاش متأثر از شخصی دیگر باشد. وقت آن رسیده است که «مرگ مؤلف» ِ بارت را بپذیریم و با اثر زندگی کنیم و نه مؤثر تا اینکه برای بالا بردن یکی، دیگری را پایین بیاوریم.
در دو-سوم باقیمانده مستندِ «نویسنده بودن»، سؤالهای خوبی مطرح میشود و دقت در پرسشها درباره زندگی جلال، بیش از اینکه به مسائل کلیشهای حزب کمونیسم و خاستگاه چپ بپردازد، ما را با خلق و خوی جلال آشنا میکند. همچنین انتخاب افراد برای طرح پرسش از آنها – به جز شمس آل احمد – انتخابی هوشمندانه است و همین که فیلمساز به سراغ افراد همیشگی و پُررنگتر جامعه نرفته است جای تشکر دارد. هرچند تعداد این افراد آنقدر کم هست که پس از گذشت نیمه اول فیلم، با اُفت ریتم روبهرو میشویم که البته در سینما برای جلوگیری از اُفت ریتم، تمهیدات سمعی و بصری وجود دارد که «نویسنده بودن» فاقد این تمهیدات است. لااقل باید این اثر کمی کوتاهتر میبود تا از بار رخوت نیمه دوم فیلم کم میکرد که چنین نیست در صورتی که صحنههای اضافی و بی کارکرد در «نویسنده بودن» زیاد است.
استفاده درست از گفتار متن، آن هم از کتاب «سنگی بر گوری» انتخاب جالبی است و نشان از این دارد که فیلمساز قصد نشان دادن چهره واقعی جلال را دارد و نه چهرهای تقدیس شده که مدتها در ایران رواج داشت. این امر نیز به معنای تنزل دادن جایگاه جلال نیست بلکه وقتی از تعصبات روی نامها دست برداریم، میتوانیم به عمق هنر آنها دست یابیم. به همین خاطر هم هست که فیلمساز از بسیاری از لحظات مهمی که در زندگی سیاسی جلال وجود داشته است صرفنظر کرده و حرفی به میان نیاورده تا همان طور که از نام اثر برمیآید، نویسنده بودن را تجربه کنیم. البته تاکید میکنم که این فقط قصد و تمایل فیلمساز بوده و توضیحاتی که ارائه شد، نشان از این دارد که در عمل چنین اتفاقی نیفتاده است.
باید گفت که «نویسنده بودن» یک تحقیق مصور است و پژوهشی است که در لحظاتی قابل قبول است؛ امّا نمیتواند راه به «سینما» و «فیلم مستند» -به عنوان یک اثر هنری- باز کند چون دارای فرم نیست و برای روایت بصریاش، تمهیداتی از جنس تصویر در نظر گرفته نشده است و بخش اعظم مستند در تدوین و صداگذاری به بار نشسته است و نه در متن. اگر چه قرار نیست همان انتظاراتی که از متن یک فیلم داستانی داریم را از متن فیلم مستند داشته باشیم؛ منظور از متن، قراردادهایی است که فرم اثر را تشکیل میدهند. اساساً همین رخوتِ ناشی از فقدان ریتم هم باعث شده تا در «نویسنده بودن» صحنههای خارجی وجود داشته باشد تا از طریق تغییر تمپو، کمی در اثر تنوع بصری ایجاد شود که این تمهیدات غیر هنری از نیمه دوم به بعد – لااقل برای منتقد – لو میرود.
نگاه کنیم به مستندهای پرتره ایرانی در همین سالهای اخیر که از طریق فرم، پژوهش مصورشان را به یک اثر هنری تبدیل کردهاند مانند «فیفی از خوشحالی زوزه میکشد» اثر تحسینبرانگیز میترا فراهانی. به هر حال اگر فیلمساز با پشتوانه تجربه ساخت «نویسنده بودن» و پذیرفتن ایرادهای فیلم، سراغ پرترهای دیگر رود، میتواند به هنر نزدیک شود.
*منتقد فیلم

لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- مهدی شامحمدی: اکران آنلاین تاثیری بر تعداد مخاطبان مستند نداشت/ مستند اجتماعی همیشه پر مخاطب است
- بازخوانی یک قتل از پیش طراحی شده/ نگاهی به مستند «ترور سرچشمه»
- گفت آن گلیم خویش بدر میبرد ز موج/ وین جهد میکند که بگیرد غریق را/ نگاهی به مستند «صبیه»
- آبشخورِ آهوانِ تشنه!/ نگاهی به مستند «مُغیسُف»
- نمایش ۶ فیلم مستند ایرانی در برنامه انجمن آسیایی نیویورک
- نگاهی به مستند «زیر این چتر باران میبارد»/ چیزی خزنده و مرموز راه پیدا کرده به دفتر مدیری مسئول
- «کاغذپارهها» از اول بهمن اکران عمومی میشود
- خبرهای تازه از «اکران حقیقت»/ نمایش چهار مستند در بهمن ماه
- صنوبرهایِ شیرین، در همنوازیِ عشق
- مستندهای بخش مسابقه اصلی «ایدفا» معرفی شد
- شهرت یا آرامش / مستند «مزرعه کلارکسون»؛ پیچوخمهای مزرعهداری
- یک هشدار زیبا / مستند «سالی که جهان تغییر کرد»؛ حال خوش طبیعت وقتی انسان در قرنطینه بود
- قدیمیترین تصاویر عزاداریها و مجالس آذری زبانها در مستند «صادق الوعد»
- نه فرشتهام، نه شیطان
- مردی که نمیخندید ولی میخنداند! / «باستر بزرگ»؛ مستندی درباره مرد صورت سنگی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- هدیه همراه اول به مردم لرستان بهمناسبت ثبت جهانی دره خرمآباد
- فرهنگ و پیرپسران سیاست!/ اعتراض سه نهاد سینمایی به کارشکنیها در ادامه اکران «پیر پسر»
- «اسفند»؛ روایت اتحاد و مقاومت در دل جنگ
- «پیرپسر»؛ خون بر زمین حاکم میشود
- خبر دیگری از جشنواره ونیز ۲۰۲۵؛ سینماگران برجسته فرانسوی در راه ونیز
- حنجرهٔ مشروطه، زخمهٔ ملت/ در ستایش و نقدِ مستند «درویش خان»
- هفت کار طنز مهران مدیری در فهرست؛ بهترین سریالهای ایرانی در imdb کدامند
- یک سال پیش از اکران؛ بلیتهای آیمکس «اودیسه» از فردا فروخته میشود
- شگفتی امی ۲۰۲۵؛ اسکورسیزی و ران هاوارد نامزد جایزه بازیگری شدند!
- رویداد «جنگ چهره زنانه ندارد» برگزار شد
- در آستانه شش سالگی سوینا؛ نسخه ویژه نابینایان «نرگس» با صدای باران کوثری منتشر میشود
- هیات داوران جشنواره لوکارنو معرفی شد
- بماند به یادگار از دولت وفاق!/ نامه سرگشاده یک مستندساز به رئیس سازمان سینمایی
- تهیهکننده سریال خبر داد؛ «سووشون» رفع توقیف شد
- میزبانی جشنواره جیفونی از سه فیلم ایرانی
- «پیر پسر» در یک جمله؛ فیلمی که رازهای این سرزمین را آشکار میکند
- «بیسروصدا»؛ زمزمه تلخ زیر لایههای تاریک شهر
- ترامپ از برنامه «۶۰ دقیقه» ۱۶میلیون دلار خسارت گرفت
- یعقوب صباحی درگذشت
- فرانتیشک کلیشیک درگذشت
- خوانشی آدلری از پدر در «برادران لیلا»/ تاجی از توهّم بر سرِ عقده
- اجحاف در حقِ «بازی را بکش»
- «گلهای شب دریا» جایزه جشنواره مارسی را کسب کرد
- «پیرپسر»؛ شیاطین دنیایی فراموششده
- فروش جهانی ۲۱۷ میلیون دلار؛ «سوپرمن» صدرنشین گیشه جهانی سینما شد
- مستند ایرانی بهترین فیلم انسانشناسی جشنواره ایتالیایی شد
- «دختر قاصدکها» از ژاپن جایزه گرفت
- جشنواره ونیز در آستانه نشست خبری/ اعتباری که باربرا به جشنواره ایتالیایی بخشید
- با معرفی برگزیدگان پنجاه و نهمین دوره جشنواره؛ جایزه ویژه کارلووی واری به فیلم سهیل بیرقی رسید
- جایزه جشنواره روسی به «در آغوش درخت»